• MATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneMATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
link to OUR LADY of PERPETUAL HELP in SŁOMCZYN infoLOGO PORTALU

Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska

  • św. ZYGMUNT: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
LINK do Nu HTML Checker

pełna lista:

wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę

displayClick to display full list in English


Martyrologium duchowieństwa — Polska

XX w. (lata 1914 – 1989)

dane osobowe

wersja:

EnglishClick to display this bio in English

link to PERSONAL RECORD - ENGLISH VERSIONClick to display this bio in English

nazwisko

CZERWIŃSKI

inne wersje nazwiska

CZERWYNŚKYJ

imiona

Hipacjusz

funkcja

prezbiter (i.e. jerej)

wyznanie

Cerkiew prawosławna ORwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

diecezja / prowincja

eparchia OR wołyńska (Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

eparchia OR wołyńsko‐żytomierskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.24]

narodowość

ukraińska

data i miejsce
śmierci

25.01.1943

Koweldziś: grom. Kowel miasto, rej. Kowel, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]

alt. daty i miejsca
śmierci

24.01.1943

szczegóły śmierci

W 1915, w czasie I wojny światowej, po rosyjskiej klęsce z połączonymi siłami niemieckimi I austro–węgierskimi w bitwie pod Gorlicami w 05.1915, opuścił wraz z milionami Rosjan Kowel i ziemie polskie i przeniósł się w rodzinne strony, do Starokonstanowa, który pozostał w rękach rosyjskich (tzw. bieżeństwo). Po separatystycznym traktacie bolszewicko–niemiecko–austriacki 03.03.1918 w Brześciu Litewskim i końcu I wojny światowej powrócił do Kowla, wówczas już w odrodzonej Polsce.

W niepodległej Polsce, jako radny miejski i działacz ukraiński w Kowlu, występował przeciw polskiej władzy — w szczególności ukrainizacji Polskiej Autokefalicznej Cerkwi Prawosławnej PACP. 25.10.1935 skazany przez władze polskie na rok więzienia.

Po niemieckim i rosyjskim ataku na Polskę w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, i rozpoczęciu okupacji niemieckiej, sprzeciwiał się autokefalii cerkwi ukraińskiej.

Według źródeł polskich miał odmówić przyjęcia w swej cerkwi tzw. wici chlebowych, czyli chleba z wieńcami i świeczkami oraz pismem, w którym wzywano do „oczyszczenia Ukrainy z Lachów” (głównego „postulatu”, głoszonego przez Ukraińców podczas «Genocidium Atrox» — ludobójstwa popełnionego przez ukraińskie organizacje OUN/UPA, zwanego „wołyńskim”).

Podczas niedzielnego nabożeństwa wystąpił przeciwko mordowaniu niewinnych ludzi, nawoływał do opamiętania się i przerwania rzezi.

Koło swej cerkwi też został przez Ukraińców — prawd. członków ludobójczej organizacji OUN/UPA, która wielokrotnie groziła mu śmiercią — zamordowany.

przyczyna śmierci

mord

sprawstwo

Ukraińcy

miejsca i wydarzenia

«Genocidium Atrox»Kliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu

data i miejsce
urodzenia

13.04.1878

Kisieledziś: grom. Starokonstantynów miasto, rej. Płoskirów/Chmielnicki, obw. Płoskirów/Chmielnicki, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.08.19]

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

15.06.1907

szczegóły posługi

ok. 1919 – 1943

proboszcz — Koweldziś: grom. Kowel miasto, rej. Kowel, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]
⋄ cerkiew OR pw. św. Mikołaja Cudotwórcy ⋄ parafia OR ⋄ dekanat OR Koweldziś: grom. Kowel miasto, rej. Kowel, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]
— założyciel parafii na bazie dawnej cerkwi 7. Kinsburskiego Pułku Dragnów Imperialnej Armii Rosyjskiej; także: od 09.12.1941 przewodniczący Komitetu Cerkiewnego w Kowlu, secretarz administracji eparchialnej; 01.11.1923 – 04.02.1924 zastępca przewodniczącego Komitetu Misyjnego eparchii wołyńskiej Polskiej Autokefalicznej Cerkwi Prawosławnej;

dziekan — Rosyjska Cerkiew Prawosławna ⋄ dekanat OR Koweldziś: grom. Kowel miasto, rej. Kowel, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]

1942

protoprezbiter — Rosyjska Cerkiew Prawosławna — nadanie godności

1939

mitrat — Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP — nadanie godności, prawa noszenia liturgicznego nakrycia głowy w formie czterodzielnej zamkniętej korony z wizerunkami Boga, Bogarodzicy i niektórych świętych, ozdobionego kamieniami szlachetnymi

19.04.1925

protojerej (pl. pierwszy kapłan) — Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP — nadanie godności

do 1915

rektor — Koweldziś: grom. Kowel miasto, rej. Kowel, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]
⋄ cerkiew OR pw. Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni

od 1907

drugi prezbiter (pl. kapłan, i.e. jerej) — Koweldziś: grom. Kowel miasto, rej. Kowel, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]
⋄ sobór OR pw. Zmartwychwstania Pańskiego

15.06.1907

prezbiter (pl. kapłan, i.e. jerej) — Rosyjska Cerkiew Prawosławna — chirotonia kapłańska, i.e. święcenia prezbiteratu

do 1907

student — Żytomierzdziś: grom. Żytomierz miasto, rej. Żytomierz, obw. Żytomierz, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ filozofia i teologia, Prawosławne Seminarium Duchowne

miejsca i wydarzenia
opisy

«Genocidium Atrox»: W latach 1939‐1947, szczególnie w latach 1943‐1944, niezależne jednostki ukraińskie, głównie przynależące do ludobójczych organizacji OUN (ramię polityczne) i UPA (ramię zbrojne), wspomagane przez ludność ukraińską, wymordowały — zazwyczaj w niezwykle brutalny sposób — na terenach Wołynia oraz sąsiadujących regionów Rzeczypospolitej, od 130,000 do 180,000 Polaków, ludności cywilnej, kobiet, dzieci, starszych, młodszych, mężczyzn. Konflikt polsko‐ukraiński, który otwarcie objawił się podczas i po zakończeniu I wojny światowej (w szczególności skutkując wojną polsko‐ukraińską lat 1918‐1919), który przetrwał, a nawet wzmocnił się podczas czasów II Rzeczpospolity, gdy zachodnia część Ukrainy wchodziła w skład państwa polskiego, wybuchł ponownie z momentem wybuchu II wojny światowej w 09.1939. Za czasów rosyjskiej okupacji 1939‐1941, gdy setki tysięcy Polaków zostało deportowanych w głąb Rosji, gdy dziesiątki tysięcy zostało zamordowanych (m.in. podczas tzw. zbrodni katyńskiej), miał jeszcze ograniczony zasięg, tym bardziej, że Ukraińcy, w szczególności nacjonaliści ukraińscy, również stali się obiektem prześladowań rosyjskich. Dopiero wybuch wojny niemiecko‐rosyjskiej 22.06.1941 i początek niemieckiej okupacji doprowadził do niezwykle krwawego konfliktu. Ukraińcy początkowo otwarcie wspierali Niemców (zakładając policję ukraińską,współuczestnicząc w zagładzie Żydów, wstępując do jednostek wojskowych walczących u boku Niemców). Później, wobec ambiwalentnej postawy Niemców, zaczęli się uniezależniać. I w 1943 jedna z jednostek ukraińskiej organizacji nacjonalistycznej OUN/UPA na Wołyniu doprowadziła do ludobójstwa miejscowej ludności polskiej. W ciągu paru tygodni zamordowano, przy biernej postawie Niemców, ponad 40 tys. Polaków. Strategię wołyńskiego OUN/UPA zaakceptowała i przyjęła cała organizacja i podobne akty ludobójstwa przeniosły się na tereny Małopolski Wschodniej, gdzie zamordowano ponad 20 tys. Polaków, napotykając jednakże na zbrojny opór ludności polskiej. Dalej na zachód, na terenie Chełmszczyzny, Rzeszowszczyzny, etc. ludobójstwo przekształciło się otwarty wręcz konflikt. Generalnie ludobójstwo dokonane przez ukraińskich nacjonalistów, współpracujących z niemieckimi siłami okupacyjnymi, na bezbronnych Polakach miało miejsce na całym terenie obecności ukraińskiej, zniszczono setki wiosek, mordując w wyrafinowany sposób wszystkich ich mieszkańców. W czasie tego holokaustu — znanego jako «Genocidium Atrox» (pl. „straszne ludobójstwo”) — zginęło ponad 200 kapłanów i sióstr zakonnych. Charakter i cel ludobójstwa może najlepiej oddaje pieśń śpiewana przez morderców: „Polaków wyrżniemy, Żydów wytniemy, wielką Ukrainę zdobyć musimy” (ukr. „Поляків виріжем, Євреїв видусим, велику Україну здобути мусим”). Ludobójstwo i konflikt, które doprowadziły do całkowitej eliminacji polskiej społeczności i polskiej kultury z Ukrainy, zakończyły się przymusowymi deportacji lat 1944‐1945 Polaków z terenów Ukrainy oraz części Ukraińców na Ukrainę, oraz „Akcją Wisła”, w trakcie której komunazistowskie siły kontrolowanych przez Rosjan polskich jednostek wysiedliły Ukraińców z terenów południowo‐wschodnich na zachód polskiej republiki prl. (więcej na: www.swzygmunt.knc.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.06.20]
)

Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
)

źródła

osobowe:
www.bibliotekacyfrowa.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.04.10]
, proza.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.04.02]

bibliograficzne:
Hierachia, kler i pracownicy Kościoła Prawosławnego w XIX‐XXI wieku w granicach II Rzeczypospolitej i Polski powojennej”, ks. Grzegorz Sosna, m. Antonina Troc-Sosna, Warszawa–Bielsk Podlaski 2017

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA

Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org
 — proszę spróbować wybierając link poniżej:

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej

Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:

ADRES EMAJL

jako temat podając:

MARTYROLOGIUM: CZERWIŃSKI Hipacjusz

Powrót do przeglądania życiorysu:

kliknij by powrócić do życiorysuKliknij by powrócić do życiorysu