9 św. MĘCZENNIKÓW z TURÓN
✟ 1934, Turón
zakonnicy i męczennicy

patron: Zgromadzenia Braci Szkół Chrześcijańskich
Zgromadzenia Męki Jezusa Chrystusa
Hiszpanii

wspomnienie: 9 października

wszyscy nasi święci
tutaj

Łącza do ilustracji (dzieł sztuki) związanych ze świętym:

12.iv.1931 r. rozpoczęła się pierwsza faza lewackiej rewolucji w Hiszpanii. Tego dnia monarchistyczna prawica przegrała wybory samorządowe i dwa dni później król Alfons XIII Bourbon (1886, Madryt – 1941, Rzym) zmuszony został do opuszczenia kraju. Powstała tzw. Druga Republika Hiszpańska (hiszp. Segunda República Española), charakteryzująca się wzmagającą się walką między siłami zachowawczymi a lewackimi, rewolucyjnymi, w dużej mierze inspirowanymi przez rosyjski komunizm. 9.xii.1931 r., po wygranych kolejnych wyborach, lewacy doprowadzili do uchwalenia nowej konstytucji. Wprowadzono cywilne śluby, dozwolono na rozwody. Jednocześnie znacjonalizowano własność kościelną — czyli zalegalizowano rabunek mienia kościelnego — i zmuszono Kościół do płacenia za wykorzystywanie pomieszczeń uprzednio do niego należących. Zabroniono publicznych zgromadzeń i procesji, wyrzucono krucyfiksy ze szkół. Szkoły katolickie mogły jeszcze działać, ale już poza państwowym systemem nauczania…

A w 1933 r. — mimo protestu Kościoła, mimo encykliki papieża Piusa XI (1857, Desio – 1939, Watykan) „Dilectissima Nobis” (pl. „Nasz umiłowany”), z podtytułem „O opresji Kościoła w Hiszpanii”, z 6.vi.1933 r. — zabroniono mnichom i zakonnikom nauczania w szkołach…

Jedną z takich szkół było założone w 1917 r. kolegium pw. Matki Bożej z Covadonga (hiszp. Nuestra Señora de Covadonga) w osiedlu Turón, w gminie Mieres, we wspólnocie autonomicznej Asturia (hiszp. Asturias), prowadzone przez Zgromadzenie Braci Szkół Chrześcijańskich (łac. Fratres Scholarum Christianarum – FSC) — wspólnotę zakonną, założoną przez francuskiego kapłana, św. Jana Chrzciciela (fr. Jean‑Baptiste) de la Salle (1651, Reims – 1719, Rouen), nazywaną w skrócie od nazwiska ojca założyciela lasalianami.

Turón było w zasadzie zlepkiem osiedli położonych w kotlinie o tej samej nazwie, które doświadczyło na przełomie XIX i XX w. przyspieszonej industrializacji w związku z odkryciem pokładów węgla. W 1926 r. w kotlinie funkcjonowało 9 szybów kopalnianych…

I tam szkołę — kolegium — dla dzieci rodzin górniczych prowadzili lasalianie. Szkołę założyła i braci lasaliańskich sprowadziła największa w owych latach hiszpańska firma AHV (hiszp. Altos Hornos de Vizcaya), zajmująca się głównie produkcją stali i będąca właścicielem wszystkich kopalni w regionie. Tam bracia nadal mogli, choć częściowo potajemnie, łamiąc uchwalone lewackie prawo, nauczać i wychowywać. Czynili to tak dobrze, że większość górników wolała posyłać swoje pociechy do lasalianów, niż do zsekularyzowanych szkół państwowych.

4.x.1934 r., wobec trudnej sytuacji ekonomicznej, głównie komunistyczne i lewackie organizacje, mimo zmian zachodzących w kraju, przeprowadzanych zresztą przez prawicową koalicję CEDA (hiszp. Confederación Española de Derechas Autónomas, pl. Hiszpańska Konfederacja Prawicy Autonomicznej), wybuchła tzw. marksistowska „rewolucja w Asturii”.

Socjaliści, którzy już wówczas głosili, iż „socjalizm musi uciec się do największej przemocy, aby usunąć kapitalizm. Celem rewolucji nie może być przestraszenie kapitału, ale zniszczenie go”^{Pio Moa, „Mity wojny domowej”}, przygotowywali się do niej przez prawie rok. Zamiarem było narzucenie dyktatury w stylu rosyjskiego komunizmu…

Rebelia doprowadziła do starć w 26 prowincjach Hiszpanii, ale szczególnie krwawy przebieg miała w Asturii, stąd nazwa, pod którą przeszła do historii. Tam centrum buntu znajdowało się w stolicy, Oviedo, oraz we wspomnianym Mieres. Lokalni komunistyczni watażkowie mieli nadzieję na szybkie zwycięstwo.

„Rewolucja” wybuchła również w Turónie, oddalonym o ok. 13 km od Mieres. Zaatakowano i zajęto budynek hiszp. „Guardia Civil” (pl. „Straż obywatelska”), paramilitarnych oddziałów państwowych, odpowiedzialnych m.in. za zwalczanie przestępczości i utrzymanie ładu i porządku…

Ale tak naprawdę pierwszymi ofiarami stali się lokalni dyrektorzy firmy AHV i oczywiście katoliccy duchowni. W Turón byli nimi lasalianie, którzy kłuli w oczy lewackich watażków swą świetnie prowadzoną szkołą. No i mieli śmiałość co niedziela prowadzić swych podopiecznych na Mszę św. do kościoła…

Dzień po wybuchu buntu więc, 5.x.1934 r. wcześnie rano, w czasie odprawiania codziennej porannej Mszy św. w szkolnej kaplicy przez kapłana — zakonnika Zgromadzenia Męki Jezusa Chrystusa (łac. Congregatio Passionis Iesu Christi – CP), czyli pasjonistę — który odpowiadał za stronę duchową owczarni kotliny Turón, lasaliańska placówka została zaatakowana przez rozszalałą tłuszczę komunistyczną. Poszukiwano broni i choć jej nie znaleziono uwięziono obecnych tam:

• ośmiu współbraci lasalianów:
  • br. Cyryla Bertrama (hiszp. Cirilo Bertrán) —
    Józefa (hiszp. José) Sanz y Tejedor
    (ur. 20.iii.1888, Lerma), dyrektora kolegium w Turón
  • br. Augusta Andrzeja (hiszp. Augusto Andrés) —
    Romana Martínez y Fernández
    (ur. 6.v.1910, Santander )
  • br. Marcjana Józefa (hiszp. Marciano José) —
    Filomena (hiszp. Filomeno) López y López
    (ur. 5.xi.1900, El Pedegral Pobo)
  • br. Beniamina Juliana (hiszp. Benjamín Julián) —
    Wincentego (hiszp. Vicente) Alonso y Andrés
    (ur. 27.x.1908, Jaramillo de la Fuente)
  • br. Wiktoriana Piusa (hiszp. Victoriano Pío) —
    Klaudiusza (hiszp. Claudio) Bernabé y Cano
    (ur. 7.vii.1905, San Millan de Lara)
  • br. Juliana Alfreda (hiszp. Julián Alfredo) —
    Wilfryda (hiszp. Vilfrido) Fernández y Zapico
    (ur. 24.xii.1902, Cifuentes de Rueda)
  • br. Aniceta Adolfa (hiszp. Aniceto Adolfo) —
    Emanuela (hiszp. Manuel) Seco y Gutiérrez
    (ur. 4.x.1912, Celada Morlantes)
  • br. Benicjusza od Jezusa (hiszp. Benito de Jesús) —
    Hektora (hiszp. Héctor) Valdivielso y Sáez
    (ur. 31.x.1910, Buenos Aires)

• oraz kapłana—pasjonistę:
  • o. Innocentego od Maryi Niepokalanej (hiszp. Inocencio of the Immaculata) —
    Emanuela (hiszp. Manuel) Canoura y Arnau
    (ur. 10.iii.1889, Santa Cecilia de Valle de Oro)

Zdążyli tylko spożyć cały Chleb Eucharystyczny, chroniąc Go w ten sposób przed profanacją…

Przetrzymywano ich w „Casa del Pueblo” (pl. „dom ludowy”), budynku, w którym działała druga w Turón szkoła, nie ciesząca się jednakże tak dobrą opinią, jak szkoła lasaliańska, a który lewacy zajęli zamieniając niektóre klasy na więzienne cele…

Istnieją przekazy, że próbowano ich namówić na przystąpienie do „rewolucji”. Odmawili, bo — jak twierdzą źródła lewackie — „nie mogli, chyba że w ramach pełnienia posługi duszpasterskiej”.

Przez cztery dni uwięzienia, gdy do ich cel co rusz dołączano nowych — a to członków jakże bliskiej Piusowi XI Akcji Katolickiej, której nawet poświęcił część swojej pierwszej encykliki łac. „Ubi arcano Dei Consilio” (pl. „Tajemniczy plan Boży”), z podtytułem „o pokoju Chrystusowym w Królestwie Chrystusa”; a to przedstawicieli dyrekcji — modlili się nieustannie odmawiając różaniec. Spowiadali się i pocieszali innych…

Samozwańczy tzw. „komitet rewolucyjny” przez trzy dni zastanawiał się, co zrobić z za­trzymanymi. W końcu 8.x.1934 r. zdecydowano się na rozwiązanie najprostsze. I ostateczne — zdecydowano się przetrzymywanych rozstrzelać…

Bracia Szkół Chrześcijańskich i pasjonista, o. Innocenty, przyjęli wyrok spokojnie — według niektórych źródeł nie tyle oznajmiono go im, ile dano do zrozumienia, że czeka ich śmierć. Wyspowiadali się więc ponownie i udzieli przebaczenia swym oprawcom.

9.x.1934 r., po północy — podobnie jak w wielu innych krajach, w Hiszpanii oprawcy często mordowali swoje ofiary nocą lub wczesnym rankiem, próbując uniknąć zainteresowania zwykłych mieszkańców — wyprowadzono ich z „domu ludowego”. Ponoć powiedziano im, że „idą kopać okopy wojskowe”…

Szli spokojnie przez uśpioną osadę, gnani przez komunistycznych rzezimieszków, w stronę cmentarza.

„Wiedzieli, gdzie są prowadzeni, a szli spokojnie, jak owce prowadzone na rzeź” — zeznał później ów Sylweriusz Castañón, który wraz z niejakim Józefem (hiszp. José) García, zwanym „el Casín”, dowodził eskortującą skazańców naprędce skleconą bandą rzezimieszków — trzeba ich było specjalnie sprowadzać z Mieres i Santullano (w zasadzie przedmieścia Mieres, oddalonego o ok. 3 km od jego centrum), bo w Turón nie znalazła się odpowiednia ilość górników chętnych do pełnienia roli katów…

Modlili się i wspierali wzajemnie.

Droga zajęła ok. 8‑10 minut. Gdy dotarli do cmentarza czekał już na nich specjalnie wykopany — na polecenie niejakich Sylweriusza (hiszp. Silverio) Castañón, socjalisty i szefa rewolucyjnej „rady” — dół. Stanęli nad nim w rzędzie. Przed oczami mieli sylwetki „rewolucjonistów”, z karabinami w nich wymierzonymi, a za nimi oświetlone, jaśniejące w ciemności ściany prowadzonej przez nich szkoły…

Potrzebne były dwie salwy plutonu egzekucyjnego. Po drugiej zabójcy podeszli do zakonników i dobijali ich strzałami z pistoletów. Niektórych prawd. dobito uderzeniami kolb karabinów w głowę. Ciała ograbiono z ubrań…

Razem z zakonnikami zamordowano dwóch policjantów, a pięć dni później dyrektora miejscowych kopalń, inżyniera Rafaela del Riego y de Ramón, szefa straży kopalnianej Kandyda (hiszp. Cándido) del Agua, oraz korespondenta gazety „Region” (hiszp. „Región”), Cezara (hiszp. César) Gómez…

„Rewolucja w Asturii” padła po ok. dwóch tygodniach, 19.x.1934 r. Dwa dni później odkopowano zwłoki pomordowanych duchownych i pochowano je w odrębnych trumnach na tym samym cmentarzu.

W trakcie rebelii zniszczono 58 kościołów. Zniszczono założony w XVI w. Uniwersytet Oviedo (hiszp. Universidad de Oviedo), w mieście o tej samej nazwie, w tym jego bibliotekę i galerię sztuki. Zniszczono dziesiątki ośrodków kultury i sztuki.

Zamordowano ok. 1,400 osób, w tym 34 duchownych i seminarzystów oraz 3 poza Asturią. Większość zamordowanych postawiono przed „ludowymi sądami”, gdzie prokuratorzy i sędziowie niejednokrotnie byli także wykonawcami wyroków.

Wzór zachowań rewolucyjnych wobec Kościoła został ustalony. Tak jak i ustalone zostały wzorce „tłumaczenia” popełnionych zbrodni. A mianowicie lewackie źródła, oprócz nieustannego podnoszenia nienaruszalnych jakoby „praw historii”, twierdziły, że zostali zamordowani „tu, na ziemi, by cieszyć się lepszym życie po prawicy Boga Ojca”. No i dodawali, że istniały „uzasadnione podejrzenia o stosowanie praktyk homoseksualnych i pedofilskich wobec dzieci w szkole lasaliańskiej”. Stare, haniebne pomówienia i sztuczki lewackie…

Kilka miesięcy później, 26.ii.1935 r., po upadku owej „rewolucji”, zwłoki pomordo­wanych ponownie wydobyto i przeniesiono uroczyście do specjalnego mauzoleum na cmentarzu w Bugedo (oprócz kapłana pasjonisty, o. Innocentego od Maryi Niepokalanej, którego pochowano w jednym z klasztorów jego Zgromadzenia)…

W dniach 17‑23.vi.1935 w Oviedo odbył się proces odpowiedzialnych za masakry w Turón. Siedmiu z oskarżonych skazano na 12 lat więzienia, 36 na dożywocie, a czterech, w tym Sylweriusza Castañón, na karę śmierci.

Rok później aliści rewolucyjny szał ogarnął już całą Hiszpanię. W największej od czasów starożytnych, a może i największej w historii w ogóle, fali prześladowań chrześcijan komunistyczni, lewaccy zbrodniarze — na wzór „wyćwiczony” dwa lata wcześniej w Asturii, zamordowali 12 biskupów, 4,194 księży, 2,365 zakonników, 283 zakonnice i setki tysięcy wiernych, a zniszczeniu uległo ponad 2,000 świątyń. A wszyscy skazani w Oviedo — także skazani na karę śmierci — zostali przez lewaków zwolnieni z więzień i rozpierzchli się…

Beatyfikowani zostali 29.iv.1990 r. przez św. Jana Pawła II (1920, Wadowice – 2005, Watykan).

Tego samego dnia w mieście León w dalekiej Nikaragui 25‑letnia młoda kobieta, niejaka Rafaela Bravo y Jiron, uległa natychmiastowemu, niewytłumaczalnemu wyleczeniu z raka macicy. A dawano jej dwa tygodnie życia. Ale przez 18 dni poprzedzających beatyfikację jej mąż, za radą lokalnych lasalianów, codziennie dwukrotnie odmawiał nowennę do męczenników z Turón…

Kościół uznał niezwykłość owego wydarzenia i 21.xi.1999 r., w bazylice pw. św. Piotra na Watykanie, i mocą władzy papieskiej św. Jan Paweł II kanonizował 9 męczenników z Turón. Byli pierwszymi kanonizowanymi męczennikami komunistycznej „rewolucji” w Hiszpanii.

św. Jan Paweł II mówił wówczas:

„’Trzeba bowiem, ażeby [Chrystus] królował’^{1 Kor 15, 25}, mówi św. Paweł […] Władza Chrystusa już jest wprowadzana poprzez posługę dla bliźniego, poprzez zwalczanie zła, cierpienia i ludzkiej nędzy, aż do ‘pokonania śmierci’^{1 Kor 15, 25}. Wiara w zmartwychwstałego Chrystusa pozwala tylu mężczyznom i kobietom na poświęcenie się i oddanie przemianie świata dla przywrócenia go Ojcu, tak by ‘Bóg był wszystkim dla wszystkich’^{por. 1 Kor 9, 22}.

Takie oddanie motywowało […] Braci Szkół Chrześcijańskich z kolegium pw. Najświętszej Maryi Panny z Covadonga [i posługującego w nim o. pasjonistę] […] Ich życie uwieńczone zostało męczeńską koroną w Turón w Asturii w 1934 […] Nie wahali się przelać krwi za Chrystusa, pokonali śmierć i teraz mają udział w chwale Królestwa Bożego. Dlatego z radością włączam ich do grona świętych ukazując ich na przykład życia chrześcijańskiego i jako naszych orędowników u Boga […]

Jak zaświadczyli ci, co widzieli, przygotowywali się do śmierci tak, jak żyli: pozostając w modlitwie w duchu braterskim, nie ukrywając swego stanu duchownego i ze stałością tych, którzy wiedzą, że są obywatelami Królestwa Niebieskiego. Nie byli bohaterami ludzkich zmagań, wojen — nie uczestniczyli w nich — ale wychowawcami młodzieży. Jako osoby konsekrowane i jako nauczyciele i wychowawcy przyjęli zgotowany im los w duchu autentycznego świadectwa wiary, ostatniej lekcji udzielając swoją męczeńską śmiercią.

Niech ich przykład i ich orędownictwo ożywia […] cały Kościół!”

Popatrzmy na trzy krótkie etiudki o św. męczennikach z Turón (po hiszpańsku):

Obejrzyjmy także film o rewolucji roku 1934 (po angielsku):

Pochylmy się nad homilią św. Jana Pawła II, wygłoszoną 29.iv.1990 r. w Watykanie, podczas Mszy św. beatyfikacyjnej męczenników z Turón (po hiszpańsku)::

• Watykan

a także nad homilią św. Jana Pawła II, wygłoszoną 21.xi.1999 r. w Watykanie, podczas Mszy św. kanonizacyjnej męczenników z Turón (po angielsku):

• Watykan

Popatrzmy na mapę okolic Turón:

Opracowanie oparto na następujących źródłach:

polskich:

• ILG
• Opoka
• Wikipedia.pl

angielskich:

• Vatican
• La Salle.org
• Faces of Holiness

hiszpańskich:

• Pregunta Santoral
• El Testigo Fiel
• Bujedo.com
• Sallenet
• Misterios
• Wikipedia.es

norweskich:

• Den Katolske Kirche

włoskich:

• Santi e Beati