Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
BRANDYS
imiona
Hubert
funkcja
kapłan diecezjalny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
diecezja katowickawięcej na
www.archidiecezja.katowice.pl
[dostęp: 2013.05.19]
data i miejsce
śmierci
02.04.1945
Wrocławdziś: pow. Wrocław miasto, woj. dolnośląskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
szczegóły śmierci
Po niemieckim i rosyjskim najeździe w 09.1939 na Rzeczpospolitą i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, ostatnie wykłady seminaryjne pobierał już w warunkach konspiracyjnych.
Po święceniach posługiwał na terenie niem. Regierungsbezirk Kattowitz (pl. Rejencja Katowice), okupowanych przez Niemców polskich ziemiach przyłączonych bezpośrednio do Niemiec, początkowo jako część niem. Provinz Schlesien (pl. Prowincja Śląsk), a od 18.01.1941 jako część niem. Provinz Oberschlesien (pl. Prowincja Górny Śląsk).
Przez pewien czas, jak podają źródła, z nieznanych powodów ukrywał się — przed rozpoczęciem posługi w Czarnym Lesie — w klasztorze oo. Oblatów w Lublińcu (od 20.11.1942 do 05.01.1943).
W którymś momencie powołany do wojska niemieckiego Wehrmacht (nie jest jasne, kiedy: źródła mówią o 1941, co jednak stoi w niejakiej sprzeczności z datami jego posługi parafialnej; być może więc, że został powołany do wojska w 1943).
Posługiwał na froncie wschodnim, wśród jednostek walczących z Rosjanami.
Data jego śmierci i miejsce pochówku — Wrocław — świadczą, że był kapelanem niemieckich wojsk broniących tego miasta.
Wrocław został w 08.1944 ogłoszony niem. Festung Breslau (pl. Twierdza Wrocław), i w rezultacie od 13.02.1945 do 06.04.1945, okrążony przez wojska rosyjskiej, był przez Niemców — w jednej z ostatnich bitew II wojny światowej — usilnie broniony.
Zginął w szpitalu polowym, prawd. w trakcie oblężenia, w nieznanych bliżej okolicznościach.
02.04.1945 był Poniedziałek Wielkanocny. Dzień wcześniej, ok. 08:30 rozpoczął się trwający do ok. 17:00 nieustanny nalot rosyjskich samolotów — naliczono ok. 750 ataków, niemiecka obrona przeciwlotnicza w praktyce nie działała — na miasto. Świadkowie wspominali: „W Wielką Niedzielę 1 kwietnia zaczęło się piekło na ziemi; bombardowanie lotnicze najsilniejsze, jakie znał Wrocław. Sypały się gruzy. Ulice stały w ogniu. Domy płonęły. Ludzie szaleli […] Morze ognia wokoło”. „Wszędzie szalał niewyobrażalny, huraganowy pożar […] Płonęły ulice wychodzące z Rynku we wszystkie strony świata. Tysiące iskier wyrzucane podmuchami z otworów okiennych szybowały wzdłuż ulic i nad dachami. I nieustannie znajdowały nowe pożywienie, w wiekowych, wysuszonych wiązaniach dachowych tej dzielnicy [Stare Miasto] wypełnionej starym budownictwem”. Ok. 10:30 bomby spadły na katedrę — „przyszła kolej na symbol miasta — katedrę: jej potężne wieże płonęły niczym pochodnie, aż zostały z nich same kikuty”. „Pod wieczór rosyjskie działa zamilkły naraz na kilku odcinkach frontu. Martwą ciszę, jaka potem nastąpiła, przerwały wkrótce propagandowe teksty z przewoźnych rosyjskich megafonów: «Chodźcie do nas! Dostaniecie gulasz i kluski. Czekają na was tysiące pięknych kobiecych nóg!»”.
Prawd. był jedną ofiar owej Niedzieli Wielkanocnej, jednym z „pogrzebanych żywcem ludzi, trupów wśród [wiosennych] kwiatów. 40,000 martwych wrocławian leży pod gruzami, w wypalonych domach, na placach i ulicach”, gdy poprzedzającej „nocy widać przede wszystkim płonące obie wieże katedry, jak pochodnie ostrzegawcze […] Z wież spadają, jak krople krwi, wypalone i zwęglone kawałki murów, a w nurtach pobliskiej Odry odbijają się niespokojnie sunące w górę płomienie. Nie ma już starego Breslau/Wrocławia”.
przyczyna śmierci
działania wojenne
sprawstwo
Rosjanie
miejsca i wydarzenia
Regierungsbezirk KattowitzKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
09.10.1915
Mikołówdziś: gm. Mikołów miasto, pow. Mikołów, woj. śląskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
21.11.1939
szczegóły posługi
1943
wikariusz — Czarny Lasdziś: dzielnica w Rudzie Śląskiej, pow. Ruda Śląska miasto, woj. śląskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.05.23] ⋄ parafia RK pw. Ducha Świętego ⋄ dekanat RK Rudadawn.: kolonia Glückauf
dziś: dzielnica w Rudzie Śląskiej, pow. Ruda Śląska miasto, woj. śląskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1942 – 1943
wikariusz — Orzegówdziś: dzielnica w Rudzie Śląskiej, pow. Ruda Śląska miasto, woj. śląskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK pw. św. Michała Archanioła ⋄ dekanat RK Rudadawn.: kolonia Glückauf
dziś: dzielnica w Rudzie Śląskiej, pow. Ruda Śląska miasto, woj. śląskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1940 – 1942
wikariusz — Radzionkówdziś: gm. Radzionków miasto, pow. Tarnowskie Góry, woj. śląskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK pw. św. Wojciecha Biskupa i Męczennika ⋄ dekanat RK Piekary Śląskiedziś: pow. Piekary Śląskie miasto, woj. śląskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
do 1939
student — Krakówdziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Wydział Teologiczny, Uniwersytet Jagielloński UJ
do 1939
student — Krakówdziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Śląskie Seminarium Duchowne ⋄ diecezja RK katowicka
inni związani
szczegółami śmierci
BERNATOWSKIKliknij by wyświetlić biogram Józef, LEXKliknij by wyświetlić biogram Lotar, PALUTKEKliknij by wyświetlić biogram Brunon, SZOŁTYSIKKliknij by wyświetlić biogram Alfons, BIKSAKliknij by wyświetlić biogram Klara (s. Maria Honoria), ELŻBIETANKAKliknij by wyświetlić biogram (s. Maria Patrycja), KUCZERAKliknij by wyświetlić biogram Maria (s. Maria Piencja), MIKOSZKliknij by wyświetlić biogram Maria (s. Paula), MOTZKOKliknij by wyświetlić biogram Gertruda (s. Maria Wenancja), SKLORZKliknij by wyświetlić biogram Jadwiga (s. Augustyna)
miejsca i wydarzenia
opisy
Regierungsbezirk Kattowitz: Po polskiej klęsce w kampanii 09.1939, będącej rezultatem paktu Ribbentrop‐Mołotow i stanowiącej pierwszy etap II wojny światowej, i rozpoczęciu w części Polski okupacji niemieckiej (w drugiej, wschodniej części Polski rozpoczęła się okupacja rosyjska), Niemcy podzielili okupowane polskie terytorium na pięć głównych obszarów (i kilka mniejszych). Największy przekształcili w niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), przeznaczone wyłącznie dla Polaków i Żydów i stanowiące część tzw. niem. Großdeutschland (pl. Wielkie Niemcy). Z dwóch utworzyli odrębne nowe prowincje. Dwa pozostałe przyłączyli do już istniejących niemieckich prowincji. Jednym z nich był polski Górny Śląsk, który już 08.10.1939, dekretem przywódcy niemieckiego Adolfa Hitlera (formalnie zaczął obowiązywać 26.10.1939), został wcielony do Niemiec jako niem. Regierungsbezirk Kattowitz (pl. Rejencja katowicka) i wszedł w skład niem. Provinz Schlesien (pl. Prowincja Śląsk) z siedzibą we Wrocławiu. 01.04.1940 niem. Regierungsbezirk Kattowitz powiększony został o kilka przedwojennych powiatów niemieckich, a 18.01.1941 utworzono nową niemiecką prowincję niem. Provinz Oberschlesien (pl. Prowincja Górny Śląsk), który poza niem. Regierungsbezirk Kattowitz objął także Opolszczyznę. Od 26.10.1939, czyli powstania rejencji obowiązywało w niej prawo państwa niemieckiego, to samo co w Berlinie. Główną osią polityki rejencji, której obszar Niemcy uznali za niem. „Ursprünglich Deutsche” (pl. „rdzennie niemieckie”), mimo iż tylko ok. 6% mieszkańców jej przedwojennej polskiej części stanowili Niemcy, było niem. „Entpolonisierung” (pl. „odpolszczenie”), czyli przymusowa germanizacja. Głównym mechanizmem było wprowadzenie niem. Deutsche Volksliste (pl. folkslista) DVL, niemieckiej listy narodowościowej, która miała precyzować przynależność narodową mieszkańców rejencji. Najliczniejszą grupą, która zaznaczano w przeprowadzonych przymusowych rejestracjach, była Grupa 3, osób, które określiły się jako „Ślązacy” (w 1943 ok. 41%), oraz osoby pozostające poza DVL (ok. 36%). Ta ostatnia grupa przeznaczona była docelowo na deportację do niem. Generalgouvernement (do czego masowo nie doszło, bo niemiecki przemysł potrzebował niewolniczej siły roboczej). Grupa 3, uznawana przez Niemców za możliwych do zniemczenia, podlegała pewnym ograniczeniom prawnym, i obowiązywała ją m.in. służba w wojsku niemieckim Wehrmacht. Dzieci mogły się uczyć tylko po niemiecku. Wobec ludności polskiej prowadzono politykę terroru. Działał specjalny sąd policyjny, kontrolowany przez niem. Geheime Staatspolizei (pl. Tajna Policja Państwowa), i.e. Gestapo, przed którym stanęło ok. 4,000‐5,000 osób. Za lata 1942‐1945 zweryfikowano ponad 2,000 z nich, z czego 1,890 skazano na kary śmierci, w tym 286 w publicznych egzekucjach. Tysiące osób zamordowano w czasie tzw. «Intelligenzaktion Schlesien», w tym 300‐650 polskich nauczycieli i ok. 61 polskich kapłanów katolickich. Na terenie rejencji znajdował się niemiecki obóz koncentracyjny i obóz zagłady KL Auschwitz, w którym Niemcy więzili ok. 1,100,000 Żydów (mordując ok. 1,000,000, i.e. ok. 90% z nich) oraz ok. 140,000 Polaków (mordując ok. 70,000, i.e. ok. 50% z nich). Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej nadzorca prowincji niem. Provinz Schlesien, niem. Reichsstatthalter (pl. Namiestnik Rzeszy) i niem. Gauleiter (pl. naczelnik okręgu) niemieckiej partii narodowo–socjalistycznej, Fritz Brecht, popełnił samobójstwo. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.06.24])
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
źródła
osobowe:
encyklo.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
www.bj.uj.edu.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.05.19]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: BRANDYS Hubert
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu