Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
GRACZ
imiona
Szczepan
funkcja
ojciec zakonny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
zakon
Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego SACwięcej na
www.pallotyni.pl
[dostęp: 2012.11.23]
(i.e. Pallotyni)
diecezja / prowincja
prowincja Chrystusa Króla SACwięcej na
waw.pallotyni.pl
[dostęp: 2019.02.02]
akademickie wyróżnienia
doktor medycyny weterynaryjnej
data i miejsce
śmierci
11.11.1942
Radogoszczdziś: osiedle w Łodzi, pow. Łódź miasto, woj. łódzkie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
szczegóły śmierci
W czasach zaboru pruskiego, jako uczeń Collegium Marianum w Pelplinie, a potem gimnazjum klasycznego w Chełmnie, założyciel (w 1908), na następnie prezes (1910‐1912), polskiego konspiracyjnego, samokształceniowego Towarzystwa im. Tomasza Zana (pod nazwą „Filarecja”).
Później, w czasie studiów w Berlinie, przewodniczący polskiego akademickiego koła Filomatów.
Członek naczelnych władz Towarzystwa im. Tomasza Zana na zabór pruski.
Założyciel wielu nowych kół tych organizacji.
Współpracownik młodzieżowego miesięcznika „Blask”.
Po wybuchu I wojny światowej aresztowany przez Niemców w 1914 w Chełmnie.
Oskarżany o szpiegostwo, ale z braku dowodów wkrótce zwolniony.
Następnie wcielony do wojska niemieckiego, po czym po paru tygodniach z uwagi na zły stan zdrowia zwolniony.
Pod koniec I wojny światowej 1918 propagator na rzecz przyłączenia Pomorza do Polski wśród ludności kaszubskiej — twórca tajnych oddziałów Straży Ludowych i Towarzystw Wojackich.
Po odrodzeniu Rzeczpospolitej w 11.1918 organizator polskiej Powiatowej Rady Ludowej w Lęborku i okolicy.
Uczestnik w dniach 03‐05.12.1918 Sejmu Dzielnicowego w Poznaniu, który wyraził wolę powstania zjednoczonego państwa polskiego z dostępem do morza — członek prezydium.
12.01.1919 aresztowany przez Niemców i oskarżony o zdradę stanu, za zorganizowanie dzień wcześniej polskiego wiecu w Lęborku (mocą zarządzeń niemieckich, cywilnych i wojskowych, Polakom zakazano wówczas wszelkiej działalności politycznej i narodowościowej).
Przetrzymywany w więzieniu w Lęborku, a później od 14.02.1919 w twierdzy w Słupsku.
Warunkowo zwolniony w 03.1919 — przed przewidzianą rozprawą sądową.
Zbiegł na teren Wielkopolski, do Poznania, i tam aktywnie uczestniczył w ostatnich miesiącach Powstania Wielkopolskiego 1918‐1919.
Ukrywał się przed Niemcami, często zmieniając miejsce zamieszkania (Poznań, Chełmno, Grudziądz, Gdańsk).
Później od 08.1919 — w czasie przygotowywania plebiscytu mającego zadecydować los ziemi Pomorza — skarbnik Warmińskiego Komitetu Plebiscytowego, a w 1920 członek Komitetu Pomocy Uchodźcom z terenu plebiscytowego Warmii, Mazur i Powiśla, które pozostały — jak na przykład Lębork — przy Niemcach po plebiscycie 11.07.1920.
W 1936 owdowiał i wstąpił do Stowarzyszenia oo. Pallotynów.
Po niemieckim i rosyjskim najeździe na Rzeczpospolitą w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, wyjeżdżał nielegalnie z zarządzanego przez Niemców Generalnego Gubernatorstwa, na którego obszarze znajdował się Ołtarzew, na polskie tereny przyłączone do bezpośrednio Rzeszy niemieckiej (m.in. Pomorze i Wielkopolska), aby z pomocą duszpasterską, głosić rekolekcje dla sióstr zakonnych, odwiedzać chorych w szpitalach i udzielać pomocy charytatywnej.
Z fałszywymi dokumentami na nazwisko Stefan Grenz, podając się za handlarza bydła z Warki, przewoził listy z i od osób wywiezionych na roboty przymusowe do Niemiec, dokumenty polskich niepodległościowych organizacji konspiracyjnych (część Polskiego Państwa Podziemnego) — w tym fałszywe dokumenty i przepustki (z których część sam wykonywał).
Kierował też licznych kleryków do seminarium w Ołtarzewie.
Podczas tych podróży trzykrotnie zatrzymywany przez Niemców i aresztowany, ale zwalniany.
W końcu w 10.1942 lub 11.1942 aresztowany jeszcze jeden raz przez Niemców w Łodzi, wchodzącej w skład niemieckiej prowincji Warthegau (pl. Kraj Warty), gdy odprawiał Mszę św. w suterenie jednego z domów.
Osadzony w więzieniu Radegast w Radogoszczy k. Łodzi.
Tam torturowany.
Nierozpoznany, tam też zginął — oficjalnie w dokumentach niemieckich na „niewydolność mięśnia sercowego” — zaiste, wedle własnego motta, „żyjąc tak — abytego nie żałować”.
przyczyna śmierci
mord
sprawstwo
Niemcy
miejsca i wydarzenia
EtG RadegastKliknij by przejść do opisu, GeneralgouvernementKliknij by przejść do opisu, Reichsgau WarthelandKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu, Powstanie WielkopolskieKliknij by przejść do opisu, Filomaci PomorscyKliknij by przejść do opisu, Towarzystwa Tomasza ZanaKliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
02.08.1888
Sypniewodziś: gm. Jastrowie, pow. Złotów, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
śluby zakonne
24.09.1937 (czasowe)
17.12.1939 (wieczyste)
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
25.02.1940 (Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19])
szczegóły posługi
do 1942
zakonnik — Ołtarzewdziś: gm. Ożarów Mazowiecki, pow. Warszawa‐zachód, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.07.18] ⋄ dom Stowarzyszenia, Pallotyni SAC
do 1940
student — Ołtarzewdziś: gm. Ożarów Mazowiecki, pow. Warszawa‐zachód, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.07.18] ⋄ teologia, Seminarium Duchowne, Pallotyni SAC — także: prowadzenie wykładów z medycyny pastoralnej
student — Sucharydziś: gm. Nakło nad Notecią, pow. Nakło nad Notecią, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.08.28] ⋄ teologia, Seminarium Duchowne, Pallotyni SAC
15.09.1936 – 1937
nowicjat — Sucharydziś: gm. Nakło nad Notecią, pow. Nakło nad Notecią, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.08.28] ⋄ dom Stowarzyszenia, Pallotyni SAC
1936
wstąpienie — Pallotyni SAC
1927 – 1936
naczelnik wydziału — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Wydział Administracyjny, Departament Weterynaryjny, Ministerstwo Rolnictwa
1924 – 1927
wojewódzki inspektor weterynarii — Poznańdziś: pow. Poznań miasto, woj. wielkopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Urząd Wojewódzki Poznański, woj. poznańskie — także: lekarz weterynarii
do 1923
doktorant — Lwówdziś: grom. Lwów miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Instytut Weterynaryjny [i.e. Instytut Weterynaryjny (od 1944) / niem. Staatliche Tierarztliche Institut (pl. Państwowe Instytuty Weterynaryjne) (1942‐1944) / Instytut Weterynaryjny (1939‐1941) / Akademia Medycyny Weterynaryjnej (1922‐1939) / Cesarsko–Królewska Szkoła Weterynaryjna (1889‐1922)]
1919 – 1924
wojewódzki inspektor weterynarii — Toruńdziś: pow. Toruń miasto, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Urząd Wojewódzki Pomorski, woj. pomorskie — także: lekarz weterynarii
od 1917
lekarz weterynarii — Lęborkdziś: gm. Lębork miasto, pow. Lębork, woj. pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
od 1915
lekarz weterynarii — Grudziądzdziś: pow. Grudziądz miasto, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1912 – 1915
student — Berlindziś: kraj Berlin, Niemcy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ weterynaria, Królewska Wyższa Szkoła Weterynarii — także: przejściowo w Dreźnie
1916 – 1925
członkostwo — Toruńdziś: pow. Toruń miasto, woj. kujawsko‐pomorskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Towarzystwo Naukowe — skarbnik (1921‐1924) i kierownik Wydziału Matematyczno–Przyrodniczego
autor książek, broszur i artykułów z zakresu nauk weterynaryjnych, e.g. „Dżuma bydlęca, czyli księgosusz”, Toruń, 1921; „Higiena mięsa. Podręcznik dla urzędowych oględzin bydła rzeźnego i badania mięsa wraz z trychinoskopią na zasadach obowiązujących w byłej dzielnicy pruskiej”, Toruń, 1921; „Dezynfekcja przy chorobach zaraźliwych u zwierząt domowych i sprawa nieszkodliwego usuwania padlin”, Poznań, 1926
wdowiec
miejsca i wydarzenia
opisy
EtG Radegast: Obóz przesiedleńczy (na potrzeby niemieckiej „akcji” przesiedleńczej dla Polaków w 1939), później współfunkcjonujący z obozem przejściowym‐koncentracyjnym (w czasie ludobójczej akcji «Intelligenzaktion» Litzmannstadt 1939‐1940), wreszcie przekształcony w niem. Erweitertes Polizeigefängnis (pl. Rozszerzone Więzienie Policyjne), więzienie w Radogoszczy k. Łodzi, dla Polaków z okolic Łodzi. Przeszło przez nie prawdopodobnie ponad 40,000 osób. Dla osób duchownych był to obóz przejściowy przed wysłaniem do obozu koncentracyjnego KL Dachau.
Generalgouvernement: Po polskiej klęsce w kampanii 09.1939, będącej rezultatem paktu Ribbentrop‐Mołotow i stanowiącej pierwszy etap II wojny światowej, i rozpoczęciu w części Polski okupacji niemieckiej (w drugiej, wschodniej części Polski rozpoczęła się okupacja rosyjska), Niemcy podzielili okupowane polskie terytorium na pięć głównych rejonów. W dwóch z nich utworzyli nowe niemieckie prowincje, dwie wcielili do innych prowincji. Natomiast piąta część potraktowana została odrębnie, i w sensie politycznym odtwarzać miała niemiecki pomysł z 1915 (po klęsce Rosjan w bitwie pod Gorlicami w 05.1915 w czasie I wojny światowej) utworzenia polskiej enklawy w ramach Niemiec. Nielegalna w sensie prawa międzynarodowego, i.e. konwencji haskiej, i publicznego, zarządzana przez Niemców wedle odrębnych praw — specjalnie ustanowionych dla polskich niem. Untermenschen (pl. podludzie) — do czasu ofensywy rosyjskiej w 1945 stanowiła niem. Großdeutschland (pl. Wielkie Niemcy). Do 31.07.1940 zwana formalnie niem. Generalgouvernement für die besetzten polnischen Gebiete (pl. Generalne Gubernatorstwo dla okupowanych ziem polskich) — później już tylko niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), tak jak w latach 1915‐1918. Od 07.1941, czyli po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika Rosjan, w jego skład wchodził też dystrykt Galicja, czyli polskie przedwojenne południowo–wschodnie województwa. Wobec Polaków i Żydów stosowano specjalne prawo karne, umożliwiające dowolne wymierzanie kary śmierci niezależnie od wieku „sprawcy”, sankcjonujące stosowanie odpowiedzialności zbiorowej. Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej rząd niem. Generalgouvernement uznano za organizację przestępczą, a jego przywódcę, gubernatora Hansa Franka, za zbrodniarza i stracono. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.12.04])
Reichsgau Wartheland: Po polskiej klęsce w kampanii 09.1939, będącej rezultatem paktu Ribbentrop‐Mołotow i stanowiącej pierwszy etap II wojny światowej, i rozpoczęciu w części Polski okupacji niemieckiej (w drugiej, wschodniej części Polski rozpoczęła się okupacja rosyjska), Niemcy podzielili okupowane polskie terytorium na pięć głównych obszarów (i kilka mniejszych). Największy przekształcili w niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), przeznaczone wyłącznie dla Polaków i Żydów i stanowiące część tzw. niem. Großdeutschland (pl. Wielkie Niemcy). Dwa przyłączyli do już istniejących niemieckich prowincji. Z dwóch utworzyli odrębne nowe prowincje. Jednym z nich była Wielkopolska, już 08.10.1939, dekretem przywódcy niemieckiego Adolfa Hitlera wcielona do Niemiec (formalnie zaczął obowiązywać 26.10.1939), a 24.01.1940 przekształcona w prowincję niem. Reichsgau Wartheland (pl. Okręg Rzeszy Kraj Warty), w której obowiązywać miało prawo państwa niemieckiego. Główną osią polityki nowej prowincji, której obszar Niemcy uznali za niem. „Ursprünglich Deutsche” (pl. „rdzennie niemieckie”), mimo iż 90% jej mieszkańców stanowili Polacy, było niem. „Entpolonisierung” (pl. „odpolszczenie”), czyli przymusowa germanizacja. Ok. 100,000 Polaków zamordowano w ramach niem. „Intelligenzaktion”, i.e. eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych. Ok. 630,000 przymusowo przesiedlono do niem. Generalgouvernement, a na ich miejsce sprowadzano Niemców z innych terenów okupowanych przez Niemcy (e.g. z krajów bałtyckich, Besarabii, Bukowiny, etc.). Zmuszano Polaków do podpisywania niemieckiej listy narodowościowej niem. Deutsche Volksliste (pl. folkslista) DVL. W ramach polityki „Ohne Gott, ohne Religion, ohne Priesters und Sakramenten” (pl. „Bez Boga, bez religii, bez kapłana i sakramentu”) większość kapłanów katolickich aresztowano i wysłano do obozów koncentracyjnych. Zamknięto wszystkie szkoły nauczające w języku polskim, polskie biblioteki, teatry i muzea. Konfiskowane polskie majątki ziemskie. By jeszcze bardziej ograniczyć liczbę ludności polskiej wysyłano Polaków na roboty przymusowe w głąb Niemiec, podwyższono dozwolony wiek zawierania małżeństw dla Polaków (25 dla kobiet, 28 dla mężczyzn). Niemiecki urząd państwowy niem. Rasse‐ und Siedlungshauptamt (niem. Główny Urząd Rasy i Osadnictwa) RuSHA w majestacie prawa niemieckiego uprowadził kilkanaście tysięcy dzieci, spełniających określone kryteria rasowe, z polskich rodzin i poddał je przymusowej germanizacji, przekazując rodzinom niemieckim. Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej nadzorca tej prowincji, niem. Reichsstatthalter (pl. Namiestnik Rzeszy) i niem. Gauleiter (pl. naczelnik okręgu) niemieckiej partii narodowo–socjalistycznej, Arthur Karl Greiser, został stracony. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.06.21])
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
Powstanie Wielkopolskie: Powstanie polskich mieszkańców byłej niemieckiej niem. Posen Provinz (pl. Prowincja Poznańska) na przełomie lat 1918‐1919 — po abdykacji 09.11.1918 niemieckiego cesarza Wilhelma II Hohenzollerna; po rozejmie i zawieszeniu broni między Aliantami a Niemcami podpisanym 11.11.1918 w wagonie sztabowym w Compiègne, w kwaterze marszałka Francji Ferdynanda Focha — co oznaczało de facto zakończenie I wojny światowej — przeciwko powstałej na gruzach Cesarstwa Niemieckiego niemieckiej Republice Weimarskiej, z zamiarem przyłączenia ziem zaboru pruskiego do odrodzonej w 1918 Rzeczypospolitej. Rozpoczęte 27.12.1918 w Poznaniu i zakończone 16.02.1919 rozejmem w Trewirze (w którym znalazły się postanowienia nakazujące Niemcom zaprzestania działań przeciw Polsce), co oznaczało de facto polskie zwycięstwo. Udział w Powstaniu wzięło wielu polskich kapłanów, zarówno jako kapelanów oddziałów powstańczych, jak i członków i przywódców nowych władz polskich na terenach objętych Powstaniem. W 1939, po najeździe niemieckim na Polskę i rozpoczęciu II wojny światowej ci kapłani byli szczególnie prześladowani przez Niemców i w większości zamordowani. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.08.14])
Filomaci Pomorscy: Tajne związki polskiej młodzieży, mające na celu samokształcenie i samowychowanie w duchu patriotycznym, działające głównie wśród szkół średnich — gimnazjów — na Pomorzu Nadwiślańskim (Pomorzu Gdańskim i ziemi chełmińskiej) w latach 1830‐1920, w zaborze pruskim (niemieckim). 08.01.1901 Niemcy przeprowadzili przesłuchania uczniów gimnazjów w Chełmnie, Brodnicy i Toruniu. 09‐12.09.1901 w Toruniu odbył się pierwszy procesów 60 polskich uczniów owych gimnazjów oraz studentów Seminarium Duchownego w Pelplinie. 1 osobę skazano na 3 miesiące więzienia, 1 na 2 miesiące, 3 na 6 tygodni, 7 na 3 tygodnie, 2 na 2 tygodnie, 19 na tydzień, 2 na 1 dzień, 10 udzielono nagany. 15 uniewinniono. Bardziej uciążliwe były kary wydalenia ze szkół z tzw. wilczym biletem, bez prawa studiowania w zakresie średnim i wyższym w zaborze pruskim (niemieckim). Wśród skazanych było kilku przyszłych kapłanów — ci mogli kontynuować edukację: ordynariusz diecezji chełmińskiej, bp Augustyn Rosentreter, odmówił bowiem wydalenia ze studiów skazanych kleryków. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2018.11.18])
Towarzystwa Tomasza Zana: Tajne związki polskiej młodzieży, mające na celu samokształcenie i samowychowanie w duchu patriotycznym, w buncie przeciw germanizacji i cenzurze kultury polskiej, działające głównie wśród szkół średnich — gimnazjów — głównie w Wielkopolsce, a później na Śląsku. Pierwsze powstały w 1817. W 1897 odbył się zjazd w Bydgoszczy, który wypracował zasady działalności konspiracyjnej. Na innym zjeździe w Poznaniu powołano „Czerwoną Różę”, nadrzędną organizację dla wszystkich kół gimnazjalnych i koordynującą ich pracę. W 1900 „Czerwona Róża” skupiła organizacje Filomatów z Pomorza. Po procesie toruńskim w 1901 organizacji Filomatów z Pomorza w 1903 Niemcy wytoczyli proces 24 członkom Towarzystwa Filomatów i Filaretów z Gniezna. 21 z uczniów skazanych zostało na kary od nagany do 6 tygodni więzienia. Najbardziej dotkliwe były karty relegacji ze szkół z zakazem kontynuacji nauczania w szkołach średnich i wyższych Prus. Mimo represji Towarzystwo działało do 1918 i odzyskania przez Polskę niepodległości. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19])
źródła
osobowe:
wsdsac.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.12.28], libermortuorum.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30], www.izbawetbial.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.08.31], gp24.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30]
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
niepodlegla.pomorskie.euKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30], nowosci.com.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30], libermortuorum.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30], gp24.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30], www.facebook.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.07.29], kontakt24.tvn24.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30], turystyka.ozarow-mazowiecki.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.11.07]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: GRACZ Szczepan
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu