Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
JACHIMOWSKI
imiona
Tadeusz Julian
funkcja
kapłan diecezjalny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
archidiecezja warszawskawięcej na
www.archidiecezja.warszawa.pl
[dostęp: 2013.05.19]
ordynariat polowy Wojska Polskiego RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]
akademickie wyróżnienia
doktor filozofii
magister świętej teologii
honorowe wyróżnienia
szambelan papieskiwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.22]
Krzyż Oficerski „Polonia Restituta”więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.04.16]
Złoty „Krzyż Zasługi”więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
„Krzyż Walecznych”więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległościwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.10.13]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2019.10.13]
kanonik honorowywięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14] (katedra kieleckawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20])
data i miejsce
śmierci
08.08.1944
Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
alt. daty i miejsca
śmierci
07.08.1944, 25.08.1944
szczegóły śmierci
Od 12.04.1917, w czasie I wojny światowej, po rewolucji lutowej w Rosji, która obaliła carat, kapelan oddziałów wojsk polskich tworzonych przy armii rosyjskiej w Rosji. Kapelan szpitala przy formowanym od 02.1917 w Kijowie 1. Pułku Strzelców Polskich w składzie Dywizji Strzelców Polskich (noszących mundury rosyjskie) — później także z własnej inicjatywy kapelan 2. Pułku Strzelców Polskich w tej dywizji. Dywizja do 06.1917 szkoliła się k. Płoskirowa, po czym została skierowana na front walk z Państwami Centralnymi, i.e. Niemcami i Austro–Węgrami, w okolice Husiatyna, gdzie wzięła udział w ostatniej wielkiej ofensywie wojsk rosyjskich w czasie I wojny światowej 01‐19.07.1917, zwanej ofensywą Kiereńskiego. Walczyła pod Brzeżanami k. Tarnopola. Ofensywa załamała się i 18.07.1917 dywizję rozformowano.
Od ok. 24.07.1917 kapelan szpitala 1. Dywizji Strzelców Polskich, wchodzących w skład 1. Korpusu Polski w Rosji (ros. 1‐й Польский корпус), podległego Armii Imperium Rosyjskiego (i.e. jego Rządowi Tymczasowemu), formowanego głównie w oparciu o pozostałych żołnierzy Dywizji Strzelców Polskich (część z nich zdezerterowała i przeszła na stronę niemiecką / austro–węgierską), pod dowództwem gen. Józefa Dowbor–Muśnickiego. Następnie kapelan 4. Pułku Strzelców Polskich w ramach tej dywizji. Od 15.09.1917 kapelan całej 1. Dywizji, w randze dziekana, i jednocześnie kapelan 2. Pułku Strzelców Polskich.
Po rewolucji bolszewickiej w Rosji (10.1917) Korpus, jeszcze w trakcie formowania, wszedł w 01.1918 w konflikt z bolszewikami, którzy zaczęli sabotować jego powstawanie — szczególnie po zawarciu 17.12.1917 rozejmu między Niemcami a Rosją bolszewicką. Mimo tego Korpus dokończył koncentrację pod Bobrujskiem na Białorusi. 29.01‐03.02.1918 opanował Bobrujsk wyganiając bolszewików, odnosząc kilka zwycięstw w okolicznych starciach, a 19.02.1918 opanował Mińsk. Na początku 03.1918 bolszewików wyparto za Dniepr.
Brał udział w tych zmaganiach, m.in. 04.02.1918 pod Tołoszczycą, na wschód od Bobrujska, objął dowództwo brygady i pomyślnie zakończył potyczkę z bolszewikami.
Miesiąc później Państwa Centralne podpisały 03.03.1918 w Brześciu separatystyczny traktat pokojowy z Rosją bolszewicką. Postawiło to Korpus w trudnej sytuacji — dokładnie między dwoma stronami (27.02.1918 Korpus oddał Mińsk Niemcom). 04.03.1918 Korpus uznał zwierzchnictwo polityczne Rady Regencyjnej nadzorowanego przez Państwa Centralne Królestwa Polskiego, licząc na zachowanie niezależności. 10.04.1918, pod naciskiem Niemców, rozpoczęła się jednak demobilizacja Korpusu; 21.05.1918 w Bobrujsku Korpus został — pod groźbą użycia siły — rozformowany i rozbrojony. Ostatni żołnierze Korpusu opuścili Bobrujsk 08.07.1918.
Powrócił wówczas w strony rodzinne, do swej diecezji, zostając prefektem w Miechowie.
Po rozejmie i zawieszeniu broni między Aliantami a Państwami Centralnymi podpisanym 11.11.1918 w wagonie sztabowym w Compiègne, w kwaterze marszałka Francji Ferdynanda Focha — co oznaczało de facto zakończenie I wojny światowej; po przejęciu zwierzchniej władzy nad polskim wojskiem przez brygadiera Józefa Piłsudskiego, jako jego naczelny dowódca — co oznaczało de facto odrodzenie państwa polskiego — wstąpił do powstającego Wojska Polskiego (faktycznie związał się z pączkującymi oddziałami przyszłego polskiego wojska trzy dni wcześniej, i.e. 08.11.1918). Od 21.01.1919 szef kancelarii, i.e. regens Konsystorza Polowego, 03.03.1919 przekształconego w Kurię Biskupią Wojska Polskiego — i od 22.04.1919 pierwszy kanclerz owej Kurii. W tej roli brał udział w zmaganiach odrodzonej Polski o granice, w szczególności w wojnie polsko–rosyjskiej 1919‐1921.
Po niemieckim najeździe na Rzeczpospolitą 01.09.1939 (Rosjanie zaatakowali Polskę 17 dni później) i rozpoczęciu II wojny światowej uczestnik obrony Warszawy przed Niemcami — udzielał pomocy duchowej rannym, przemawiał przed mikrofonami Polskiego Radia.
Po rozpoczęciu okupacji niemieckiej aresztowany przez Niemców 05.10.1939 i jako zakładnik, prawd. w związku z triumfalnym przyjazdem niemieckiego socjalistycznego przywódcy, Adolfa Hitlera, do podbitej Warszawy, przetrzymywany wraz z m.in. 250 duchownymi katolickimi w więzieniu Pawiak. Zwolniony w 04.1940.
Odtąd rektor kościoła pw. św. Anny w Warszawie.
Od 1941 uczestnik działalności konspiracyjnej zogniskowanej w Polskim Państwie Podziemnym. Od połowy 1941 kapelan Związku Walki Zbrojnej ZWZ (część Polskiego Państwa Podziemnego). Wykładowca w tajnym seminarium duchownym w Warszawie oraz na Wydziale Humanistycznym konspiracyjnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich (kontynuacji zamkniętego przez Niemców Uniwersytetu Poznańskiego). Założyciel i prezes tajnego Towarzystwa Patriotycznego. Naczelny kapelan Związku Walki Zbrojnej ZWZ. Od 05.02.1943 naczelny kapelan i szef służby duszpasterskiej Sił Zbrojnych w Kraju (a następnie twórca konspiracyjnej Kurii Polowej Armii Krajowej AK) pseud. „Budwicz”.
Od 27.07.1943 wikariusz generalny i zastępca biskupa polowego Wojska Polskiego. Członek a potem od 23.05.1943 przewodniczący komisji duchowieństwa w Departamencie Wyznań Religijnych Delegatury Rządu RP na Kraj.
Od 09.01.1944 członek Rady Jedności Narodowej.
Po wybuchu 01.08.1944 Powstania Warszawskiego nie dotarł na miejsce koncentracji.
Zatrzymany 07.08.1944 przez Niemców i dołączony do grupy mężczyzn pędzonych na rampę kolejową na Woli.
Zamknięty w kościele pw. św. Wojciecha.
Rankiem następnego dnia prowadzony do transportu — wówczas jeden z niemieckich konwojentów wyciągnął go z szeregów i zabił strzałem z pistoletu (na podwórzu wypalonego budynku przy ul. Wolskiej, w rejonie kościoła pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika).
przyczyna śmierci
zbiorowy mord
sprawstwo
Niemcy
miejsca i wydarzenia
Rzeź WoliKliknij by przejść do opisu, Powstanie WarszawskieKliknij by przejść do opisu, GeneralgouvernementKliknij by przejść do opisu, Odpowiedzialność zbiorowa („zakładnicy”)Kliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu, Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921Kliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
12.02.1892
Kazimierza Maładziś: gm. Kazimierza Wielka, pow. Kazimierza Wielka, woj. świętokrzyskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.28]
alt. daty i miejsca
urodzenia
17.02.1892
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
13.09.1914 (Kielcedziś: pow. Kielce miasto, woj. świętokrzyskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31])
szczegóły posługi
1940 – 1944
rektor — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ kościół RK pw. św. Anny ⋄ dekanat RK Warszawa‐in‐urbenazwa dekanatu
dziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska — działacz konspiracyjny Polskiego Państwa Polskiego, wykładowca konspiracyjnych szkół i Uniwersytetu Ziem Zachodnich (część działalności Polskiego Państwa Podziemnego) — szczegóły w opisie generalnym
ok. 1939 – ok. 1940
prorektor — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ kościół RK pw. św. Anny ⋄ dekanat RK Warszawa‐in‐urbenazwa dekanatu
dziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska — duszpasterz akademicki
1934 – ok. 1939
wikariusz — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ kościół RK pw. św. Anny ⋄ dekanat RK Warszawa‐in‐urbenazwa dekanatu
dziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska — duszpasterz akademicki i kapelan stowarzyszeń akademickich; także: naczelny kapelan Związku Towarzystw Gimnastycznych „Sokół” (od 1936, wcześniej od 1925 kapelan Dzielnicy Mazowieckiej Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”), cenzor ksiąg religijnych (łac. censores librorum) w Kurii Arcybiskupiej (1935‐1939), prefekt szkół państwowych i prywatnych (ok. 1935) — w tym Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa przy ul. Koszykowej 78, żeńskiego prywatnego Gimnazjum i Liceum Jadwigi Taczanowskiej przy ul. Marszałkowskiej 149 i Szkoły Gospodarczej przy ul. Elektoralnej, redaktor miesięcznika „Młodzież Katolicka”, doradca kół Stowarzyszenia Młodzieży Katolickiej „Juventus Christiana” w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego i Szkole Głównej Handlowej, kierownik sekcji religijnej w Polskim Radiu, rzeczoznawca Komisji Prasowej Episkopatu Polski
wykładowca — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ homiletyka, Metropolitalne Seminarium Duchowne
od 1934
stan spoczynku — Wojsko Polskie
1926 – 1933
oficjał (i.e. biskupi wikariusz sądowy) — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Biskupi Sąd Polowy
1919 – 1933
kanclerz — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Kuria Biskupia Wojsk Polskich, Wojsko Polskie — faktycznie od 22.04.1919 (wcześniej od 21.01.1919 szef kancelarii, i.e. regens Konsystorza Polowego); kapelan służby stałej; dekretem Naczelnika Państwa z 03.05.1922, zatwierdzony ze starszeństwem z 01.06.1919 i 3. lokatą wśród dziekanów wojskowych wyznania rzymskokatolickiego, w randze pułkownika; 16.12.1921, dekretem L. 3448 Naczelnego Wodza, zweryfikowany ze starszeństwem z 01.04.1920 i 6. lokatą wśród dziekanów wojskowych wyznania rzymskokatolickiego, w randze pułkownika; dekretem L. 2683 Naczelnego Wodza z 12.03.1921, na wniosek Kurii Biskupiej Wojsk Polskich, zwolniony z Wojska Polskiego; także: członek Rady Administracyjno–Gospodarczej i cenzor ksiąg religijnych (łac. censores librorum) Kurii Polowej, redaktor i wydawca pisma „Rycerz Polski” (od 10.1920) oraz założyciel i redaktor naczelny „Kwartalnika poświęcony sprawom Katolickiego Duszpasterstwa Wojskowego w Polsce” (1931‐1934)
do 1923
doktorant — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Wydział Teologii Katolickiej, Uniwersytet Warszawski [i.e. Uniwersytet Warszawski (od 1945) / Uniwersytet w konspiracji (1939‐1945) / Uniwersytet im. Józefa Piłsudskiego (1935‐1939) / Uniwersytet Warszawski (1915‐1935) / Cesarski Uniwersytet Warszawski (1870‐1915)] — studia uwieńczone tytułem Doktora Filozofii
23.12.1918 – 21.01.1919
dziekan wojskowy RK — Kielcedziś: pow. Kielce miasto, woj. świętokrzyskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Dowództwo Okręgu Generalnego DOG „Kielce”, Wojsko Polskie — p.o. („ad interim”)
1918
kapelan wojskowy RK — Miechówdziś: gm. Miechów, pow. Miechów, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ garnizon Miechów, Wojsko Polskie — posługę rozpoczął 08.11.1918, gdy formanie Wojsko Polskie jeszcze nie istniało, a garnizon znajdował się w obrębie niem. Militärgeneralgouvernement in Polen (pl. Generalne Gubernatorstwo Wojskowe w Polsce), i.e. zarządzanego przez Cesarstwo Austro–Węgierskie i podlegał Armii Imperium Austro–Węgierskiego
1918 – 1919
prefekt — Miechówdziś: gm. Miechów, pow. Miechów, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Gimnazjum Realne im. Tadeusza Kościuszki ⋄ parafia RK pw. Grobu Pańskiego ⋄ dekanat RK Miechówdziś: gm. Miechów, pow. Miechów, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1918 – 1919
wikariusz — Luborzycadziś: gm. Kocmyrzów‐Luborzyca, pow. Kraków, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18] ⋄ parafia RK pw. Podwyższenia Krzyża Świętego ⋄ dekanat RK Luborzycadziś: gm. Kocmyrzów‐Luborzyca, pow. Kraków, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18] — etat formalny
1917 – 1918
kapelan wojskowy RK — 1. Dywizja Strzelców Polskich, 1. Korpus Polski w Rosji — w randze dziekana; także: kapelan 2. Pułku Strzelców Polskich w Korpusie; po puczu bolszewickim w 10.1917 w Rosji jednostka autonomiczna, walcząca z bolszewikami, rozformowana i rozbrojona przez Niemców 21.05.1918 w Bobrujsku
1917
kapelan wojskowy RK — Armia Imperium Rosyjskiego — 02.1917‐18.07.1917 kapelan szpitala 1. Pułku Strzelców Polskich w składzie Dywizji Strzelców Polskich, także kapelan 2. Pułku Strzelców Polskich w tejże formacji; następnie od ok. 24.07.1917 kapelan szpitala 1. Dywizji Strzelców Polskich w składze 1. Korpusu Polski w Rosji, a potem kapelan 4. Pułku Strzelców Polskich w ramach tejże dywizji; od 15.09.1917 kapelan całej 1. Dywizji, w randze dziekana, i jednocześnie kapelan 2. Pułku Strzelców Polskich
1913 – 1917
student — Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Cesarska Rzymskokatolicka Akademia Duchowna (1842‐1918) — podyplomowe studia specjalistyczne, uwieńczone w 06.1917 tytułem Magistra Świętej Teologii
ok. 1908 – 1913
student — Kielcedziś: pow. Kielce miasto, woj. świętokrzyskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Seminarium Duchowne
autor wielu prac specjalistycznych i modlitewników, w tym modlitewnika „Żołnierz Chrystusowy”
członkostwo — Komisja do Badania Dziejów Filozofii w Polsce, Polska Akademia Umiejętności — także: członek Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych TZSP w Warszawie
inni związani
szczegółami śmierci
BEDNARZKliknij by wyświetlić biogram Franciszek (br. Jozafat), BOGACZKliknij by wyświetlić biogram Stefan (br. Stefan), DOLEŻALKliknij by wyświetlić biogram Ferdynand, DOLIŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Tadeusz, DUDAKliknij by wyświetlić biogram Feliks (br. Akwin), DZIERZGWAKliknij by wyświetlić biogram Marian, GÓRSKIKliknij by wyświetlić biogram Edmund, KACZEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Franciszek, KALISZEWICZKliknij by wyświetlić biogram Antoni, KANIAKliknij by wyświetlić biogram Józef, KAPUSTAKliknij by wyświetlić biogram Józef, KOLAKKliknij by wyświetlić biogram Stanisław (br. Bogumił), KOTYŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Henryk, KRYGIERKliknij by wyświetlić biogram Mieczysław, KRZYWIŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Stanisław (br. Rafał), KULESZAKliknij by wyświetlić biogram Stanisław, MAJGIERKliknij by wyświetlić biogram Franciszek, MALISZKliknij by wyświetlić biogram Władysław, MĄCZKAKliknij by wyświetlić biogram Stanisław, MIKOŁAJSKIKliknij by wyświetlić biogram Leon (br. Ambroży), MOTYKAKliknij by wyświetlić biogram Bolesław, MÜLLERKliknij by wyświetlić biogram Tadeusz, NOWAKOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Jan, PALEWSKIKliknij by wyświetlić biogram Józef, PONIEWIERSKIKliknij by wyświetlić biogram Józef (br. Filip), PROTASIEWICZKliknij by wyświetlić biogram Teodozy (o. Teofan), RACZKOKliknij by wyświetlić biogram Rafał, ROMANKliknij by wyświetlić biogram Ludwik (br. Korneliusz), RUCIŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Antoni, SANIKOWSKI–DZIEGIEĆKliknij by wyświetlić biogram Leonard, SZYMLIKKliknij by wyświetlić biogram Jan, SZYMSKIKliknij by wyświetlić biogram Antoni, ŚWIERCZEKKliknij by wyświetlić biogram Jan Nepomucen, TRZECIAKKliknij by wyświetlić biogram Stanisław Kostka, WERESZCZYŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Bronisław, ZASADNIKliknij by wyświetlić biogram Franciszek
miejsca i wydarzenia
opisy
Rzeź Woli: Masowa eksterminacja mieszkańców warszawskich dzielnic Wola i Ochota, dokonana przez Niemców w pierwszych dniach powstania warszawskiego. Ofiarą masakry (szczytowe barbarzyństwo miało miejsce w dniach 05‐07.08.1944) padło od 38 tys. do 65 tys. polskich mężczyzn, kobiet i dzieci. Rzeź — ludobójstwo — stanowiła bezpośrednią realizację rozkazu Adolfa Hitlera, nakazującego zburzenie Warszawy i wymordowanie wszystkich jej mieszkańców, i dokonana została przez niemieckie oddziały SS i kolaborujące z nimi rosyjskie oddziały SS RONA (w skład których wchodzili także Białorusini). (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19])
Powstanie Warszawskie: Trwało od 1.08.1944 do 03.10.1944. Było próbą wyzwolenia Warszawy okupowanej przez Niemcy przez Polskie Państwo Podziemne — jedyną taką strukturę na świecie na terenach okupowanych przez Niemcy, efektywnie potajemnie rządzącą w Polsce — i walczące w jego imieniu polskie podziemne jednostki wojskowe, głównie Armii Krajowej (byłego Związku Walki Zbrojnej ZWZ) i Narodowych Sił Zbrojnych (NSZ). W tym samym czasie Rosjanie zatrzymali front na całej długości, stanęli po drugiej stronie Wisły i bezczynnie przyglądali się zagładzie miasta, zabraniając nawet alianckim samolotom lecącym z pomocą z Włoch międzylądowania na zajętych przez nich terytoriach. W czasie Powstania Niemcy zamordowali ok. 200 tys. Polaków, w większości osoby cywilne. Około 200 duchownych i sióstr zakonnych zginęło w walkach albo zostało zamordowanych przez Niemców, wielu w zbiorowych egzekucjach. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.17])
Generalgouvernement: Po polskiej klęsce w kampanii 09.1939, będącej rezultatem paktu Ribbentrop‐Mołotow i stanowiącej pierwszy etap II wojny światowej, i rozpoczęciu w części Polski okupacji niemieckiej (w drugiej, wschodniej części Polski rozpoczęła się okupacja rosyjska), Niemcy podzielili okupowane polskie terytorium na pięć głównych rejonów. W dwóch z nich utworzyli nowe niemieckie prowincje, dwie wcielili do innych prowincji. Natomiast piąta część potraktowana została odrębnie, i w sensie politycznym odtwarzać miała niemiecki pomysł z 1915 (po klęsce Rosjan w bitwie pod Gorlicami w 05.1915 w czasie I wojny światowej) utworzenia polskiej enklawy w ramach Niemiec. Nielegalna w sensie prawa międzynarodowego, i.e. konwencji haskiej, i publicznego, zarządzana przez Niemców wedle odrębnych praw — specjalnie ustanowionych dla polskich niem. Untermenschen (pl. podludzie) — do czasu ofensywy rosyjskiej w 1945 stanowiła część niem. Großdeutschland (pl. Wielkie Niemcy). Do 31.07.1940 zwana formalnie niem. Generalgouvernement für die besetzten polnischen Gebiete (pl. Generalne Gubernatorstwo dla okupowanych ziem polskich) — później już tylko niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), tak jak w latach 1915‐1918. Od 07.1941, czyli po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika Rosjan, w jego skład wchodził też dystrykt Galicja, czyli polskie przedwojenne południowo–wschodnie województwa. Wobec Polaków i Żydów stosowano specjalne prawo karne, umożliwiające dowolne wymierzanie kary śmierci niezależnie od wieku „sprawcy”, sankcjonujące stosowanie odpowiedzialności zbiorowej. Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej rząd niem. Generalgouvernement uznano za organizację przestępczą, a jego przywódcę, gubernatora Hansa Franka, za zbrodniarza i stracono. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.12.13])
Odpowiedzialność zbiorowa („zakładnicy”): Zbrodnicza praktyka stosowana przez Niemców na okupowanych terenach Polski, od pierwszego w zasadzie dnia II wojny światowej. Polegała na wyznaczeniu i publicznym ogłoszeniu listy nazwisk wybranych osób, których życie zależało od bezwzględnego stosowania się do zarządzeń niemieckich. Każde złamanie owych zarządzeń, przez dowolną osobę, niezależnie od okoliczoności, skutowało mordem wyznaczonych „zakładników”. W pierwszych dniach wojny i okupacji stosowowana była m.in. przez niemieckie wojsko Wehrmacht, by zapobiec aktom kontynuacji walk obronych przez polskie społeczeństwo. W późniejszym czasie, w szczególności w zarządzanym przez Niermców Generalnym Gubernartorstwie, stanowiła część oficjalnej polityki władz okupacyjnych — zbiorowej odpowiedzialności za jakiekolwiek akty oporu wobec praktyk okupupanta. Za życie jednego Niemca, choćby i śmierć nastąpiła z przyczyn obyczajowych, Niemcy dokonywali egzekucji od kilkunastu do nawet stu wcześniej wyznaczonych jako „zakładników” Polaków.
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921: Wojna o niepodległość i granice Rzeczpospolitej. Polska odzyskała niepodległość w 1918, ale o granice musiała walczyć z dawnymi potęgami imperialnymi, w szczególności z Rosją. Rosja planowała wzniecenie rewolucji bolszewickiej w krajach zachodu Europy, co stało się przyczyną rozpętania przez nią w 1920 wojny przeciw Polsce. Pokonana został w bitwie warszawskiej, zwanej „cudem nad Wisłą” (jednej z 10 najważniejszych bitew w historii świata, według niektórych historyków), w 08.1920, dzięki której Polska odzyskała część ziem utraconych w ramach rozbiorów Polski w XVIII w., a Europa ocalona została przed ludobójczym komunizmem. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20])
źródła
osobowe:
pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23], www.1944.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
www.1944.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], www.1944.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13], www.dws-xip.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13], ordynariat.wp.mil.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30], www.1944.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], kielce.wyborcza.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.12.13], commons.wikimedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30], www.katedrapolowa.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.16]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: JACHIMOWSKI Tadeusz Julian
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu