Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
JAŚKOWSKI
inne wersje nazwiska
JAŚKOWIAK
imiona
Bolesław
funkcja
kapłan diecezjalny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
archidiecezja gnieźnieńska i poznańska (aeque principaliter)więcej na
www.archpoznan.pl
[dostęp: 2012.11.23]
ordynariat polowy Wojska Polskiego RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]
honorowe wyróżnienia
„Medal Niepodległości”więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.02.02]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległościwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.10.13]
kanonik honorowywięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14] (kolegiata kruszwickawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14])
data i miejsce
śmierci
10.11.1939
Zajezierzedziś: gm. Gniewkowo, pow. Inowrocław, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
szczegóły śmierci
W czasach zaboru pruskiego, jako uczeń niem. Königliches Gymnasium (pl. Gimnazjum Królewskie) w Wągrowcu, był członkiem konspiracyjnego, polskiego samokształceniowego Towarzystwa Tomasza Zana.
W czasie studiów teologicznych prezes rady głównej Stowarzyszenia Młodzieży Polskiej w Poznaniu — wspólnoty, która zasłynęła obroną młodzieży przed germanizacją.
Podczas zaboru pruskiego jako duszpasterz i katecheta w Strzelnie potajemnie gromadził każdej niedzieli dzieci szkolne, ucząc je m.in. polskich pieśni.
Gdy 09.11.1918 abdykował niemiecki cesarz Wilhelm II Hohenzollern; gdy dwa dni później 11.11.1918 Alianci z Ententy i Niemcy, podpisali w wagonie sztabowym w Compiègne, w kwaterze marszałka Francji Ferdynanda Focha, rozejm i zawieszenie broni — co oznaczało de facto zakończenie I wojny światowej; gdy tegoż samego 11.11.1918 Rada Regencyjna — działająca na terenie okupowanego przez Państwa Centralne (Niemcy i Austro–Węgry) tzw. niem. Königreich Polen (pl. Królestwo Polskie) — przekazała zwierzchnią władzę nad wojskiem brygadierowi Józefowi Piłsudskiemu oraz zamianowała go naczelnym dowódcą wojsk polskich, co oznaczało de facto odrodzenie państwa polskiego, obejmującego aliści tylko obszar niem. Königreich Polen, czyli polskie terytorium do 1915 znajdujące się pod zaborem rosyjskim, ale nie obejmujące ziem zaboru pruskiego, w tym Wielkopolski — jako pruskiej niem. Provinz Posen (pl. Prowincja Poznańska) — nadal formalnie pozostawającej częścią państwa niemieckiego; posługiwał w Zdunach, miejscowości w niem. Kreis Krotoshin (pl. Powiat Krotoszyn) w niem. Provinz Posen, położonej przy granicy z niem. Provinz Schlesien (pl. Prowincja Śląsk). Wówczas — gdy wszędzie w Niemczech formowały się nowe ośrodki władzy — został 17.11.1918 członkiem powołanej w Krotoszynie całkowicie polskiej Powiatowej Rady Ludowej, powstałej na apel Naczelnej Rady Ludowej utworzonej w Poznaniu (wcześniej, 12.11.1918 powstała w Krotoszynie Rada Robotniczo–Żołnierska, na wzór podobnej powstałej w zrewoltowanym Berlinie, w której Polacy stanowili zaledwie 25% składu). Jednocześnie prawd. lokalna Rada Ludowa powstała w Zdunach i został jej przewodniczącym. Udało się wówczas m.in. przywrócić naukę religii w szkołach po polsku. Ale obie strony przygotowywały się do starcia, które miało zdecydować o przynależności państwowej okolicy.
27.12.1918 w Poznaniu wybuchło Powstanie Wielkopolskie. Już 01.01.1919 polska Powiatowa Rada Ludowa przejęła zbrojnie władzę w Krotoszynie — dzięki wjazdowi do miasta pociągu pancernego z Kalisza, wraz z oddziałem powstańczym z Pleszewa na pokładzie, oraz dzięki zdolnościom negocjacyjnym. 03.01.1919 jego parafialne Zduny zdobyła inna grupa powstańcza z Jarocina — linia frontu osiągnęła historyczną granicę między Wielkopolską i Śląskiem. W Zdunach powołano Straż Ludową, której został dowódcą. Pod koniec 01.1919 Niemcy rozpoczęli wszelako ataki na Zduny. 03.02.1919 polski sztab frontu, uznając obronę miasteczka za niemożliwą, wycofał większość 250‐osobowej polskiej załogi. 06.02.1919 Niemcy niespodziewanie zaatakowali i zajęli Zduny, znosząc polską obronę (17 powstańców poległo, 40 wzięto do niewoli). Wykorzystując Zduny jako bazę wypadową, próbowali Niemcy zdobyć Krotoszyn, ale bezskutecznie. Polskie kontrnatarcia się nie powiodły — ostatnia, najbardziej krwawa próba miała miejsce 16.02.1919 (Niemcy stosowali artylerię, gaz, pociski gazowe, a nawet miotacze min).
Nie opuścił swej parafii i został przez Niemców aresztowany. Oskarżany o przekazywanie żołnierzom polskim sygnałów świetlnych z wieży kościelnej, odmowę udostępnienia salki parafialnej na kwaterę niemieckich żołnierzy. Zwolniony ale odtąd szpiegowany i nachodzony przez Niemców. Niemcy bowiem zachowali kontrolę nad Zdunami — nawet gdy Powstanie zakończyło się 16.02.1919 rozejmem w Trewirze, wymuszonym przez zwycięskie państwa Ententy, mocą którego polska powstańcza Armia Wielkopolska została uznana za wojsko sprzymierzone i wyznaczono granicę, której przekraczania „zabroniono wojskom niemieckim”, pozostawiając dużą część Wielkopolski poza ich wpływem. Zduny znalazły się bowiem poza linią demarkacyjną, wytyczoną 08.03.1920, po stronie niemieckiej.
Podjął wówczas akcję dyplomatyczną. Wystosował memoriał do zwycięskich mocarstw Ententy, argumentując za polskością Zdun, którą polska ambasada w Paryżu wykorzystała przed zakończeniem trwających w Wersalu rozmów pokojowych. Gdy więc 28.06.1919 podpisano traktat pokojowy z Niemcami i Wielkopolska została przyznana Polsce, to mimo iż precyzyjna linia graniczna miała zostać wyznaczona przez międzynarodową Komisję Delimitacyjną, Zduny uznano za polskie. Traktat wszedł w życie 10.01.1920, po niezbędnych ratyfikacjach, i tydzień później Zduny i cały powiat krotoszyński, stały się częścią Polski.
W czasach II Rzeczypospolitej (do 1939) bronił praw niemieckich parafian w Zdunach do nabożeństw i pieśni w języku niemieckim.
Po niemieckim najeździe na Rzeczpospolitą 01.09.1939 (Rosjanie zaatakowali Polskę 17 dni później) i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, aresztowany przez Niemców 10.09.1939.
Przetrzymywany w więzieniu w Inowrocławiu.
Torturowany.
Zamordowany w lasach gniewkowskich w zbiorowej egzekucji ok. 500 Polaków i Żydów.
Zwłoki oblano benzyną i podpalono.
przyczyna śmierci
zbiorowy mord
sprawstwo
Niemcy
miejsca i wydarzenia
ZajezierzeKliknij by przejść do opisu, InowrocławKliknij by przejść do opisu, «Intelligenzaktion»Kliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu, Powstanie WielkopolskieKliknij by przejść do opisu, Towarzystwa Tomasza ZanaKliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
19.12.1884
Łobżenicadziś: gm. Łobżenica, pow. Piła, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
14.02.1909 (katedra gnieźnieńskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14])
szczegóły posługi
1926 – 1939
proboszcz — Inowrocławdziś: gm. Inowrocław, pow. Inowrocław, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK pw. św. Mikołaja Biskupa i Wyznawcy (farna) ⋄ dekanat RK Inowrocławdziś: gm. Inowrocław, pow. Inowrocław, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] — także: redaktor „Miesięcznika Parafii Farnej św. Mikołaja”; założyciel Ligii i Akcji Katolickiej; prezes Rady Związkowej Stowarzyszenia Młodych Polek, Towarzystwa Robotników Polsko–Katolickich; wiceprezes Związku Stowarzyszeń Polskich; członek zarządów Ligi Morskiej i Kolonialnej, Związku Kapłanów „Unitas”; współzałożyciel Towarzystwa Ogrodów Działkowych
1918 – 1926
proboszcz — Zdunydziś: gm. Zduny, pow. Krotoszyn, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.02.03] ⋄ parafia RK pw. św. Jana Chrzciciela ⋄ dekanat RK Krotoszyndziś: gm. Krotoszyn, pow. Krotoszyn, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] — w uznaniu zasług przyznano mu tytuł Honorowego Obywatela Zdun
1917 – 1918
wikariusz — Witkowodziś: gm. Witkowo, pow. Gniezno, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ parafia RK pw. św. Mikołaja Biskupa i Wyznawcy ⋄ dekanat RK Gniezno pw. Trójcy Świętejnazwa dekanatu
dziś: gm. Gniezno miasto, pow. Gniezno, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1917
administrator — Strzelnodziś: gm. Strzelno, pow. Mogilno, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18] ⋄ parafia RK pw. Trójcy Świętej ⋄ dekanat RK Kruszwicadziś: gm. Kruszwica, pow. Inowrocław, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18]
1914 – 1917
wikariusz — Strzelnodziś: gm. Strzelno, pow. Mogilno, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18] ⋄ parafia RK pw. Trójcy Świętej ⋄ dekanat RK Kruszwicadziś: gm. Kruszwica, pow. Inowrocław, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18] — także: prezes Towarzystwa Przemysłowców
1911 – 1914
wikariusz — Gnieznodziś: gm. Gniezno miasto, pow. Gniezno, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK pw. św. Michała Archanioła ⋄ dekanat RK Gniezno pw. św. Michała Archaniołanazwa dekanatu
dziś: gm. Gniezno miasto, pow. Gniezno, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] — substytut
1909 – 1911
wikariusz — Chomiąża Szlacheckadziś: gm. Gąsawa, pow. Żnin, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.02.03] ⋄ parafia RK pw. św. Jana Chrzciciela ⋄ dekanat RK Żnindziś: gm. Żnin, pow. Żnin, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1909
wikariusz — Parlindziś: gm. Dąbrowa, pow. Mogilno, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18] ⋄ parafia RK pw. św. Wawrzyńca Męczennika ⋄ dekanat RK Żnindziś: gm. Żnin, pow. Żnin, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1909
wikariusz — Łagiewniki Kościelnedziś: gm. Kiszkowo, pow. Gniezno, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18] ⋄ parafia RK pw. Bożego Ciała ⋄ dekanat RK Janowiecdziś: Janowiec Wielkopolski, gm. Janowiec Wielkopolski, pow. Żnin, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18]
do 1909
student — Gnieznodziś: gm. Gniezno miasto, pow. Gniezno, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Arcybiskupie Duchowne Seminarium Praktyczne (łac. Seminarium Clericorum Practicum)
od 1905
student — Poznańdziś: pow. Poznań miasto, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Arcybiskupie Seminarium Duchowne (Collegium Leoninum)
od 1916
członkostwo — Poznańdziś: pow. Poznań miasto, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Towarzystwo Przyjaciół Nauk
inni związani
szczegółami śmierci
FIEDLERKliknij by wyświetlić biogram Zygmunt
miejsca i wydarzenia
opisy
Zajezierze: W lasach k. Zajezierza, niedaleko Gniewkowa, Niemcy zamordowali ok. 4,000 Polaków, głównie w ramach «Intelligenzaktion» eksterminacji polskiej inteligencji na Pomorzu. Szczególnie wyróżnia się mord dokonany 10.11.1939 gdy Niemcy zamordowali tam ponad 500 Polaków, po czym spalii ich zwłoki. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23], ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.05.30])
Inowrocław: Niemieckie więzienie i areszt śledczy przy ul. Pakoskiej (dziś ul. Narutowicza). W 1939 Niemcy przetrzymywali w nim setki Polaków z Inowrocławia i okolic aresztowanych w ramach akcji «Intelligenzaktion» — fizycznej eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych. Do 11.1939 w więzieniu i okolicach (m.in. w Rożniatach i Zajezierzu) zamordowano 546 z nich, w tym 56 osób w nocy 22‐23.10.1939, dokonanej po zbiorowej libacji Niemców, którą niemiecki landrat, czyli okupacyjny urzędnik powiatowy, niejaki Hirschfeld, miał zainicjować mówiąc: „no, teraz pojedziemy strzelać Polaków”. Także później było to miejsce kaźni wielu Polaków. Po rozpoczęciu okupacji rosyjskiej w 1945 komunazistowskie więzienie, m.in. dla kobiet. (więcej na: www.inowroclawfakty.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.05.19])
«Intelligenzaktion»: (pl. „akcja inteligencja”) — niemiecki program eksterminacji polskiej elity, głównie inteligencji, przeprowadzony od początku okupacji w 09.1939 do 04.1940, głównie na terenach przyłączonych bezpośrednio do Niemiec, ale także na terenie tzw. niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), gdzie nosił miano «AB‐aktion». W pierwszej fazie, tuż po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, realizowany pod nazwą niem. Unternehmen „Tannenberg” (pl. „operacja Tannenberg”) — w oparciu o opracowane przez jednostkę Zentralstelle II/P (Polen) niemieckiego Głównego Urzędu SD listy proskrypcyjne Polaków (niem. Sonderfahndungsbuch Polen), uznawanych za szczególnie niebezpiecznych dla III Rzeszy. Znalazły się na niej nazwiska 61,000 Polaków. Razem w trakcie tego ludobójstwa planowo i metodycznie zamordowano ok. 50 tys. nauczycieli, księży, przedstawicieli ziemiaństwa, wolnych zawodów, działaczy społecznych i politycznych oraz emerytowanych wojskowych. Kolejnych 50 tys. zesłano do obozów koncentracyjnych, gdzie przeżył tylko znikomy procent. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.10.04])
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
Powstanie Wielkopolskie: Powstanie polskich mieszkańców byłej niemieckiej niem. Posen Provinz (pl. Prowincja Poznańska) na przełomie lat 1918‐1919 — po abdykacji 09.11.1918 niemieckiego cesarza Wilhelma II Hohenzollerna; po rozejmie i zawieszeniu broni między Aliantami a Niemcami podpisanym 11.11.1918 w wagonie sztabowym w Compiègne, w kwaterze marszałka Francji Ferdynanda Focha — co oznaczało de facto zakończenie I wojny światowej — przeciwko powstałej na gruzach Cesarstwa Niemieckiego niemieckiej Republice Weimarskiej, z zamiarem przyłączenia ziem zaboru pruskiego do Rzeczypospolitej. Odrodzona 11.11.1918 Rzeczpospolita początkowo formalnie obejmowała bowiem tylko tzw. niem. Königreich Polen (pl. Królestwo Polskie), czyli terytorium do 1915 znajdujące się pod zaborem rosyjskim, a następnie pod kontrolą Państw Centralnych (Niemiec i Austro–Węgier), nie obejmując aliści zaboru pruskiego. Rozpoczęte 27.12.1918 w Poznaniu i zakończone 16.02.1919 paktem rozejmowym w Trewirze, wymuszonym przez zwycięskie państwa Ententy, w którym znalazły się postanowienia nakazujące Niemcom zaprzestania działań przeciw Polsce i, co istotne, uznano polską powstańczą Armię Wielkopolską za sprzymierzone siły zbrojne Ententy. De facto okazało się polskim zwycięstwem, potwierdzonym w głównym traktacie pokojowym po I wojnie światowej, traktacie wersalskim z 28.06.1919, który w życie wszedł 10.01.1920 i w którym większość ziem zaboru pruskiego uznano za polskie. Udział w Powstaniu wzięło wielu polskich kapłanów, zarówno jako kapelanów oddziałów powstańczych, jak i członków i przywódców nowych władz polskich na terenach objętych Powstaniem. W 1939, po najeździe niemieckim na Polskę i rozpoczęciu II wojny światowej ci kapłani byli szczególnie prześladowani przez Niemców i w większości zamordowani. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.08.14])
Towarzystwa Tomasza Zana: Tajne związki polskiej młodzieży, mające na celu samokształcenie i samowychowanie w duchu patriotycznym, w buncie przeciw germanizacji i cenzurze kultury polskiej, działające głównie wśród szkół średnich — gimnazjów — głównie w Wielkopolsce, a później na Śląsku. Pierwsze powstały w 1817. W 1897 odbył się zjazd w Bydgoszczy, który wypracował zasady działalności konspiracyjnej. Na innym zjeździe w Poznaniu powołano „Czerwoną Różę”, nadrzędną organizację dla wszystkich kół gimnazjalnych i koordynującą ich pracę. W 1900 „Czerwona Róża” skupiła organizacje Filomatów z Pomorza. Po procesie toruńskim w 1901 organizacji Filomatów z Pomorza w 1903 Niemcy wytoczyli proces 24 członkom Towarzystwa Filomatów i Filaretów z Gniezna. 21 z uczniów skazanych zostało na kary od nagany do 6 tygodni więzienia. Najbardziej dotkliwe były karty relegacji ze szkół z zakazem kontynuacji nauczania w szkołach średnich i wyższych Prus. Mimo represji Towarzystwo działało do 1918 i odzyskania przez Polskę niepodległości. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19])
źródła
osobowe:
pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23], www.wtg-gniazdo.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.05.19], parafiazduny.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.04.25], www.przewodnik-katolicki.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.12.04]
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
v043187.home.net.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.12.04], audiovis.nac.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.04.25], www.przewodnik-katolicki.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30], krotoszyn.naszemiasto.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.04.25], krotoszyn.naszemiasto.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.04.25], www.wtg-gniazdo.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.05.19], parafiazduny.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: JAŚKOWSKI Bolesław
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu