Parafia dziś

Parafia Świętego Zygmunta w Słomczynie wchodzi w skład dekanatu konstancińskiego, wraz z parafiami:

• Matki Bożej Anielskiej w Skolimowie;
• Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Konstancinie;
• Świętej Bożej Rodzicielki Maryi w Klarysewie;
• Świętego Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny w Mirkowie;
• Świętej Urszuli Ledóchowskiej w Chylicach;
• Najświętszej Maryi Panny Królowej Pokoju w Baniosze.

Obecnie parafia słomczyńska ma około 4000 mieszkańców i obejmuje swymi granicami dwadzieścia wsi. Są to: Borowina, Brześce, Cegielnia Oborska, Cieciszew, Czernidła, Dębówka, Gassy, Kawęczyn, Kawęczynek I i II, Łęg, Łyczyn, Obory, Parcela, Piaski, Podłęcze, Słomczyn, Szymanów, Turowice i Wierzbówka.

Ziemia parafialna, której jest w Słomczynie 6.33 ha, leży w sąsiedztwie kościoła.

Wszyscy mieszkańcy, z wyjątkiem trzech rodzin świadków Jehowy, są katolikami.

Dzieci uczą się w dwóch szkołach podstawowych w Brześcach i Słomczynie.

W niedalekich Oborach znajduje się zabytkowy dwór barokowy z drugiej połowy XVII wieku, w którym zachowało się kilka cennych obrazów. Mieści się tam obecnie Dom Pracy Twórczej Związku Literatów Polskich.

Dwór z XVIII wieku i park znajdują się również we wsi Brześce.

Warto też wiedzieć, że z Cieciszewem wiąże się nazwisko Henryka Sienkiewicza, autora „Krzyżaków”, Trylogii i ”Quo vadis” - noblisty. Jego matka Stefania Sienkiewiczowa pochodziła ze starego rodu Cieciszewskich, posługujących się później, jak matka pisarza, nazwiskiem Cieciszowscy. Rodzina ta, zanim przeprowadziła się do Okrzei i Woli Okrzejskiej na Podlasiu, mieszkała w Cieciszewie i posiadała tu swoje dobra.

Kościół św. Zygmunta w Słomczynie, zbudowany w latach 1717(1719?)-1725 konsekrował w 1737 r. Stanisław Hozjusz, biskup poznański. Początkowo kościół był jednonawowy. Dwie boczne nawy dobudował do korpusu na początku XX wieku ks. proboszcz Wincenty Tymieniecki, późniejszy biskup łódzki. Spotyka się też informację o rozbudowie świątyni już w XIX wieku.

Kościół jest murowany i trójnawowy. Posiada dwie wieże, zwieńczone „cerkiewnymi” hełmami oraz dwukolorową kamienną posadzkę w głównej nawie, która pochodzi ze starego cieciszewskiego kościoła.

W neobarokowym ołtarzu bocznym z prawej strony świątyni znajduje się olejny, malowany na desce, obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem - kopia obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. Obraz ten jest przyozdobiony srebrną sukienką, doznaje szczególnej czci, o czym świadczą wiszące obok wota i pochodzi z pierwszej połowy XVIII wieku.

W odrestaurowanym niedawno XIX-wiecznym ołtarzu bocznym z lewej strony umieszczony jest obraz św. Zygmunta, patrona parafii i kościoła. Obraz przesłaniany jest innym, a mianowicie wizerunkiem Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Ołtarz wspierają niejako swymi postaciami dwaj święci zakonu redemptoryjskiego, św. Klemens Maria Hofbauer i św. Alfons Maria Liguori.

W drugim lewym bocznym ołtarzu (również niedawno odrestaurowanym) znajduje się olejny obraz przedstawiający postać św. Rocha (dawnego patrona parafii), ufundowany 4 października 1889 r. przez małżonków Walentego i Agnieszkę (z Trzochów) Zychów ze wsi Koło. Autorem obrazu jest Wojciech Gerson.

Odrestaurowany niedawno, w ciągu 3 lat, ołtarz główny utrzymany jest w stylu późnego baroku i przedstawia ewangeliczną scenę śmierci Pana Jezusa na krzyżu. Wykonany z drewna i złocony ma 6 m wysokości i ponad 4 m szerokości. Pochodzi z drugiego ćwierćwiecza XVIII wieku.

Po lewej i prawej stronie ołtarza głównego wiszą dwa duże obrazy przedstawiające św. Wojciecha, biskupa i męczennika (prawa ściana) oraz św. Stanisława ze Szczepanowa, biskupa i męczennika (lewa ściana). Obydwa są olejne, namalowane na płótnie, barokowe i pochodzą z drugiej połowy XVII wieku. Najprawdopodobniej zostały przeniesione z kościoła cieciszewskiego (pierwszego historycznie kościoła parafialnego). Obydwa zostały ufundowane przez rodzinę hrabiów Potulickich (do których dawniej należało większość ziem parafii), o czym świadczą herby umieszczone na malowidłach.

Pozostałe dwa olejne obrazy na płótnie, przedstawiające postać św. Jana Nepomucena oraz śmierć św. Franciszka Ksawerego wiszą pod chórem przy wejściu do kościoła. Są barokowe i pochodzą z XVII wieku.

W kościele znajduje się również barokowa, trybowana w srebrze monstrancja, dwa barokowe srebrne relikwiarze św. Barbary z ostatniej ćwierci XVII wieku i św. Romana z początku wieku XVIII, XVIII-wieczna barokowa chrzcielnica z czarnego marmuru z mosiężną pokrywą oraz kilka późnoklasycystycznych epitafiów na ścianach, między innymi: Eliasza Wodzickiego i Michała hr. Potulickiego, Konstancji z Gurskich Zaborowskiej (zm. w 1820 r.), Stanisława Szymanowskiego (zm. 19.09.1845 r.) i Anny z Kicińskich Szymanowskiej (zm. 10.12.1847 r.). Jedna tablica z 1821 r.mówi o restauracji kościoła kosztem Elżbiety z Wodzickich hr. Potulickiej.

Kolejna naprawa ścian i dachu kościoła nastąpiła po zakończeniu walk pierwszej wojny światowej, które toczyły się w Słomczynie od 1 do 10 października 1915 r. Ucierpiały wtedy od szrapneli i wojska także dzwonnica, plebania, zabudowania kościelne, a nawet płoty i murowany parkan cmentarny.

Obok kościoła stoi murowana dzwonnica, wybudowana w 1902 r. (według innych już w wieku XVIII). Zawieszono w niej dzwony, które były konsekrowane przez biskupa Kazimierza Ruszkiewicza 21 sierpnia 1892 r. Obecnie w dzwonnicy jest jeden dzwon o wadze 700 kg i imieniu „Zygmunt”, konsekrowany w 1919 r. przez biskupa Stanisława Galla.

Plebanię murowaną zbudował na początku XX wieku ks. proboszcz Skarżyński. Z tego samego okresu pochodzi murowana organistówka. Trzeci dom parafialny, pierwotnie budynek gospodarczy, został przebudowany w latach 1990-1993 na dom rekolekcyjny przez ks. proboszcza Jana Mężyńskiego. Czwarty murowany budynek parafialny, to Dom Ludowy w Słomczynie. Został wybudowany przez parafian w 1928 (1917?) r. „Bogu na chwałę - ludziom na pożytek”. W 1945 r. został on zabrany parafii przez władze komunistyczne i przez wiele lat mieściła się w nim szkoła podstawowa. Budynek całkowicie zdewastowany został zwrócony parafii dopiero w 1992 r.

Na plebanii jest urządzona kancelaria parafialna, w której przechowywane są akta metrykalne od 1778 r. Starsze zachowane księgi to, m.in.:

• „Liber matrimoniorum ad ecclesiam et parochiam cieciszeviensem 1660-1710” (nawet z aktami do 1717 r.) – czyli księga małżeństw lat 1660-1710, z tekstem łacińskim z XV wieku, zawierająca wpisy dotyczące erekcji i lokalizacji budynków parafialnych oraz wprowadzenia do parafii proboszczów;
• księga Bractwa Różańcowego ze spisem członków z lat 1732-1992;
• księga inwentarza parafii Słomczyn;
• księga z różnymi rejestrami z XVIII wieku.

Cmentarz grzebalny oddalony jest od kościoła 900 metrów, ale prowadzi do niego szosa. Został założony podobno w XVII wieku i powiększony w 1902 r. Obecnie liczy 3.92 ha powierzchni i jest ogrodzony parkanem z cegły. Na cmentarzu rośnie zabytkowy starodrzew i znajdują się tam: kaplica grobowa rodziny hrabiów Grzymała-Potulickich z wystrojem z końca XIX wieku oraz kwatera z grobami żołnierzy polskich poległych w latach 1939-1944. Druga kwatera, ale już za murem cmentarnym, zawiera mogiły żołnierzy polskich z ziemi wileńskiej i grodzieńskiej poległych w 1914 roku.

Na cmentarzu pochowani są dawni proboszczowie: ks. prałat Kazimierz Budziszewski oraz ks. Stanisław Kozłowski.