| |
powrót
Adwent to czas
radosnego oczekiwania na przyj¶cie Jezusa. Adwent zaczyna siê w niedzielê
po uroczysto¶ci Chrystusa Króla czyli miêdzy 29 listopada a 3 grudnia.
Trwa on od 23 do 28 dni, z których cztery zawsze s± niedzielami. Adwent
koñczy siê wigili± Bo¿ego Narodzenia, która niekiedy zbiega siê z czwart±
niedziel± Adwentu. Adwent rozpoczyna siê od pierwszych nieszporów
pierwszej niedzieli Adwentu, a koñczy siê pierwszymi nieszporami Bo¿ego
Narodzenia. Pierwsza niedziela Adwentu zawsze rozpoczyna nowy rok
liturgiczny w Ko¶ciele.
Adwent jest wyj±tkowym czasem dla chrze¶cijan. S³owo
adwent pochodzi z jêzyka ³aciñskiego "adventus", które oznacza przyj¶cie.
Dla staro¿ytnych rzymian s³owo to, oznacza³o oficjalny przyjazd cezara.
Dla chrze¶cijan to radosny czas przygotowania na przyj¶cie Pana.
Oczekiwanie na przyj¶cie Chrystusa musi rodziæ rado¶æ, gdy¿ jest
oczekiwaniem na przyj¶cie Jezusa. Dlatego te¿ Adwent jest nie tyle czasem
pokuty, ile raczej czasem pobo¿nego i radosnego oczekiwania. Opuszczenie
hymnu Gloria nie jest wyrazem pokuty, jak w Wielkim Po¶cie, lecz znakiem
czekania na nowe zabrzmienie hymnu anielskiego ¶piewanego w noc narodzenia
Jezusa (£k 2, 14).
Owo oczekiwanie ma swoje trzy znaczenia:
Najpierw wspominamy oczekiwanie na pierwsze,
historyczne przyj¶cie Jezusa. £±czyny siê z tymi wszystkimi pokoleniami
ludzi sprawiedliwych z czasów starego testamentu, którzy przez wieki
oczekiwali na przyj¶cie Mesjasza. Liturgia adwentowa ukazuje postacie
tych ¶wiêtych, którzy poprzedzili lub przepowiadali przyj¶cie Mesjasza.
Bóg ju¿ po grzechu pierworodnym obieca³, ¿e przyjdzie "Potomek"
Niewiasty, który zg³adzi szatana. Naród wybrany przez wieki z nadziej±
oczekiwa³ spe³nienia tej obietnicy. Jan Chrzciciel sta³ siê g³osem
wo³aj±cym, który zapowiada³ przyj¶cie Oblubieñca. Wpatrujemy siê tak¿e w
Maryjê, która w szczególny sposób Jezusa oczekiwa³a. Ona poprzez swoje
"niech mi siê stanie", które wyra¿a Jej pos³uszeñstwo, uczy nas
pos³uszeñstwa S³owu w wierze.
Bezpo¶rednio nasze my¶li biegn± ku Bo¿emu
Narodzeniu - oczekujemy ¶wi±t, poprzez modlitwê, roraty, adwentowe
postanowienia przygotowujemy siê do tego ¶wi±tecznego czasu. Bóg sta³
siê cz³owiekiem, przyszed³ do nas, a wiêc i my winni¶my wyj¶æ Bogu
naprzeciw, aby spotkaæ siê z wcielonym Synem Bo¿ym. W tym czasie winno
siê odprawiaæ rekolekcje, które maj± nam pomóc przygotowaæ siê na
spotkanie z Jezusem.
-
Jednocze¶nie nasze my¶li biegn± ku przysz³o¶ci -
przypominamy sobie, ¿e kiedy¶ Jezus ponownie przyjedzie na ziemiê, by
usun±æ z³o i zakrólowaæ nad ca³ym ¶wiatem. Oczekiwanie na przyj¶cie
Jezusa jest ¼ród³em rado¶ci. Adwent przypomina nam, ¿e ca³e nasze ¿ycie
jest czekaniem. Zawsze do czego¶ d±¿ymy. Cz³owiek, który w ¿yciu ju¿ na
nic nie czeka jest nieszczê¶liwy. Nasze ¿ycie staje siê piêkne dlatego,
¿e jest czekaniem, jest d±¿eniem do czego¶, czekaniem na Kogo¶,
czekaniem na przychodz±cego Chrystusa.
Adwent dzieli siê na dwa podokresy, z których ka¿dy
ma odrêbne cechy, wyra¿one w dwóch ró¿nych prefacjach adwentowych:
-
Pierwszy podokres Adwentu obejmuje czas od
pierwszej niedzieli Adwentu do 16 grudnia, kiedy czytane s± teksty
biblijne, zapowiadaj±ce powtórne przyj¶cie Zbawiciela na koñcu ¶wiata i
przygotowuj±ce do spotkania z Chrystusem Sêdzi±. Dni powszednie w tym
okresie przyjmuj± wszystkie obchody wy¿sze rang± (tzn. wspomnienia
dowolne, obowi±zkowe, ¶wiêta i uroczysto¶ci);
-
Drugi okres Adwentu, od 17 do 24 grudnia, to
bezpo¶rednie przygotowanie do ¶wi±t Bo¿ego Narodzenia. W tym okresie w
dni powszednie mo¿na obchodziæ jedynie ¶wiêta i uroczysto¶ci.
Roraty W okresie Adwentu, z wyj±tkiem niedziel i
uroczysto¶ci, mo¿na odprawiæ mszê ¶w. wotywn± o Naj¶wiêtszej Maryi Pannie
w Adwencie. Ta Msza ¶w. nazywa siê w naszym kraju tradycyjnie Msz± ¶w.
roratni± lub po prostu roratami. Roraty, adwentowe msze odprawiane przed
wschodem S³oñca, podkre¶laj± wyj±tkowo¶æ tego okresu. Nazwa "roraty"
pochodzi od zwyczajowej pie¶ni na wej¶cie, rozpoczynaj±cej siê od s³ów "Rorate
caeli desuper" - "Spu¶æcie rosê niebiosa". Msza roratnia jest msz± wotywn±
o Naj¶wiêtszej Maryi Pannie w okresie Adwentu. Ta msza jest jednym ze
znaków szczególnej obecno¶ci Maryi w okresie adewntu, gdy¿ to Ona
oczekiwa³a Mesjasza w sposób szczególny. Prze¿ywa³a Ona adwent oczekiwania
jako córka Izraela, jako Matka Pana Jezusa i jako Matka Ko¶cio³a.
W czasie odprawiania Mszy ¶w. roratniej zapala siê
dodatkow± ¶wiecê, która symbolizuje patronkê adwentowego oczekiwanie -
Maryjê. Roraty maj± nam szczególnie przypominaæ Maryjê, gdy¿ to Ona,
podobnie jak jutrzenka wyprzedza wschód s³oñca, poprzedzi³a przyj¶cie
¦wiat³o¶ci ¶wiata Jezusa Chrystusa. Jako córka Narodu Wybranego wraz z
wszystkimi pokoleniami czeka³a na Jego przyj¶cie. Od chwili jednak, kiedy
anio³ Gabriel zwiastowa³ Jej, ¿e pocznie i porodzi Syna który ma byæ
obiecanym Emanuelem, oczekiwa³a w szczególny sposób na ¯ycie, które
wzrasta³o pod Jej sercem. Teraz razem z Ko¶cio³em czeka na ponowne
przyj¶cie chwalebnego, uwielbionego Chrystusa, a króluj±c w niebie razem z
Nim, wspiera Ko¶ció³ w jego oczekiwaniu na ostateczny Dzieñ Pañski.
Przekazy historyczne mówi±, ¿e roraty odprawiano w
Polsce ju¿ za czasów panowania Boles³awa Wstydliwego. Przez ca³e wieki
Król, umieszczaj±c w czasie rorat na o³tarzu zapalon± ¶wiecê, o¶wiadcza³:
"Gotów jestem na s±d Bo¿y", za nim czyni³ to Prymas Polski, mówi±c "Sum
paratus ad adventum Domini" (Jestem gotów na przyj¶cie Pana), po nich za¶
kolejno: senator, ziemianin, rycerz, mieszczanin i ch³op, powtarzaj±c
s³owa króla.
Wieniec adwentowy
Jednym z najbardziej wymownych zwyczajów adwentowych
jest wieniec adwentowy, który ustawia siê ko³o o³tarza. Zwyczaj ten
pochodzi z Niemiec, gdzie w 1839 r. pastor prowadz±cy przytu³ek dla sierot
wpad³ na pomys³, aby wieñcem przystroiæ ¶wietlicê dla dzieci. Razem z
wychowankami w I niedzielê adwentu zapali³ pierwsz± ¶wiecê adwentow± by
wytworzyæ nastrój sk³aniaj±cy do modlitwy. Nastêpne, mniejsze dwadzie¶cia
cztery ¶wiece podopieczni zapalali ka¿dego dnia a¿ do Wigilii, gromadz±c
siê na ¶piew i modlitwê. Pó¼niej drewniane ko³o przystrojono ga³±zkami
jod³y. Z czasem liczbê ¶wiec zmniejszono do czterech, a zwyczaj ten szybko
rozszed³ siê po wielu krajach. W Polsce zwyczaj ten pojawi³ siê po
pierwszej wojnie ¶wiatowej.
Obecnie mamy wieñce adwentowe w ko¶ciele, ale tak¿e
w wielu domach stroiki bo¿onarodzeniowe maj± w³a¶nie kszta³t wieñca.
Wykonuje siê go z ga³±zek szlachetnych drzew iglastych, takich jak:
¶wierk, jod³a czy sosna. Na wieñcu s± umieszczone cztery ¶wiece
symbolizuj±ce cztery niedziele adwentowe. ¦wiece zapala siê w kolejne
niedziele Adwentu (najpierw jedn±, potem dwie itd). Zapalanie ¶wiec
oznacza czuwanie i gotowo¶æ na przyj¶cie Chrystusa. Wi±¿e siê to ze
s³owami Chrystusa, który okre¶la³ siebie mianem "¶wiat³o¶ci ¶wiata".
¦wiece adwentowe
W okresie Adwentu bardzo wa¿nym, wymownym i czêsto stosowanym znakiem w
liturgii jest ¶wieca. ¦wiece i lampiony posiadaj± bogat± symbolikê.
¦wiat³o jest symbolem Chrystusa, gdy¿ prorocy
zapowiadali Go jako ¶wiat³o¶æ, a tak¿e sam Chrystus mówi o sobie: "Ja
jestem ¶wiat³o¶ci± ¶wiata, kto idzie za Mn±, nie bêdzie chodzi³ w
ciemno¶ci, lecz bêdzie mia³ ¶wiat³o ¿ycia".
¦WIECA MARYJNA - RORATKA
Zazwyczaj jest to wysoka ¶wieca koloru bia³ego lub jasno¿ó³tego,
przewi±zana bia³± wst±¿k± i udekorowana zieleni±. W ko¶cio³ach umieszczana
w ¶rodku wieñca adwentowego lub na o³tarzu i zapalana w czasie roratnich
Mszy ¶wiêtych. Symbolizuje Maryjê, która w mroczny czas adwentowy w swoim
³onie niesie ¶wiatu Chrystusa - ¦wiat³o¶æ Prawdziw±.
Zwyczaj umieszczania jej na o³tarzu pochodzi z czasów Boles³awa
Wstydliwego (XIII w.). Wówczas na pocz±tku Adwentu przed o³tarzem w
katedrze stawali przedstawiciele wszystkich siedmiu stanów - król, prymas,
senator, szlachcic, ¿o³nierz, kupiec, ch³op - i trzymaj±c w d³oniach
zapalone ¶wiece ka¿dy oznajmia³ zebranym: "Jestem gotów na s±d Bo¿y".
LAMPIONY ADWENTOWE
Innym przejawem adwentowej liturgii ¶wiat³a jest lampion. Przygotowuje siê
go najczê¶ciej z brystolu lub kartonu. Stanowi on formê czworoboku
zamkniêtego, którego ¶cianki, podklejone od wewn±trz kolorow± bibu³k±,
przypominaj± gotyckie witra¿e z symbolami chrze¶cijañskimi lub scenami
biblijnymi. Wewn±trz umieszcza siê ¶wiecê, która zapalana jest na pocz±tku
mszy roratniej. Id±c na roraty, dzieci zabieraj± je ze sob± aby
roz¶wietla³y mroki grudniowej nocy. Ta piêkna w swej wymowie symbolika
przypomina nam o konieczno¶ci zbierania przez ca³y adwent dobrych
uczynków, które mog³yby rozja¶niæ mroki grzechu w naszej duszy, wskazaæ
Chrystusowi drogê do naszego serca. By, kiedy w piêknie przyozdobionej
¶wi±tyni znajdzie siê miejsce na betlejemski ¿³óbek, w naszym sercu
znalaz³o siê jednocze¶nie miejsce dla ma³ego Jezusa.
Wêdruj±ca figurka Matki Bo¿ej Zwyczaj ten praktykowany
jest w wielu polskich parafiach. Znany jest tak¿e w Niemczech pod nazw± "Frauentragen".
Polega na przyjmowaniu figury Matki Bo¿ej z ko¶cio³a po roratach do tej
rodziny, której dziecko wyci±gnê³o szczê¶liwy los. Rodzina ta wraz z
dzieæmi przyjmuje figurê Matki Bo¿ej na jeden dzieñ. Przyjmuj±c pos±g
Matki Bo¿ej celebruj± wszyscy rodzinn± liturgiê, ¶piewaj±c pie¶ni
adwentowe i maryjne, czytaj±c i rozwa¿aj±c Pismo ¦wiête oraz odmawiaj±c
ró¿aniec i inne modlitwy. Ta forma adwentowego prze¿ycia daje bardzo du¿o
mo¿liwo¶ci wprowadzenia do rodziny ducha modlitwy i adwentowego nastroju.
Rodzina w znaku figury zaprasza Maryjê do swego domu. W ten sposób ponawia
siê scena sprzed 2000 lat, kiedy to Maryja uda³a siê do domu El¿biety i
Zachariasza by przed przyj¶ciem na ¶wiat ¶w. Jana Chrzciciela us³u¿yæ
swojej krewnej El¿biecie.
Niepokalane poczêcie NMP Niepokalane Poczêcie Naj¶wiêtszej Maryi
Panny oznacza, ¿e Matka Syna Bo¿ego od pierwszej chwili swego istnienia
nie mia³a grzechu pierworodnego. Ten wielki przywilej spo¶ród wszystkich
ludzi otrzyma³a tylko Ona. Nie wypada³o bowiem, aby Matka Pana Jezusa
mia³a grzech pierworodny i w ten sposób choæ na chwilê by³a pod w³adz±
szatana. Rzuca³oby to cieñ na sam± osobê Syna Bo¿ego. Wiemy, jak smutne
skutki sprowadzi³ grzech pierworodny na ludzi, i chocia¿ pope³nili go nasi
prarodzice Adam i Ewa, ale jako grzech rodzaju ludzkiego przeszed³ on na
nas wszystkich z wyj±tkiem Matki Boskiej.
Pozbawi³ nas ³aski u¶wiêcaj±cej, odebra³ nam jasno¶æ
rozumu, wola sta³a siê sk³onniejsza do z³ego. Powsta³o rozdwojenie w
cz³owieku i cia³o tak czêsto buntuje siê przeciwko duszy.
Ale sk±d wiemy, ¿e Matka Bo¿a by³a bez grzechu
pierworodnego poczêta? Sam Pan Bóg zapowiedzia³ w raju, ¿e Niewiasta
zetrze g³owê wê¿a, szatana. A jakby to mog³a uczyniæ, gdyby sama by³a pod
niewol± szatana. Jest to nie do pomy¶lenia, aby Syn Bo¿y obra³ sobie za
mieszkanie Tê, która wpierw by³a wrogiem Pana Boga i poddana szatanowi.
Kiedy archanio³ Gabriel pozdrowi³ Maryjê, to powiedzia³ wprost, ¿e jest
"³aski pe³na". Tam gdzie jest ³aska, tam nie ma grzechu.
Godzina £aski
Matka Bo¿a objawiaj±c siê w Montechiari we W³oszech, pielêgniarce Pierinie
Gilli w ¶wiêto Niepokalanego Poczêcia w 1947 r. powiedzia³a: "pragnê, aby
ka¿dego roku w dniu 8 grudnia w po³udnie obchodzono uroczy¶cie Godzinê
£aski dla ca³ego ¶wiata. Dziêki modlitwie w tej godzinie ze¶lê wiele ³ask
dla duszy i cia³a. Bêd± wielkie i liczne nawrócenia".
Pan, mój Boski Syn Jezus oka¿e niezmierzone mi³osierdzie, je¿eli dobrzy
ludzie bêd± modliæ siê za bli¼nich. Jest moim ¿yczeniem, aby ta Godzina
£aski zosta³a rozpowszechniona i ca³y ¶wiat siê o niej dowiedzia³. Wkrótce
ludzie poznaj± wielko¶æ tej Godziny £aski. Je¶li kto¶ nie mo¿e w tym
czasie przyj¶æ do ko¶cio³a, niech w po³udnie modli siê u siebie w domu, a
otrzyma ode mnie ³aski".
powrót
|