• MATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneMATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
link to OUR LADY of PERPETUAL HELP in SŁOMCZYN infoLOGO PORTALU

Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska

  • św. ZYGMUNT: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
LINK do Nu HTML Checker

pełna lista:

wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę

displayClick to display full list in English


Martyrologium duchowieństwa — Polska

XX w. (lata 1914 – 1989)

dane osobowe

wersja:

EnglishClick to display this bio in English

link to PERSONAL RECORD - ENGLISH VERSIONClick to display this bio in English
  • KOSTELNIK Gabriel, źródło: timenote.info, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOKOSTELNIK Gabriel
    źródło: timenote.info
    zasoby własne
  • KOSTELNIK Gabriel, źródło: commons.wikimedia.org, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOKOSTELNIK Gabriel
    źródło: commons.wikimedia.org
    zasoby własne
  • KOSTELNIK Gabriel, źródło: pravlife.org, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOKOSTELNIK Gabriel
    źródło: pravlife.org
    zasoby własne
  • KOSTELNIK Gabriel - 1948, Moskwa, źródło: ipress.ua, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOKOSTELNIK Gabriel
    1948, Moskwa
    źródło: ipress.ua
    zasoby własne
  • KOSTELNIK Gabriel - 08—10.03.1946, Lwów, źródło: zbruc.eu, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOKOSTELNIK Gabriel
    08—10.03.1946, Lwów
    źródło: zbruc.eu
    zasoby własne
  • KOSTELNIK Gabriel - 08—10.03.1946, Lwów, źródło: www.religion.in.ua, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOKOSTELNIK Gabriel
    08—10.03.1946, Lwów
    źródło: www.religion.in.ua
    zasoby własne
  • KOSTELNIK Gabriel - 1913, źródło: zbruc.eu, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOKOSTELNIK Gabriel
    1913
    źródło: zbruc.eu
    zasoby własne
  • KOSTELNIK Gabriel, źródło: zbruc.eu, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOKOSTELNIK Gabriel
    źródło: zbruc.eu
    zasoby własne
  • KOSTELNIK Gabriel - 1906—1907, Zagrzeb, źródło: zbruc.eu, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOKOSTELNIK Gabriel
    1906—1907, Zagrzeb
    źródło: zbruc.eu
    zasoby własne
  • KOSTELNIK Gabriel - współczesne wyobrażenie, autor: Eugeniusz Koczysz, źródło: zbruc.eu, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOKOSTELNIK Gabriel
    współczesne wyobrażenie, autor: Eugeniusz Koczysz
    źródło: zbruc.eu
    zasoby własne

nazwisko

KOSTELNIK

inne wersje nazwiska

KOSTELNYK

imiona

Gabriel

funkcja

prezbiter (i.e. jerej)

wyznanie

Cerkiew prawosławna ORwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

Ukraiński Kościół greckokatolicki GKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]

diecezja / prowincja

eparchia OR lwowsko‐tarnopolskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.08.19]

archieparchia GK lwowskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]

akademickie wyróżnienia

doktor filozofii

narodowość

ukraińska

data i miejsce
śmierci

20.09.1948

Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

szczegóły śmierci

Wedle niepotwierdzonych źródeł rosyjskich na początku 1939 miał brać udział — z wiedzą metropolity eparchii lwowskiej, abp Andrzeja Szeptyckiego — w dyskusjach nad powołaniem „Ukraińskiego Kościoła Ludowego” i zerwaniem z Kościołem Katolickiem.

Po niemieckim i rosyjskim najeździe na Rzeczpospolitą w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji rosyjskiej, przygotowywany — jak się wydaje w związku z konfliktem dogmatycznym z abpem Szeptyckim ok. 1929, dotyczącym głównie kwestii reformy celibatu w Kościele Greckokatolickim , który doprowadził do jego zwolnienia z wielu prestiżowych funkcji w archieparchii — przez Rosjan do wystąpienia przeciw abpowi Szeptyckiemu (11.01.1941 szef NKWD, Ławrentij Beria, zatwierdził plan działań przeciw Kościołowi Greckokatolickiemu; częścią planu były naciski fiskalne i wysokie opodatkownie katolików). Ponoć się wzbraniał, ale po aresztowaniu najstarszego syna przez ludobójczą rosyjską organizację NKWD miał wyrazić zgodę, i napisał — wedle scenariusza przygotowanego przez NKWD — szereg artykułów na temat zerwania unii z Rzymem.

W praktycznej realizacji przedsięwzięcia przeszkodził niemiecki atak 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, i rozpoczęcie okupacji niemieckiej.

Wszelako po niemieckiej klęsce i rozpoczęciu w 07.1944 ponownej okupacji rosyjskiej Lwowa, Rosjanie powrócili do pierwotnego planu. Został znów aresztowany przez NKWD — prawd. był szantażowany w związku ze służbą młodszych synów w ludobójczych formacjach niemieckich Waffen‐SS, i.e. SS‐Galizien — i ponownie zgodził się na współpracę z Rosjanami.

Wówczas NKWD aresztowało prawie wszystkich biskupów greckokatolickich, a 30.05.1945 został przewodniczącym Centralnej Grupy Inicjatywnej Przyłączenia Kościoła Greckokatolickiego do Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej, mającej na celu przygotowanie tzw. pseudosoboru lwowskiego, i ogłoszenie apostazji Greckokatolickiego Kościoła, zerwanie unii z Rzymem i przystąpienie do Cerkwi Prawosławnej. Był przewodniczącym owego soboru 08‐10.03.1946 we Lwowie — ogłoszono na nim przystąpienie do prawosławnego patriarchatu moskiewskiego (ponoć apostację poparło 997 z 1,270 greckokatolickich kapłanów).

Po soborze prawd. próbował założyć Nową Cerkiew Prawosławną, niezależną od Moskwy — m.in. występując przeciw prawosławnemu biskupowi Makaremu Oksijukowi, ale NKWD nie dozwoliła na to.

W latach 1946‐1947 był ponoć chroniony przez MGB (następcę NKWD), wobec gróźb śmierci ze strony ludobójczej ukraińskiej organizacji OUN/UPA.

Zastrzelony dwoma strzałami na ulicy Krakowskiej, w pobliżu cerkwi pw. Przemienienia Pańskiego (byłego kościoła greckokatolickiego, gdzie posługiwał), we Lwowie, gdy wracał do domu z nabożeństwa. Wedle niektórych źródeł sprawca popełnił samobójstwo na miejscu.

Źródla ukraińskie i rosyjskie obarczyły się nawzajem odpowiedzialnością — Rosjanie twierdzą, że zabójcą był członek OUN/UPA, Ukraińcy zaś że MGB.

A moskiewski patriarchat, w oświadczeniu podpisanym przez metropolitę Mikołaja Jaruszewicza stwierdził, iż „został zamordowany przez agentów Watykanu”.

przyczyna śmierci

mord

sprawstwo

Rosjanie / Ukraińcy

miejsca i wydarzenia

«Genocidium Atrox»Kliknij by przejść do opisu, GeneralgouvernementKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu

data i miejsce
urodzenia

15.06.1886

Ruski Krsturdziś: gm. Kula, dyst. zachodniobacki, prow. Wojwodina, Serbia
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.08.19]

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

20.04.1913

szczegóły posługi

1946 – 1948

prezbiter (pl. kapłan, i.e. jerej) — Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ Rosyjska Cerkiew Prawosławna — także: redaktor Biuletynu Prawosławnego eparchii prawosławnej

04.1946

protoprezbiter — Moskwadziś: Moskwa miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ Rosyjska Cerkiew Prawosławna — nadanie godności

10.03.1946

apostazja — Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
— przejście z Kościoła Greckokatolickiego GK do Cerkwi Prawosławnej OR

ok. 1913 – ok. 1945

prefekt — Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ szkoły średnie — nauczyciel Ukraińskiego Gimnazjum Akademickiego /od 1933 Ukraińskiego Gimnazjum i Liceum Akademickiego, w latach rosyjskiej okupacji 1939‐1941 przekształconego w Szkołę Średnią Nr 1/ (ok. 1921‐1945), XI Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Jana i Andrzeja Śniadeckich (ok. 1936‐1939), szkół realnych (ok. 1913‐1918); także: nauczyciel filozofii

ok. 1921 – ok. 1941

sędzia — Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ 1. Instancja, Archieparchialny Sąd Metropolitalny ⋄ archieparchia GK lwowska

ok. 1921 – ok. 1945

kurialista — Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ Konsystorz (i.e. Kuria) Archieparchialny ⋄ archieparchia GK lwowska — radca (ok. 1921‐1945), referent (ok. 1921‐1933), członek (ok. 1928‐1930) i zastępca członka (ok. 1933, ok. 1921‐1927) Komisji Zarządzającej Funduszem Wdów i Sierot po Kapłanach Archieparchii Lwowskiej

ok. 1931 – ok. 1945

kaznodzieja — Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ archikatedra GK pw. św. Jura — prawd.

ok. 1915 – ok. 1933

wikariusz — Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ parafia GK pw. Przemienienia Pańskiego ⋄ dekanat GK Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

1928 – 1930

profesor — Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ Greckokatolicka Akademia Teologicza

1920 – 1928

profesor — Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ Greckokatolickie Seminarium Duchowne — wykladowca filozofii (logiki, historii filozofii, metafizyki, psychologii i socjologii chrześcijańskiej); także: prodziekan (ok. 1928) i dziekan (ok. 1923‐1927) kolegium profesorskiego, redaktor naczelny czasopisma kapłanów greckokatolickich archidiecezji lwowskiej „Niwa” (1920‐1929); współzałożyciel Ukraińskiego Naukowego Towarzystwa Teologicznego m.in. wydającego czasopismo „Teologia” (1923)

1911 – 1913

doktorant — Fryburgdziś: kan. Fryburg, Szwajcaria
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.25]
⋄ Wydział Teologii Katolickiej, łac. Universitas Friburgensis (pl. Uniwersytet we Fryburgu) — rozprawa doktorska pt. łac. „De Principiis Cognitionis Fundamentalibus” (pl. „Podstawowe zasady poznania rozumowego”), publiczna obrona 1913

1907 – 1911

student — Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ filozofia i teologia, Wydział Teologiczny, Uniwersytet im. Jana Kazimierza [i.e. Uniwersytet im. Jana Kazimierza w podziemiu (1941‐1944) / Uniwersytet im. Iwana Franki (1940‐1941) / Uniwersytet im. Jana Kazimierza (1919‐1939) / Uniwersytet Franciszkański (1817‐1918)]

1906 – 1907

student — Zagrzebdziś: kom. zagrzebski, Chorwacja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ filozofia i teologia, Wydział Teologiczny, Uniwersytet Zagrzebski [i.e. Uniwersytet Zagrzebski (łac. Universitas Studiorum Zagrabiensis) (od ok. 1918) / Królewski Uniwersytet Franciszka Józefa I]

student — Zagrzebdziś: kom. zagrzebski, Chorwacja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ filozofia i teologia, Greckokatolickie Seminarium Duchowne

od 02.1913

żonaty — pięcioro dzieci: trzech synów (jeden aresztowany przez NKWD, zginął w więzieniu Zamarstynów we Lwowie w trakcie rosyjskich masakr więziennych po niemieckim atakui 22.06.1941; dwóch ok. 1943 wstąpiło ochotniczo do niemieckiej ludobójczej 4. Dywizji Grenadierów Waffen SS , zwanej też Waffen SS‐Galizien, i zginęło w walkach z Rosjanami bądź uciekło na zachód) i dwie córki (jedna zmarła w dzieciństwie)

autor m.in.: „Gramatyka dialektu baczwańsko–rusińskiego”, 1923; „Narodowy czy Uniwersalny Kościół?”, 1922; „Chrześcijańska apologetyka”, 1925; „Walka o duszę człowieka”, 1925; „Nowy wiek naszego Kościoła”, 1925; „O czystych świtach, o spokojnych wodach”, 1928; „Kontrowersje wokół epiklezy między wschodem i zachodem”, 1928; „Postawa stojąca i klęcząca w kościele”, 1929; „Świat jako wieczna szkoła. Rozważania filozoficzne”, Lwów, 1931; „Fałszerstwa religijne nowych czasów”, 1937; „Nastia Wołoszyn, dziewczyna ze stygmatami. Część pierwsza: Historia stygmatyków”, 1936; „Rozmowy z Chrystusem”, 1938; poetycki zbiorów „Z mej wioski”, 1904; „Ukraino, powstań!”, 1918; „Do zmarłej córeczki”, 1921; „Pieśń do Boga”, 1922; esejów o rusińskim języku w Jugosławii; wielu artykułów, w tym „Dlaczego bolszewicy prześladują religię”, 1930; czasopismo „Niwa”; „Współczesny Faraon – Stalin”, 1932; czasopismo „Dilo”; „Napoleon i Stalin”, 1932, czasopismo„Meta”; „Prawdziwe źródło ateizmu”, 1935; „Arcana Dei. Drogi wiary współczesnego człowieka”, 1936; „Religijne fałszerstwa naszych czasów”, 1937

miejsca i wydarzenia
opisy

«Genocidium Atrox»: W latach 1939‐1947, szczególnie w latach 1943‐1944, niezależne jednostki ukraińskie, głównie przynależące do ludobójczych organizacji OUN (ramię polityczne) i UPA (ramię zbrojne), wspomagane przez ludność ukraińską, wymordowały — zazwyczaj w niezwykle brutalny sposób — na terenach Wołynia oraz sąsiadujących regionów Rzeczypospolitej, od 130,000 do 180,000 Polaków, ludności cywilnej, kobiet, dzieci, starszych, młodszych, mężczyzn. Konflikt polsko‐ukraiński, który otwarcie objawił się podczas i po zakończeniu I wojny światowej (w szczególności skutkując wojną polsko‐ukraińską lat 1918‐1919), który przetrwał, a nawet wzmocnił się podczas czasów II Rzeczpospolity, gdy zachodnia część Ukrainy wchodziła w skład państwa polskiego, wybuchł ponownie z momentem wybuchu II wojny światowej w 09.1939. Za czasów rosyjskiej okupacji 1939‐1941, gdy setki tysięcy Polaków zostało deportowanych w głąb Rosji, gdy dziesiątki tysięcy zostało zamordowanych (m.in. podczas tzw. zbrodni katyńskiej), miał jeszcze ograniczony zasięg, tym bardziej, że Ukraińcy, w szczególności nacjonaliści ukraińscy, również stali się obiektem prześladowań rosyjskich. Dopiero wybuch wojny niemiecko‐rosyjskiej 22.06.1941 i początek niemieckiej okupacji doprowadził do niezwykle krwawego konfliktu. Ukraińcy początkowo otwarcie wspierali Niemców (zakładając policję ukraińską,współuczestnicząc w zagładzie Żydów, wstępując do jednostek wojskowych walczących u boku Niemców). Później, wobec ambiwalentnej postawy Niemców, zaczęli się uniezależniać. I w 1943 jedna z jednostek ukraińskiej organizacji nacjonalistycznej OUN/UPA na Wołyniu doprowadziła do ludobójstwa miejscowej ludności polskiej. W ciągu paru tygodni zamordowano, przy biernej postawie Niemców, ponad 40 tys. Polaków. Strategię wołyńskiego OUN/UPA zaakceptowała i przyjęła cała organizacja i podobne akty ludobójstwa przeniosły się na tereny Małopolski Wschodniej, gdzie zamordowano ponad 20 tys. Polaków, napotykając jednakże na zbrojny opór ludności polskiej. Dalej na zachód, na terenie Chełmszczyzny, Rzeszowszczyzny, etc. ludobójstwo przekształciło się otwarty wręcz konflikt. Generalnie ludobójstwo dokonane przez ukraińskich nacjonalistów, współpracujących z niemieckimi siłami okupacyjnymi, na bezbronnych Polakach miało miejsce na całym terenie obecności ukraińskiej, zniszczono setki wiosek, mordując w wyrafinowany sposób wszystkich ich mieszkańców. W czasie tego holokaustu — znanego jako «Genocidium Atrox» (pl. „straszne ludobójstwo”) — zginęło ponad 200 kapłanów i sióstr zakonnych. Charakter i cel ludobójstwa może najlepiej oddaje pieśń śpiewana przez morderców: „Polaków wyrżniemy, Żydów wytniemy, wielką Ukrainę zdobyć musimy” (ukr. „Поляків виріжем, Євреїв видусим, велику Україну здобути мусим”). Ludobójstwo i konflikt, które doprowadziły do całkowitej eliminacji polskiej społeczności i polskiej kultury z Ukrainy, zakończyły się przymusowymi deportacji lat 1944‐1945 Polaków z terenów Ukrainy oraz części Ukraińców na Ukrainę, oraz „Akcją Wisła”, w trakcie której komunazistowskie siły kontrolowanych przez Rosjan polskich jednostek wysiedliły Ukraińców z terenów południowo‐wschodnich na zachód polskiej republiki prl. (więcej na: www.swzygmunt.knc.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.06.20]
)

Generalgouvernement: Po polskiej klęsce w kampanii 09.1939, będącej rezultatem paktu Ribbentrop‐Mołotow i stanowiącej pierwszy etap II wojny światowej, i rozpoczęciu w części Polski okupacji niemieckiej (w drugiej, wschodniej części Polski rozpoczęła się okupacja rosyjska), Niemcy podzielili okupowane polskie terytorium na pięć głównych rejonów. W dwóch z nich utworzyli nowe niemieckie prowincje, dwie wcielili do innych prowincji. Natomiast piąta część potraktowana została odrębnie, i w sensie politycznym odtwarzać miała niemiecki pomysł z 1915 (po klęsce Rosjan w bitwie pod Gorlicami w 05.1915 w czasie I wojny światowej) utworzenia polskiej enklawy w ramach Niemiec. Nielegalna w sensie prawa międzynarodowego, i.e. konwencji haskiej, i publicznego, zarządzana przez Niemców wedle odrębnych praw  — specjalnie ustanowionych dla polskich niem. Untermenschen (pl. podludzie) — do czasu ofensywy rosyjskiej w 1945 stanowiła niem. Großdeutschland (pl. Wielkie Niemcy). Do 31.07.1940 zwana formalnie niem. Generalgouvernement für die besetzten polnischen Gebiete (pl. Generalne Gubernatorstwo dla okupowanych ziem polskich) — później już tylko niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), tak jak w latach 1915‐1918. Od 07.1941, czyli po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika Rosjan, w jego skład wchodził też dystrykt Galicja, czyli polskie przedwojenne południowo–wschodnie województwa. Wobec Polaków i Żydów stosowano specjalne prawo karne, umożliwiające dowolne wymierzanie kary śmierci niezależnie od wieku „sprawcy”, sankcjonujące stosowanie odpowiedzialności zbiorowej. Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej rząd niem. Generalgouvernement uznano za organizację przestępczą, a jego przywódcę, gubernatora Hansa Franka, za zbrodniarza i stracono. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.12.04]
)

Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
)

Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
)

źródła

osobowe:
pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.08.19]

bibliograficzne:
Hierachia, kler i pracownicy Kościoła Prawosławnego w XIX‐XXI wieku w granicach II Rzeczypospolitej i Polski powojennej”, ks. Grzegorz Sosna, m. Antonina Troc-Sosna, Warszawa–Bielsk Podlaski 2017
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
timenote.infoKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.08.19]
, commons.wikimedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.08.19]
, pravlife.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.08.19]
, ipress.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.08.19]
, zbruc.euKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.08.19]
, www.religion.in.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.08.19]
, zbruc.euKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.08.19]
, zbruc.euKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.08.19]
, zbruc.euKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.08.19]
, zbruc.euKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.08.19]

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA

Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org
 — proszę spróbować wybierając link poniżej:

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej

Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:

ADRES EMAJL

jako temat podając:

MARTYROLOGIUM: KOSTELNIK Gabriel

Powrót do przeglądania życiorysu:

kliknij by powrócić do życiorysuKliknij by powrócić do życiorysu