Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
POMORSKI
imiona
Konrad Klemens
funkcja
kapłan diecezjalny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
archidiecezja gnieźnieńska i poznańska (aeque principaliter)więcej na
www.archpoznan.pl
[dostęp: 2012.11.23]
ordynariat polowy Wojska Polskiego RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]
data i miejsce
śmierci
08.12.1939
k. Rogoźnadziś: gm. Rogoźno, pow. Oborniki, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
szczegóły śmierci
W czasach zaboru pruskiego w Wielkopolsce występował w obronie Polaków.
W Rogoźnie, gdzie posługiwał — znajdującym się wówczas w niem. Kreis Obornik (pl. powiat Oborniki) w pruskiej niem. Provinz Posen (pl. Prowincja Poznań), części zaborczego Cesarstwa Niemieckiego — patronował Towarzystwu Gimnastycznemu „Sokół”.
Tamże nauczał języka polskiego i historii w konspiracyjnym Towarzystwie Samokształcenia.
Pod koniec I wojny światowej, 21.10.1918, wziął udział — jako reprezentant Rogoźna w konspiracyjnym zebraniu, zorganizowanym w Banku Ludowym w Obornikach. Powołano na nim nielegalny Powiatowy Komitet Obywatelski, na wzór Komitetu Międzypartyjnego — powstałego w 1916, współpracującego z działającym od 1917 w Paryżu Komitetem Narodowym Polskim, który uznawał za legalne władze Polski, popierającego w wojnie z Państwami Centralnymi (Niemcy, Austro–Węgry) państwa Ententy, ale dążącego do pokojowego przejęcia ziem zaboru pruskiego przez przyszłe państwo polskie.
Po abdykacji 09.11.1918 niemieckiego cesarza Wilhelma II Hohenzollerna; po podpisaniu 11.11.1918 przez Aliantów i Niemców, w wagonie sztabowym w Compiègne, w kwaterze marszałka Francji Ferdynanda Focha, rozejmu i zawieszenia broni — co oznaczało de facto zakończenie I wojny światowej; a także po przekazaniu 11.11.1918 przez Radę Regencyjną — działającą na terenie okupowanego przez Państwa Centralne (Niemcy i Austro–Węgry) tzw. niem. Königreich Polen (pl. Królestwo Polskie) — zwierzchniej władzy nad wojskiem brygadierowi Józefowi Piłsudskiemu oraz zamianowaniu go naczelnym dowódcą wojsk polskich, co oznaczało de facto odrodzenie państwa polskiego, obejmującego aliści tylko obszar niem. Königreich Polen, czyli polskiego terytorium do 1915 znajdującego się pod zaborem rosyjskim, i nie obejmującego ziem zaboru pruskiego, nadal formalnie będących częścią państwa niemieckiego; przewodniczył 15.11.1918 zebraniu w Hotelu Centralnym w Rogoźnie, na którym powołana została miejska Rada Robotniczo–Żołnierska RRŻ, złożona z 15 członków. Według niektórych źródeł był jej członkiem. Według innych był członkiem miejscowego Komitetu Obywatelskiego, przekształconego po ujawnieniu w Radę Ludową RL. Ów dualny system władzy — RRŻ i RL — wynikał z różnych źródeł inspiracji: RRŻ podążał ścieżką wyznaczoną przez taką radę powstałą w zrewoltowanym Berlinie, natomiast u korzeni PRL stał konspiracyjny Komitet Międzypartyjny. RRŻ powołał też Służbę Straży i Bezpieczeństwa miasta (Straż Ludową). Jednocześnie prawd. powstała — w konspiracji — organizacja o charakterze zbrojnym (określana w źródłach jako Polska Tajna Organizacja Zbrojna), przygotowująca się do nieuchronnych, wedle niej, działań militarnych. Miał, według niektórych źródeł, być jej członkiem.
Formalnie wszelako Wielkopolska — jako niem. Provinz Posen — nadal pozostawała częścią państwa niemieckiego. 26.12.1918 przez Rogoźno przejeżdżał pociąg z Gdańska, którego pasażerem był słynny pianista, Ignacy Paderewski, po latach zdążający w kierunku Poznania, a potem do Warszawy — do wolnej Polski. Na dworcu kolejowym Niemcy próbowali pociąg zatrzymać, ale rogozińscy kolejarze — ze wsparciem towarzyszących Paderewskiego oficerów alianckich — otworzyli semafor i pociąg pojechał dalej. Następnego dnia, 27.12.1918, Paderewski przemówił w Poznaniu i rozpoczęło się Powstanie Wielkopolskie. W Rogoźnie wybuchło 31.12.1918. 01.01.1919, w Nowy Rok, polscy powstańcy opanowali magistrat, pocztę, dworzec kolejowy. Na budynkach zawisły polskie flagi.
Po niemieckim najeździe na Rzeczpospolitą w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, aresztowany 08.09.1939 przez Niemców jako zakładnik, prawd. pod groźbą „śmierci, w przypadku oporu polskiego wobec żołnierzy niemieckiego Wehrmachtu”. Rogoźno Niemcy zajęli dzień wcześniej, 07.09.1939.
Przetrzymywany w areszcie w Rogoźnie.
Zwolniony.
Wyrzucony z plebanii, zamienionej na siedzibę niemieckiej niem. Geheime Staatspolizei (pl. Tajna Policja Państwowa), i.e. Gestapo.
Zamieszkał w pomieszczeniach wikariuszy.
W końcu aresztowany 06‐08.12.1939 przez dwóch Niemców, ubranych po cywilnemu. Do dziś nie udało się ustalić, kim były — być może agentami Gestapo, ale bardziej prawdopodobne jest, że członkami ludobójczej paramilitarnej formacji niem. Volksdeutscher Selbstschutz (pl. Samoobrona Etnicznych Niemców) VS, składającej się z przedstawicieli niemieckiej mniejszości narodowej w Polsce. Decyzję o utworzeniu VS na ziemiach polskich zajętych przez wojska niemieckie podjęto w Berlinie 08‐10.09.1939 na konferencji pod kierownictwem Reichsführera‐SS Heinricha Himmlera (rozkaz powołaniowy z 20.09.1939), a powstające chaotycznie oddziały zostały bezpośrednio podporządkowane oficerom ludobójczej organizacji SS.
Wyprowadzany w nieznanym kierunku i prawd. tego samego dnia zamordowany — zastrzelony. Podobnych zdarzeń w Rogoźnie, w których ofiarami „nieznanych sprawców” padali Polacy, było wówczas kilka.
przyczyna śmierci
mord
sprawstwo
Niemcy
miejsca i wydarzenia
«Intelligenzaktion»Kliknij by przejść do opisu, Odpowiedzialność zbiorowa („zakładnicy”)Kliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu, Powstanie WielkopolskieKliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
22.11.1875
Krobiadziś: gm. Krobia, pow. Gostyń, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
alt. daty i miejsca
urodzenia
22.09.1875
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
25.09(11).1900 (Gnieznodziś: gm. Gniezno miasto, pow. Gniezno, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31])
szczegóły posługi
1927 – 1939
dziekan — dekanat RK Rogoźnodziś: gm. Rogoźno, pow. Oborniki, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1910 – 1939
proboszcz — Rogoźnodziś: gm. Rogoźno, pow. Oborniki, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK pw. św. Wita Męczennika ⋄ dekanat RK Rogoźnodziś: gm. Rogoźno, pow. Oborniki, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] — także: powiatowy wizytator/inspektor nauki religii w szkołach powszechnych (ok. 1929‐1939), delegat arcybiskupi przy egzaminach maturalnych w Seminarium Nauczycielskim (ok. 1929‐ 1937), asesor II dekanalny, i.e. pomocnik dziekana w sprawowaniu urzędu, w szczególności w czynnościach kongregacyjnych (ok. 1922‐1925)
1936
administrator — Parkowo i Słomowonazwa parafii
dziś: gm. Rogoźno, pow. Oborniki, woj. wielkopolskie, Polska ⋄ parafia RK pw. św. Małgorzaty Panny i Męczennicy ⋄ dekanat RK Rogoźnodziś: gm. Rogoźno, pow. Oborniki, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] — p.o. („ad interim”)
1933
administrator — Margonindziś: gm. Margonin, pow. Chodzież, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.07.16] ⋄ parafia RK pw. św. Wojciecha Biskupa i Męczennika ⋄ dekanat RK Rogoźnodziś: gm. Rogoźno, pow. Oborniki, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] — p.o. („ad interim”)
1903 – 1910
administrator — Głuszynadziś: osiedle w Poznaniu, pow. Poznań, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18] ⋄ parafia RK pw. św. Jakuba Większego Apostoła ⋄ dekanat RK Poznańdziś: pow. Poznań miasto, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1903
administrator — Dębnodziś: gm. Nowe Miasto nad Wartą, pow. Środa Wielkopolska, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18] ⋄ parafia RK pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Nowe Miasto nad Wartądziś: gm. Nowe Miasto nad Wartą, pow. Środa Wielkopolska, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]
1903
wikariusz — Śmigieldziś: gm. Śmigiel, pow. Kościan, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Śmigieldziś: gm. Śmigiel, pow. Kościan, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1902 – 1903
wikariusz — Gnieznodziś: gm. Gniezno miasto, pow. Gniezno, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia archikatedralna RK pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Gniezno pw. Trójcy Świętejnazwa dekanatu
dziś: gm. Gniezno miasto, pow. Gniezno, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1900 – 1902
wikariusz — Gnieznodziś: gm. Gniezno miasto, pow. Gniezno, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK pw. Trójcy Świętej (farna) ⋄ dekanat RK Gniezno pw. Trójcy Świętejnazwa dekanatu
dziś: gm. Gniezno miasto, pow. Gniezno, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1900
wikariusz — Wągrowiecdziś: gm. Wągrowiec miasto, pow. Wągrowiec, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ parafia RK pw. św. Jakuba Apostoła ⋄ dekanat RK Łeknodziś: gm. Wągrowiec, pow. Wągrowiec, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18]
do 1900
student — Gnieznodziś: gm. Gniezno miasto, pow. Gniezno, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Arcybiskupie Duchowne Seminarium Praktyczne (łac. Seminarium Clericorum Practicum)
od 1897
student — Poznańdziś: pow. Poznań miasto, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Arcybiskupie Seminarium Duchowne (Collegium Leoninum)
inni związani
szczegółami śmierci
DREWNIAKKliknij by wyświetlić biogram Bronisław, WERBELKliknij by wyświetlić biogram Kazimierz
miejsca i wydarzenia
opisy
«Intelligenzaktion»: (pl. „akcja inteligencja”) — niemiecki program eksterminacji polskiej elity, głównie inteligencji, przeprowadzony od początku okupacji w 09.1939 do 04.1940, głównie na terenach przyłączonych bezpośrednio do Niemiec, ale także na terenie tzw. niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), gdzie nosił miano «AB‐aktion». W pierwszej fazie, tuż po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, realizowany pod nazwą niem. Unternehmen „Tannenberg” (pl. „operacja Tannenberg”) — w oparciu o opracowane przez jednostkę Zentralstelle II/P (Polen) niemieckiego Głównego Urzędu SD listy proskrypcyjne Polaków (niem. Sonderfahndungsbuch Polen), uznawanych za szczególnie niebezpiecznych dla III Rzeszy. Znalazły się na niej nazwiska 61,000 Polaków. Razem w trakcie tego ludobójstwa planowo i metodycznie zamordowano ok. 50 tys. nauczycieli, księży, przedstawicieli ziemiaństwa, wolnych zawodów, działaczy społecznych i politycznych oraz emerytowanych wojskowych. Kolejnych 50 tys. zesłano do obozów koncentracyjnych, gdzie przeżył tylko znikomy procent. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.10.04])
Odpowiedzialność zbiorowa („zakładnicy”): Zbrodnicza praktyka stosowana przez Niemców na okupowanych terenach Polski, od pierwszego w zasadzie dnia II wojny światowej. Polegała na wyznaczeniu i publicznym ogłoszeniu listy nazwisk wybranych osób, których życie zależało od bezwzględnego stosowania się do zarządzeń niemieckich. Każde złamanie owych zarządzeń, przez dowolną osobę, niezależnie od okoliczoności, skutowało mordem wyznaczonych „zakładników”. W pierwszych dniach wojny i okupacji stosowowana była m.in. przez niemieckie wojsko Wehrmacht, by zapobiec aktom kontynuacji walk obronych przez polskie społeczeństwo. W późniejszym czasie, w szczególności w zarządzanym przez Niermców Generalnym Gubernartorstwie, stanowiła część oficjalnej polityki władz okupacyjnych — zbiorowej odpowiedzialności za jakiekolwiek akty oporu wobec praktyk okupupanta. Za życie jednego Niemca, choćby i śmierć nastąpiła z przyczyn obyczajowych, Niemcy dokonywali egzekucji od kilkunastu do nawet stu wcześniej wyznaczonych jako „zakładników” Polaków.
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
Powstanie Wielkopolskie: Powstanie polskich mieszkańców byłej niemieckiej niem. Posen Provinz (pl. Prowincja Poznańska) na przełomie lat 1918‐1919 — po abdykacji 09.11.1918 niemieckiego cesarza Wilhelma II Hohenzollerna; po rozejmie i zawieszeniu broni między Aliantami a Niemcami podpisanym 11.11.1918 w wagonie sztabowym w Compiègne, w kwaterze marszałka Francji Ferdynanda Focha — co oznaczało de facto zakończenie I wojny światowej — przeciwko powstałej na gruzach Cesarstwa Niemieckiego niemieckiej Republice Weimarskiej, z zamiarem przyłączenia ziem zaboru pruskiego do Rzeczypospolitej. Odrodzona 11.11.1918 Rzeczpospolita początkowo formalnie obejmowała bowiem tylko tzw. niem. Königreich Polen (pl. Królestwo Polskie), czyli terytorium do 1915 znajdujące się pod zaborem rosyjskim, a następnie pod kontrolą Państw Centralnych (Niemiec i Austro–Węgier), nie obejmując aliści zaboru pruskiego. Rozpoczęte 27.12.1918 w Poznaniu i zakończone 16.02.1919 paktem rozejmowym w Trewirze, wymuszonym przez zwycięskie państwa Ententy, w którym znalazły się postanowienia nakazujące Niemcom zaprzestania działań przeciw Polsce i, co istotne, uznano polską powstańczą Armię Wielkopolską za sprzymierzone siły zbrojne Ententy. De facto okazało się polskim zwycięstwem, potwierdzonym w głównym traktacie pokojowym po I wojnie światowej, traktacie wersalskim z 28.06.1919, który w życie wszedł 10.01.1920 i w którym większość ziem zaboru pruskiego uznano za polskie. Udział w Powstaniu wzięło wielu polskich kapłanów, zarówno jako kapelanów oddziałów powstańczych, jak i członków i przywódców nowych władz polskich na terenach objętych Powstaniem. W 1939, po najeździe niemieckim na Polskę i rozpoczęciu II wojny światowej ci kapłani byli szczególnie prześladowani przez Niemców i w większości zamordowani. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.08.14])
źródła
osobowe:
www.muzeum.gostyn.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23], www.filipini.poznan.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
audiovis.nac.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.08.14], muzeum.gostyn.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30], s11-protest.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.01.05], rogozno.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: POMORSKI Konrad Klemens
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu