Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
SZALBOT
imiona
Anna
imiona zakonne
Rachela
funkcja
diakonisa
wyznanie
Kościół Ewangelicko–Augsburski w Rzeczypospolitej Polskiej EA
honorowe wyróżnienia
Order Krzyża Grunwaldu 3 Klasywięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.05.25]
Krzyż Oświęcimskiwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
data i miejsce
śmierci
30.12.1942
Osiekdziś: gm. Osiek, pow. Oświęcim, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.18]
alt. daty i miejsca
śmierci
17.12.1943
KL Auschwitzobóz koncentracyjny
dziś: Oświęcim, gm. Oświęcim, pow. Oświęcim, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.09]
szczegóły śmierci
Po niemieckim i rosyjskim najeździe na Rzeczpospolitą w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji niemieckiej (jej rodzinne strony zostały włączone bezpośrednio do Niemiec jako najpierw niem. Provinz Schlesien — pl. Prowincja Śląsk; a od 1941 niem. Provinz Oberschlesien — pl. Prowincja Górny Śląsk) współpracowała z konspiracyjnymi Batalionami Chłopskimi BCh, założonymi na przełomie 1940 i 1941 (część Polskiego Państwa Podziemnego).
Zaprzysiężona w 06.1941 pod ps. „Rachela”.
Zagrożona aresztowaniem — uciekła z domu w Cieszynie okrążonego przez zbrodniczą niemiecką policję polityczną Gestapo — zaczęła się ukrywać w Sosnowcu, a potem przekroczyła nielegalnie granicę do zarządzanego przez Niemcy niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo) i osiadła w Warszawie, pod ps. „Helena Wodecka”.
Została kurierem i łączniczką Komendy Głównej BCh. M.in. woziła leki i listy do Krakowa i zaangażowała się w niesienie pomocy więźniom niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Auschwitz, wielokrotnie przekraczając nielegalnie granicę do niem. Provinz Oberschlesien.
Zbierała leki, żywność, kartki, pieniądze.
Potajemnie przygotowywała i robiła zastrzyki dla uwięzionych, pracujących niewolniczo poza obozem.
W nocy z 29 na 30.12.1942 zatrzymana w Osieku k. Oświęcimia przez Gestapo (wraz ze współtowarzyszem z BCh), gdy po przejeździe z Warszawy przygotowywała paczki dla więźniów.
Zaryzykowała ucieczkę i została postrzelona.
Zginęła na miejscu.
Ciało Niemcy spalili w krematorium w KL Auschwitz…
alt. szczegóły śmierci
Według niektórych źródeł po aresztowaniu miała być 12.10.1943, czyli prawie rok później, przewieziona — ranna — do KL Auschwitz (w aktach obozowych znajduje się osoba o jej imieniu i nazwisku, nr więźnia 64947, ale innej dacie urodzin).
Tam miała zginąć.
przyczyna śmierci
mord
sprawstwo
Niemcy
miejsca i wydarzenia
KL AuschwitzKliknij by przejść do opisu, GeneralgouvernementKliknij by przejść do opisu, Regierungsbezirk KattowitzKliknij by przejść do opisu, Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
18.06.1906
Malinkadziś: osiedle w mieście Wisła, gm. Wisła miasto, pow. Cieszyn, woj. śląskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.28]
śluby zakonne
05.08.1927 (ostatnie)
szczegóły posługi
1927 – ok. 1940
diakonisa — Dzięgielówdziś: gm. Goleszów, pow. Cieszyn, woj. śląskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.28] ⋄ Dom Macierzysty, Diakonat Eben–Ezer Kościoła Ewangelicko–Augsburskiego w RP — także: członkini Koła Polek, działaczka ruchu ludowego, drużynowa drużyny harcerek
od 1938
pielęgniarka — Wisładziś: gm. Wisła miasto, pow. Cieszyn, woj. śląskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.28] — siostra pierwszej pomocy
ok. 1928 – 1938
kierowniczka — Golasowicedziś: gm. Pawłowice, pow. Pszczyna, woj. śląskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ ośrodek „Stacja Matki i Dziecka”
od ok. 1927
pielęgniarka — Cieszyndziś: gm. Cieszyn, pow. Cieszyn, woj. śląskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Szpital Śląski (krajowy)
1927
wstąpienie — Dzięgielówdziś: gm. Goleszów, pow. Cieszyn, woj. śląskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.28] ⋄ Dom Macierzysty, Diakonat Eben–Ezer Kościoła Ewangelicko–Augsburskiego w RP
miejsca i wydarzenia
opisy
KL Auschwitz: Niemiecki niem. Konzentrationslager (pl. obóz koncentracyjny) KL i niem. Vernichtungslager (pl. obóz zagłady) VL Auschwitz w okolicy Oświęcimia, założony przez Niemców 27.01.1940 na ówczesnym terytorium Niemiec (najpierw w niem. Provinz Schlesien — Prowincji Śląsk; a od 1941 niem. Provinz Oberschlesien — Prowincja Górny Śląsk). KL Auschwitz był początkowo obozem głównie dla Polaków, od 1942 stał się miejscem zagłady europejskich Żydów. W skład kompleksu obozów koncentracyjnych KL Auschwitz wchodził znajdujący się zaraz obok niem. Vernichtungslager (pl. obóz zagłady) VL Auschwitz II Birkenau, gdzie Niemcy zamordowali nawet do ponad miliona ludzi, głównie Żydów, w komorach gazowych. Przez KL Auschwitz przeszło ponad 400 kapłanów i osób zakonnych, z których ok. 40% zostało zamordowanych (większość z nich to Polacy). (więcej na: en.auschwitz.org.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23], www.meczennicy.pelplin.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.07.06])
Generalgouvernement: Po polskiej klęsce w kampanii 09.1939, będącej rezultatem paktu Ribbentrop‐Mołotow i stanowiącej pierwszy etap II wojny światowej, i rozpoczęciu w części Polski okupacji niemieckiej (w drugiej, wschodniej części Polski rozpoczęła się okupacja rosyjska), Niemcy podzielili okupowane polskie terytorium na pięć głównych rejonów. W dwóch z nich utworzyli nowe niemieckie prowincje, dwie wcielili do innych prowincji. Natomiast piąta część potraktowana została odrębnie, i w sensie politycznym odtwarzać miała niemiecki pomysł z 1915 (po klęsce Rosjan w bitwie pod Gorlicami w 05.1915 w czasie I wojny światowej) utworzenia polskiej enklawy w ramach Niemiec. Nielegalna w sensie prawa międzynarodowego, i.e. konwencji haskiej, i publicznego, zarządzana przez Niemców wedle odrębnych praw — specjalnie ustanowionych dla polskich niem. Untermenschen (pl. podludzie) — do czasu ofensywy rosyjskiej w 1945 stanowiła część niem. Großdeutschland (pl. Wielkie Niemcy). Do 31.07.1940 zwana formalnie niem. Generalgouvernement für die besetzten polnischen Gebiete (pl. Generalne Gubernatorstwo dla okupowanych ziem polskich) — później już tylko niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), tak jak w latach 1915‐1918. Od 07.1941, czyli po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika Rosjan, w jego skład wchodził też dystrykt Galicja, czyli polskie przedwojenne południowo–wschodnie województwa. Wobec Polaków i Żydów stosowano specjalne prawo karne, umożliwiające dowolne wymierzanie kary śmierci niezależnie od wieku „sprawcy”, sankcjonujące stosowanie odpowiedzialności zbiorowej. Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej rząd niem. Generalgouvernement uznano za organizację przestępczą, a jego przywódcę, gubernatora Hansa Franka, za zbrodniarza i stracono. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.12.13])
Regierungsbezirk Kattowitz: Po polskiej klęsce w kampanii 09.1939, będącej rezultatem paktu Ribbentrop‐Mołotow i stanowiącej pierwszy etap II wojny światowej, i rozpoczęciu w części Polski okupacji niemieckiej (w drugiej, wschodniej części Polski rozpoczęła się okupacja rosyjska), Niemcy podzielili okupowane polskie terytorium na pięć głównych obszarów (i kilka mniejszych). Największy przekształcili w niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo), przeznaczone wyłącznie dla Polaków i Żydów i stanowiące część tzw. niem. Großdeutschland (pl. Wielkie Niemcy). Z dwóch utworzyli odrębne nowe prowincje. Dwa pozostałe przyłączyli do już istniejących niemieckich prowincji. Jednym z nich był polski Górny Śląsk, który już 08.10.1939, dekretem przywódcy niemieckiego Adolfa Hitlera (formalnie zaczął obowiązywać 26.10.1939), został wcielony do Niemiec jako niem. Regierungsbezirk Kattowitz (pl. Rejencja katowicka) i wszedł w skład niem. Provinz Schlesien (pl. Prowincja Śląsk) z siedzibą we Wrocławiu. 01.04.1940 niem. Regierungsbezirk Kattowitz powiększony został o kilka przedwojennych powiatów niemieckich, a 18.01.1941 utworzono nową niemiecką prowincję niem. Provinz Oberschlesien (pl. Prowincja Górny Śląsk), który poza niem. Regierungsbezirk Kattowitz objął także Opolszczyznę. Od 26.10.1939, czyli powstania rejencji obowiązywało w niej prawo państwa niemieckiego, to samo co w Berlinie. Główną osią polityki rejencji, której obszar Niemcy uznali za niem. „Ursprünglich Deutsche” (pl. „rdzennie niemieckie”), mimo iż tylko ok. 6% mieszkańców jej przedwojennej polskiej części stanowili Niemcy, było niem. „Entpolonisierung” (pl. „odpolszczenie”), czyli przymusowa germanizacja. Głównym mechanizmem było wprowadzenie niem. Deutsche Volksliste (pl. folkslista) DVL, niemieckiej listy narodowościowej, która miała precyzować przynależność narodową mieszkańców rejencji. Najliczniejszą grupą, która zaznaczano w przeprowadzonych przymusowych rejestracjach, była Grupa 3, osób, które określiły się jako „Ślązacy” (w 1943 ok. 41%), oraz osoby pozostające poza DVL (ok. 36%). Ta ostatnia grupa przeznaczona była docelowo na deportację do niem. Generalgouvernement (do czego masowo nie doszło, bo niemiecki przemysł potrzebował niewolniczej siły roboczej). Grupa 3, uznawana przez Niemców za możliwych do zniemczenia, podlegała pewnym ograniczeniom prawnym, i obowiązywała ją m.in. służba w wojsku niemieckim Wehrmacht. Dzieci mogły się uczyć tylko po niemiecku. Wobec ludności polskiej prowadzono politykę terroru. Działał specjalny sąd policyjny, kontrolowany przez niem. Geheime Staatspolizei (pl. Tajna Policja Państwowa), i.e. Gestapo, przed którym stanęło ok. 4,000‐5,000 osób. Za lata 1942‐1945 zweryfikowano ponad 2,000 z nich, z czego 1,890 skazano na kary śmierci, w tym 286 w publicznych egzekucjach. Tysiące osób zamordowano w czasie tzw. «Intelligenzaktion Schlesien», w tym 300‐650 polskich nauczycieli i ok. 61 polskich kapłanów katolickich. Na terenie rejencji znajdował się niemiecki obóz koncentracyjny i obóz zagłady KL Auschwitz, w którym Niemcy więzili ok. 1,100,000 Żydów (mordując ok. 1,000,000, i.e. ok. 90% z nich) oraz ok. 140,000 Polaków (mordując ok. 70,000, i.e. ok. 50% z nich). Po zakończeniu działań zbrojnych II wojny światowej nadzorca prowincji niem. Provinz Schlesien, niem. Reichsstatthalter (pl. Namiestnik Rzeszy) i niem. Gauleiter (pl. naczelnik okręgu) niemieckiej partii narodowo–socjalistycznej, Fritz Brecht, popełnił samobójstwo. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.06.24])
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
źródła
osobowe:
www.bsip.miastorybnik.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], www.cieszyn.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.05.25], docplayer.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.05.25]
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
www.wszechnica.cieszyn.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.05.25], www.bsip.miastorybnik.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], kety.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.05.25], infobeskidy.euKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.05.25]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: SZALBOT Anna
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu