Rzymskokatolicka Parafia
pod wezwaniem św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
m. i gm. Konstancin-Jeziorna
powiat Piaseczno
św. MIKOŁAJ TAVELIČ
(ok. 1340, Szybenik - 1391, Jerozolima)
zakonnik i męczennik
patron: Chorwacji, zakonu franciszkańskiego
wspomnienie: 14 listopada
Łącza do ilustracji (dzieł sztuki) związanych ze świętym:
Urodził się ok. 1340 r. w Szybeniku, w środkowej Dalmacji, w zamożnej i szlacheckiej rodzinie chorwackiej.
W 1365 r. wstąpił do zakonu franciszkanów w Bribirze, a następnie w 1372 r., w odpowiedzi na bullę Grzegorza XI, udał się, wraz z Deodatem Aribertem z Rustinicio w Akwitanii i 60 innymi braćmi zakonnymi, do dewastowanej manichejską herezją bogomiłów Bośni - jako duszpasterz.
Niełatwa praca (nawrócono ok. 50,000 heretyków!) naznaczyła niejako Mikołaja piętnem powołania apostolskiego i misjonarskiego. I w 1384 r., podążając drogą wyznaczoną przez Pana, zgłosił się, wraz z Deodatem, na najtrudniejsze zadanie: misje do Ziemi Świętej. Było to już po czasach krucjat, i Palestyna znajdowała się w rękach synów Allaha.
Działalność prowadzili z konwentu Najświętszego Zbawiciela (San Salvatore) w Jerozolimie, w Kustodii Ziemii Świętej (Custodia Terræ Sanctæ), powołanej w 1342 r. przez papieża Klemensa IV. Opiekowali się, zgodnie z franciszkańską rolą „kustosza”, miejscami kultu oraz przybywającymi pielgrzymami. Studiowali język arabski. Tam też poznali dwóch innych braci, Piotra z Narbonny i Stefana z Cuneo w Piedmoncie.
W 1391 r. Mikołaj, Deodat, Piotr i Stefan zdecydowali się, po głębszym zastanowieniu się, na najbardziej bezpośrednią metodę nawracania wyznawców islamu – udali się do meczetu Omara w Jerozolimie i poprosili o spotkanie z muzułmańskim oficjelem. Na wzór św. Franciszka, który wszak stanął przed samym sułtanem w Egipcie i publicznie bronił wiary…
Do meczetu ich nie wpuszczono, ale zaprowadzono do pałacu sędziego muzułmańskiego (qadi). Gdy ten pojawił się zaczęli czytać z przygotowanego na piśmie (po konsultacjach teologicznych, napisanego po łacinie i arabsku) memorandum, że wszyscy ludzie powinni zaakceptować naukę Chrystusa, prawdziwego Boga i człowieka, który dla zbawienia świata poniósł śmierć na krzyżu, i odrzucić twierdzenia Mahometa.
Gromadząca się tłuszcza muzułmańska najpierw ze zdumieniem, a potem coraz większą złością, słuchała misjonarzy. Nikt nigdy w jej obecności, w tym miejscu, tak odważnie nie bronił bóstwa Jezusa i Credo chrześcijańskiego…
Zażądano od misjonarzy wycofania dopiero co wypowiedzianych słów, wyrzeczenia się wiary. Odmówili, głosząc: „Przyszliśmy tu z polecenia Bożego. Jeśli nie uwierzycie w Jezusa Chrustusa i nie przyjmiecie Chrztu św. - nie będziecie mieć życia wiecznego”.
Zostali brutalnie pobici, zakuci w kajdany i wrzuceni do lochów.
Oczekując na sąd byli w więzieniu torturowani.
Po trzech dniach zaprowadzono ich na wielki plac w pobliżu bramy Dawida (zwanej też bramą Jafy), gdzie stanęli przez lokalnym emirem, sędzią qadi i tłuszczą saraceńską. Gdy ponownie publicznie odmówili wyrzeczenia się wiary, wszyscy zostali- przez zgromadzony tłum - rozsieczeni na mieczach i ścięci.
Ciała męczenników poćwiartowano i spalono, a prochy rozrzucono na wiatr…
Kult Mikołaja, szczególnie żywy w Chorwacji, zatwierdził w 1889 r. Leon XIII. Wszyscy czterej zostali w 1970 r. kanonizowani przez Pawła VI.
Są jedynymi franiciszkanami-męczennikami, którzy ponieśli śmierć w Ziemi Świętej i zostali wyniesieni do chwały ołtarzy…
Mikołaj był pierwszym kanonizowanym Chorwatem (później dołączył do niego św. Leopold Mandič). Jest też, obok św. Józefa, głównym patronem Chorwacji.
Opracowanie oparto na następujących źródłach:
polskich:
angielskich:
chorwackich:
hiszpańskich:
włoskich: