Rzymskokatolicka Parafia
pod wezwaniem św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
m. i gm. Konstancin-Jeziorna
powiat Piaseczno
poprzedni
NIEZWYKŁE WIZERUNKI DZIECIĄTKA JEZUS w POLSCE
(pełna lista: tutaj)
PRASKIE JEZULATKO
lokalizacja: Jaszkowa Dolna
następny
Dzieje wioski Jaszkowa, leżącej w Kotlinie Kłodzkiej, w Sudetach, 5 km na od Kłodzka, sięgać mają – jak głosi legenda - czasów Bolesława I Chrobrego (967, Poznań – 1025, Poznań) – pierwszego koronowanego króla Polski (w 1025 r.). Ziemie wokół kotliny należały wówczas do słowiańskiego, czeskiego rodu Sławnikowiców z Libic nad Cidlinou, który aliści 28.ix.995 r. został zdradziecko wymordowany przez przedstawiciela rywalizującego z nim rodu Przemyślidów, Bolesława II Pobożnego (ok. 932 - 999). Przeżyło tylko trzech z siedmiu braci: Sobiesław (Sobiebor) (ok. 950, Libice – 1004, k. Pragi), Wojciech (ok. 956, Libice – 997, Święty Gaj) i przyrodni Radzim (960/70, Libice – 1006/1018), którzy akurat przebywali poza Libicami.
Trzej bracia zwrócili się wówczas w stronę Polski i Bolesława Chrobrego. Wojciech wkrótce zginął podczas wyprawy misyjnej na Prusy stając się świętym Patronem Polskim. Radzim został pierwszym arcybiskupem gnieźnieńskim. A Sobiesław osiadł w naszym kraju, tu się ożenił i założył rodzinę.
Ten ostatni, dzięki księciu Bolesławowi, pozyskał znaczne nadania ziemi i odzyskał część utraconej dziedziny, w tym kotlinę kłodzką. Dlatego też ziemiami wokół dzisiejszego Jaszkowa obdarzyć miał jednego ze swej drużyny, niejakiego Janisza, zwanego także Haniszem, w tym wsią, która od jego imienia przyjęła nazwę Janiszów. Mówiono o niej też jako o wsi Janiszowej, albo od zdrobniałej wersji imienia – Jaszko – Jaszkowej. Ta ostatnia przyjęła się i powstała Jaszkowa…
Historycy nie zawsze zgadzają się z tradycją ludową. Tak i też w tym przypadku doszukują się początków wsi w I połowie XIII w., co wszelako nie musi być sprzeczne z legendarną historią pochodzenia Jaszkowa. Parafia pw. Najświętszego Sakramentu w Jaszkowej istniała już w XIV w., a w 1358 r., według dokumentów przechowywanych w muzeum archidiecezjalnym w czeskiej Pradze (czes. Praha), miał tu zarządzać „plebanus de Henigsvilla”, od ówczesnej niemieckiej wersji nazwy wsi. Po tej świątyni pozostało tylk o prezbiterium, wykorzystywane dziś jako kaplica cmentarna…
Do XVI w. wieś należała do rodzin polskich (w tym niejakich Jabłonowskich). Wówczas jednakże – w połowie XVI w. - tereny te stały się aktywnym polem działalności reformacyjnej i Polacy – w większości katolicy – zostali w dużej części zmuszeni do opuszczenia okolic. Na ich miejsce ówcześni władcy – od tej pory wszyscy w zasadzie Niemcy - sprowadzali swoich rodaków. Świątynię i parafię objęli protestanccy pastorowie.
Wprawdzie w XVII w. wieś znajdowała się w rękach monarchii katolickich Habsburgów z Wiednia, i wchodziła w skład tzw. hrabstwa kłodzkiego, ale religijnie była podzielona, z przewagą protestantów. Owo rozdarcie w szczególności ujawiło się podczas tzw. wojny trzydziestoletniej, w trakcie której protestanckie kraje północy Europy walczyły przeciwko cesarstwu Habsburgów. Konflikt rozgorzał także w hrabstwie kłodzkim przynosząc spustoszenia, straty zarówno ludnościowe jak i materialne.
W końcu, w 1742 r., całe hrabstwo kłodzkie przejęli Prusacy - protestanccy Hohenzollernowie…
Katolicy – Niemcy – do świątyni w Jaszkowej powrócili dopiero w 1823 r. W świątyni znów zabrzmiały dzwony i odprawiana była Msza św.
Pod koniec XIX stulecia rozpoczęto prace przygotowawcze pod budowę nowego kościoła. Od 1901 r. zbierano materiały i fundusze. 18.vi.1903 r. położono kamień węgielny.
Nowa, neogotycka świątynia, pw. św. Jana Chrzciciela, konsekrowana została 7.x.1905 r., przez metropolitę praskiego, kard. Lwa Skrbenskiego (czes. Lev Skrbenský) (1863, Hukovice – 1938, Dolní Dlouha Loučka). Jaszkowa Dolna – w międzyczasie wieś podzieliła się na Jaszkową Dolną i Górną - należała bowiem do archidiecezji praskiej).
I to wówczas kopię Małego Dzieciątka z Pragi, zwanego Jezulatkiem, podarował Jaszkowej biskup praski. Praskie Milostne Jezulatko do Czech przywiezione zostało w XVII w. z Hiszpanii i było wykonane – z wosku, na drewnianym rdzeniu – przez jakigoś hiszpańskiego mnicha na wzór figurki czczonej w którymś z klasztorów między Kordobą (hiszp. Córdoba) a Sewillą (hiszp. Sevilla).
Kult Praskiego Dzieciątka przybrał szczególnie na sile w okresie baroku, a więc w czasach, gdy w Jaszkowej parafią zarządzali protestanci, i mimo różnych meandrów historii nigdy nie ustał. Świadczą o tym m.in. szaty, które Dzieciątko w Pradze nieustannie otrzymuje w darze, napływające z całego świata.
Ale i później, w XIX w. kult nie słabł, a kolejni biskupi prascy starali się go podtrzymywać i szerzyć w swojej diecezji. Dlatego też podarowali Jego kopię nowo-powstałej świątyni w Jaszkowej. Odtąd i tam zaczęto oddawać cześć Małemu Królowi…
Małego Jezusa, przechowywanego w świątyni jaszkowskiej, czciły i czczą głównie kobiety oczekujące dziecka…
Kult Dzieciątka w Jaszkowej nie zaginął po zakończeniu działań II wojny światowej, gdy w 1945 r. Jaszkową (zwaną z niemiecka Niederhannsdorf), opuścili Niemcy, i wieś powróciła w granice komunazistowskiej Polski. Szybko została zasiedlona przez naszych rodaków wyrzuconych przez Rosję sowiecką z terenów wschodnich Rzeczypospolitej. Wysiedleńcy podjęli trud utrzymania kultu Bożego Dziecięcia…
Dziś na co dzień jaszkowskie Jezulatko stoi w ozdobnej, przeszklonej szafce ołtarzowej przy filarze obok ołtarza bocznego.
Szczególną rolę spełnia w okresie Adwentu (łac. adventus), oczekiwania na przyjście Chrystusa, gdy Dzieciątku ściąga się z głowy koronę, rozbiera z pełnych przepychu królewskich szat i stawia na stopniach, po których „schodzi” On, powoli, do żłóbka.
Gdy stanie na ostatnim schodku, to znak, że nadeszło jakże oczekiwane Boże Narodzenie…
Popatrzmy na krótki film o świątyni w Jaszkowej Dolnej:
Popatrzmy też na panoramę świątyni w Jaszkowej Dolnej:
Pomódlmy się nowenną do Dzieciątka Jezus
(ukazano linki do pierwszych trzech dni -
następne można znaleźć w sieci):
Dojazd do Praskiego Jezulatka w Jaszkowej Dolnej:
Opracowanie oparto na następujących źródłach:
polskich: