Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
status
Sługa Boży
nazwisko
ABRANTOWICZ
imiona
Fabian
funkcja
ojciec zakonny
wyznanie
Ukraiński Kościół greckokatolickiwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]
zakon
Zgromadzenie Księży Marianów Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (Marianie - MIC)więcej na
www.marianie.pl
[dostęp: 2012.11.23]
diecezja / prowincja
Apostolska Administratura Harbinu katolickiego obrządku bizantyjsko-słowiańskiego (rosyjskiego)więcej na
www.catholic-hierarchy.org
[dostęp: 2022.12.04]
diecezja pińskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]
diecezja mińskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]
archidiecezja mohylewskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.06.23]
akademickie wyróżnienia
doktor filozofii
magister teologii
honorowe wyróżnienia
prałat/archidiakon kapitulnywięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14] (katedra pw. Najświętszego Imienia Najświętszej Maryi Panny w Mińskuwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.12.04])
narodowość
białoruska
data i miejsce
śmierci
02.01.1946
Moskwadziś: Moskwa miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
szczegóły śmierci
Po traktacie ryskim w 1921 kończącym wojnę polską–rosyjską 1919‑20 znalazł się — acz w diecezji mińskiej — na terenie Polski.
Po wstąpieniu do Zgromadzenia Księży Marianów posługiwał w Mandżurii.
W 08.1939 odwiedził Polskę — po wizycie ad–limina w Rzymie — i tam, w Nowogródku, zastał go wybuch II wojny światowej, rozpoczęty niemiecką i rosyjską inwazją Rzeczpospolitej w 09.1939.
Już po rozpoczęciu okupacji rosyjskiej, próbując wrócić do Rzymu udał się w 10.1939 do Lwowa na spotkanie z greckokatolickim abpem Szeptyckim.
21.10.1939 przekroczył nielegalnie — bez rosyjskiego czy niemieckiego „pozwolenia” nową granicę między rosyjskim i niemieckim okupantem Polski w okolicy Uchnowa, ale został przechwycony przez Niemców.
Ci przekazali go Rosjanom.
Aresztowany przez Rosjan 22.10.1939.
Przetrzymywany najpierw prawd. w Rawie Ruskiej, a potem przewieziony do Lwowa.
Więziony w więzieniu na Zamarstynowie we Lwowie.
Wielokrotnie przesłuchiwany, torturowany.
Oskarżany o szpiegostwo na rzecz Japonii.
Przyznał, iż „cała jego działalność polegała na zwalczaniu słowem i drukiem komunizmu i Rosji sowieckiej”.
W 01.1941 przewieziony do Moskwy, gdzie przetrzymywany był w więzieniu na Butyrkach, a przesłuchiwany i torturowany na Łubiance.
W zakończeniu śledztwa zapisano, że oskarżony „nie poczuwa się do winy”… 23.09.1942 skazany na 10 lat łagrów w Karagandzie.
Prawd. z powodu choroby nie wywieziono go z Moskwy.
Zakatowany w więzieniu na Butyrkach.
przyczyna śmierci
mord
sprawstwo
Rosjanie
data i miejsce
urodzenia
14.09.1884
Wereskowszczyznafolwark
dziś: nieistniejący, ssow. Lubcz, rej. Nowogródek, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.01.18]
alt. daty i miejsca
urodzenia
14.11.1884
śluby zakonne
03.08.1927 (czasowe)
03.08.1930 (wieczyste)
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
09.11.1908
szczegóły posługi
1928 – 1939
administrator apostolski i.e. archimandryta {Harbindziś: prow. Heilongjiang, Chiny
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31], Apostolska Administratura Harbinu katolickiego obrządku bizantyjsko–słowiańskiego (rosyjskiego)}, nominacja: 31.05.1928
1927 – 1928
zakonnik {Drujadziś: ssow. Druja, rej. Brasław, obw. Witebsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.29], klasztor, Zgromadzenie Księży Marianów MIC}
08.1926 – 03.08.1927
nowicjat {Drujadziś: ssow. Druja, rej. Brasław, obw. Witebsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.29], klasztor, Zgromadzenie Księży Marianów MIC}
15.06.1926
wstąpienie {Zgromadzenie Księży Marianów MIC}
1925 – 1926
profesor {Pińskdziś: rej. Pińsk miasto, obw. Brześć, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31], Seminarium Duchowne pw. św. Tomasza z Akwinu}, prawd. wykładowca filozofii; także: ojciec duchowny i ekonom/prokurator seminarium
1924 – 1925
wikariusz generalny {diec.: mińska (część znajdująca się w Polsce)}
1921 – 1924
nauczyciel {Nowogródekdziś: rej. Nowogródek, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.04], Niższe Seminarium Duchowne Diecezji Mińskiej}, także: sędzia trybunału kościelnego diecezji mińskiej (w praktyce jej części w granicach Polski), egzaminator posynodalny, cenzor książek religijnych, członek rady administracyjnej diecezji i rady nadzorczej seminarium
1920 – 1921
wikariusz {parafia: Nowogródekdziś: rej. Nowogródek, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.04], pw. św. Michała Archanioła; dek.: Nowogródekdziś: rej. Nowogródek, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.04]}, prefekt gimnazjum, organizator szkolnictwa
04.1918 – 1920
rektor {Mińskdziś: obw. miasto Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31], Seminarium Duchowne}, seminarium dla nowo utworzonej diecezji mińskiej otwarto po traktacie brzeskim w 03.1918 między Rosją bolszewicką a Niemcami (później 09‑10.07.1920, w czasie wojny polsko–rosyjskiej, seminarium zostało ewakuowane do Włocławka, a w 1921 przeniosło się czasowo do Kielc się do Kielc)
1914 – 1918
profesor {Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31], Metropolitalne Seminarium Duchowne}, wykładowca filozofii, katolickiej nauki społecznej i śpiewu; także: nauczyciel prawa w Gimnazjum Żeńskiego przy Imperialnym Instytucie Żeńskim, oraz prawa kanonicznego w Gimnazjum nr 12
1912 – 1914
doktorant {Lowaniumtakże: Leuven
dziś: prow. Brabancja Flamandzka, reg. Flamandzki, Belgia
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19], filozofia, Université Catholique de Louvain (pl. Katolicki Uniwersytet Lowanium)}, rozprawa doktorska pt. fr. „Les Concepts philosophiques de la conception du monde de Nicolas Lossky” (pl. „Filozoficzne koncepcje koncepcji świata Nicolasa Lossky'ego”)
1910 – 1912
rezydent {parafia: Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31], pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej Panny i Męczennicy; dek.: Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]}, prefekt i nauczyciel prawa kanonicznego w Gimnazjum Męskim przy parafii oraz wykładowca prawa kanonicznego w Imperialnej Szkole Prawoznawstwa; także prawd. nauczyciel prawa w Imperialnej Szkole Handlowej, Szkole Korpusu Kadetów Cara Aleksandra II, Instytutach Marińskiego i Pawłowskiego dla kobiet
1906 – 1910
student {Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31], teologia, Cesarska Rzymskokatolicka Akademia Duchowna (1842‑1918)}, podyplomowespecjalistyczne studia magisterskie
1900 – 1906
student {Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31], filozofia i teologia, Metropolitalne Seminarium Duchowne}
miejsca zagłady
nazwy obozów
(+ nr więźnia)
Moskwa (Butyrki): Przejściowe i śledcze. ciężkie więzienie w Moskwie — dla tzw. więźniów politycznych — w którym Rosjanie przetrzymywali i zamordowali tysiące Polaków. Założone prawd. w XVII w. W XIX w. przetrzymywano w nim wielu Polaków — uczestników powstań narodowych (1831 i 1863). W czasach komunizmu miejsce internowania politycznych więźniów, głównie przed wysłaniem do rosyjskich obozów pracy niewolniczej Gułag. W 1937‑8, podczas wielkich prześladowań, jednorazowo w więzieniu przetrzymywano do 20,000 ofiar (ok. 170 na celę). Tysiące zostało zamordowanych. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09])
KarŁag: Rosyjski obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej k. Karagandy w Kazachstanie. Jeden z największych w kompleksie obozów koncentracyjnych Gułag, funkcjonujący w latach 1930‑59 (acz i później część obszaru wykorzystywano jako obóz koncentracyjny–więzienie). Obejmował obszar 300 na 200 km, z centrum w miejscowości Dołynka, ok. 45 km od Karagandy. Jednym z zadań była uprawa żywności dla powstających centrów wydobycia węgla i przemysłu ciężkiego w Kazachstanie. W obozie przetrzymywano od 10,000 do 65,000 (w 1949) więźniów — w tym kobiet i dzieci, z których wiele umarło. Razem przeszło 1,000,000 więźniów pracowało niewolniczo w obozie KarŁag. (więcej na: ru.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.10.13])
Moskwa (Łubianka): Siedziba zbrodniczej rosyjskiej organizacji Czeka, a następnie NKWD (później MWD i KGB) oraz więzienie (w piwnicach budynku, z 118 celami w 1936, z których 94 było pojedynczymi — razem w więzieniu jednorazowo przetrzymywano do ok. 350 więźniów, w tym ok. 2,857 w 1937) w Moskwie przy Placu Łubiańskim, gdzie Rosjanie przesłuchiwali i zamordowali wielu więźniów politycznych. Większość więźniów po śledztwie była przewożona do innych moskiewskich więzień, e.g. Butyrki. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.12.04])
Lwów (Zamarstynów): Więzienie karne nr 2 we Lwowie. W latach 1939‑41 Rosjanie zorganizowali w nim więzienie śledcze NKWD, gdzie przetrzymywali tysiące więźniów, w większości Polaków i Ukraińców, przesłuchiwali i torturowali. W 06.1941, wobec niemieckiej inwazji, Rosjanie zamordowali kilka tysięcy więźniów. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Ribbentrop-Mołotow: Ludobójczy rosyjsko–niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro–Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy–Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane Intelligenzaktion, w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko–niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
Wojna polsko-rosyjska 1919—21: Wojna o niepodległość i granice Rzeczpospolitej. Polska odzyskała niepodległość w 1918, ale o granice musiała walczyć z dawnymi potęgami imperialnymi, w szczególności z Rosją. Rosja planowała wzniecenie rewolucji bolszewickiej w krajach zachodu Europy, co stało się przyczyną rozpętania przez nią w 1920 wojny przeciw Polsce. Pokonana został w bitwie warszawskiej, zwanej „cudem nad Wisłą” (jednej z 10 najważniejszych bitew w historii świata, według niektórych historyków), w 08.1920, dzięki której Polska odzyskała część ziem utraconych w ramach rozbiorów Polski w XVIII w., a Europa ocalona została przed ludobójczym komunizmem. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20])
źródła
osobowe:
pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.18], www.marianie.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.02.09], www.katolicy.euKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]
bibliograficzne:, „Leksykon duchowieństwa polskiego represjonowanego w ZSRS 1939‑1988”, Roman Dzwonkowski, SAC, wyd. Towarzystwo Naukowe KUL, 2003, Lublin, „Spis Kościołów i Duchowieństwa Diecezji Pińskiej w R.P.Kliknij by wyświetlić biografię”, Bp diecezji pińskiej, 1933‑9, drukarnia diecezjalna,
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
padrimariani.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.06.23], www.memo.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.03.14], www.memo.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.03.14], ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E-majlową
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: ABRANTOWICZ Fabian
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu