Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
MARCINKOWSKI
imiona
Franciszek
imiona zakonne
Grzegorz
funkcja
ojciec zakonny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
zakon
Zakon Braci Mniejszych Kapucynów OFMCapwięcej na
www.kapucyni.pl
[dostęp: 2012.11.23]
(i.e. Kapucyni)
diecezja / prowincja
prowincja Warszawska OFMCapwięcej na
www.kapucyni.pl
[dostęp: 2014.08.18]
ordynariat polowy Wojska Polskiegowięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]
data i miejsce
śmierci
1941
GuŁAGsieć obozów pracy niewolniczej GuŁAG
dziś: nazwa i położenie nieznane
alt. daty i miejsca
śmierci
ITŁ PeczorŁagsieć obozów pracy niewolniczej GuŁAG
dziś: rep. Komi, Rosja
więcej na
old.memo.ru
[dostęp: 2024.04.08]
szczegóły śmierci
Po niemieckiej i rosyjskiej inwazji Polski w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po oddaniu 26‐29.09.1939 Łomży przez Niemców sojusznikowi rosyjskiemu i rozpoczeciu okupacji rosyjskiej, brał udział w rodzącej się polskiej działalności konspiracyjnej — najpierw Służbie Zwycięstwu Polski SZP, a potem Związku Walki Zbrojnej ZWZ (część powstającego Polskiego Państwa Podziemnego).
Aresztowany przez Rosjan 02.07.1940 podczas masowych aresztowań polskiego ruchu oporu, prawd. wraz z gwardianem swego klasztoru, o. Piotrem Gacą.
Przetrzymywany w więzieniu w Łomży, a potem w Białymstoku.
Tam 10.02.1941 za „członkostwo w antyrosyjskiej organizacji” skazany na 8 lat niewolniczej pracy przymusowej.
Stamtąd wywieziony do jednego z rosyjskich obozów koncentracyjnych pracy niewolniczej — Gułag — k. Archangielska.
Według innych źródeł niewolniczo pracował w kamieniołomach w obozie koncentracyjnych n. Peczorą (być może ITŁ SewPeczŁag).
Nie został zwolniony po niemieckim ataku w 06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, i umowie polsko–rosyjskiej Sikorski–Majski w 08.1941.
Zginął w nieznanych okolicznościach.
przyczyna śmierci
eksterminacja
sprawstwo
Rosjanie
miejsca i wydarzenia
ITŁ SewPeczŁagKliknij by przejść do opisu, ArchangielskKliknij by przejść do opisu, GułagKliknij by przejść do opisu, ŁomżaKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
27.05.1909
Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
11.07.1937 (Lublindziś: pow. Lublin miasto, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31])
szczegóły posługi
1938 – 1940
zakonnik — Łomżadziś: pow. Łomża miasto, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ klasztor pw. Najświętszej Maryi Panny Bolesnej, Kapucyni OFMCap
1937 – 1938
zakonnik — Lubartówdziś: gm. Lubartów, pow. Lubartów, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ klasztor pw. św. Wawrzyńca Męczennika, Kapucyni OFMCap
do 1937
student — Lublindziś: pow. Lublin miasto, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Studium Teologiczne (wyższe seminarium duchowne), klasztor pw. Apostołów św. Piotra i św. Pawła, Kapucyni OFMCap
do ok. 1933
student — Łomżadziś: pow. Łomża miasto, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Studium Filozoficzne (wyższe seminarium duchowne), klasztor pw. Najświętszej Maryi Panny Bolesnej, Kapucyni OFMCap — prawd.
1930
wstąpienie — Kapucyni OFMCap
inni związani
szczegółami śmierci
GACAKliknij by wyświetlić biogram Piotr (o. Ładysław)
miejsca i wydarzenia
opisy
ITŁ SewPeczŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‐Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Северо‐Печорский (pl. Północno‐Peczorskij) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag) — z siedzibą w miejscowości Abieź nad rzeką Usą, a potem stacji kolejowej Peczora na Północno‐Peczorskiej Magistrali Kolejowej w rep. Komi. Założony 14.05.1940. Więźniowie niewolniczo pracowali przy wycince lasów, budowie, zwiększeniu przepustowości i utrzymaniu części magistrali kolejowej Kotłas‐Workuta na odcinku z Ust‐Kożwy do Workuty długości — 457 km, przedłużeniu linii kolejowej z Workuty to Chalmer‐Ju (ok. 70 km), odnogi z Chanowiej do niedalekiej kopalni nr 7, przy budowie pierwszy 40 km linii odnogi kolejowej z miejscowości Czum w kierunku ujścia rzeki Ob, portów i stoczni rzecznych na rzece Peczora, warsztatów naprawczych i mechanicznych, elektrowni, fabryk, domów mieszkalnych, przy produkcji żywności, etc. W szczytowym okresie przetrzymywano w nim ok. 103,000 więźniów: e.g. 91,664 (15.06.1941); 102,354 (01.01.1942); 58,825 (01.01.1943); 56,615 (01.01.1947); 47,815 (01.01.1948); 39,436 (01.01.1949); 42,028 (01.01.1950). Zakończył działalność 24.07.1950, a więźniów przeniesiono do obozu ITŁ PeczorŁag. (więcej na: old.memo.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.04.08])
Archangielsk: Rosyjski jeniecki obóz pracy przymusowej. Jednocześnie centrum wielu rosyjskich obozów koncentracyjnych w ramach Gułagu, takich jak ITŁ JagrinŁag, KargopolŁag, PPŁp KotłasŁag, OnetŁag. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.17])
Gułag: Akronim Gułag pochodzi od ros. Главное управление исправительно‐трудовых лагерей и колоний (pl. Główny Zarząd Poprawczych Obozów Pracy). Sieć rosyjskich obozów koncentracyjnych niewolniczej pracy przymusowej formalnie założony został decyzją najwyższych władz rosyjskich 27.06.1929. Kontrolę przejęło OGPU, poprzednik ludobójczego NKWD (od 1934) i MGB (od 1946). Poszczególne łagry (obozy) powstawały często w oddalonych, słabo zaludnionych obszarach, na których budowano ważne dla rosyjskiego państwa obiekty przemysłowe lub transportowe. Modelem stała się pierwsza „wielka budowa komunizmu”, czyli Kanał Białomorsko‐Bałtycki (1931‐1932), a za twórcę ukształtowanego tam systemu wykorzystania niewolniczej pracy przymusowej w ramach Gułagu, uznawany jest Naftali Frenkel, żydowskiego pochodzenia, który przeszedł do historii jako autor zasady „Z więźnia musimy wycisnąć wszystko w ciągu pierwszych trzech miesięcy — potem nic nam po nim”. Miał być twórcą, wg Aleksandra Sołżenicyna, tzw. „systemu kotłów”, czyli uzależnienia racji żywnościowych od wypracowania określonej liczby procent normy. W zarządzanym przez niego obozie ITŁ BelBałtŁag ukuto pojęcie ZEK — więzień — i.e. ros. заключенный‐каналоармеец (pl. kanałowy żołnierz), które przyjęło się jako określenie więźnia rosyjskich obozów niewolniczej pracy przymusowej. Jednorazowo w obozach Gułag przetrzymywano do 12 mln więźniów, czyli ok. 5% ludności Rosji. Sołżenicyn w książce „Archipelag GUŁag” szacował, że w Gułag do 1956 uśmiercono ok. 60 mln ludzi. Formalnie rozwiązany 20.01.1960. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09])
Łomża: Podczas niemieckiej okupacji więzienie karne zarządzane przez Niemców, gdzie przetrzymywano setki polskich więźniów politycznych. Po nadejściu Rosjan więzienie UB, polskiej jednostki zbrodniczego rosyjskiego NKWD. (więcej na: www.slady.ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.09.21], www.sztetl.org.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.09.21])
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
źródła
osobowe:
www.oat.com.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.12.28], krzysztofpozarski.files.wordpress.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.04.16]
bibliograficzne:
„Leksykon duchowieństwa polskiego represjonowanego w ZSRS 1939‐1988”, Roman Dzwonkowski, SAC, wyd. Towarzystwo Naukowe KUL, 2003, Lublin
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: MARCINKOWSKI Franciszek
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu