Rzymskokatolicka Parafia
pod wezwaniem św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
m. i gm. Konstancin-Jeziorna
powiat Piaseczno
św. JAN KEMBLE
1599, St Weonards – ✟ 1679, Hereford
prezbiter i męczennik
patron: Anglii
wspomnienie: 22 sierpnia
wszyscy nasi święci
tutaj
Urodził się w 1599 r. na farmie Rhydicar w wiosce St Weonards (hrabstwo Hereford), w Anglii. Był synem Jana Kemble i Anny Morgan, katolików, którzy zachowali wiarę w czasach Elżbiety i nie uznali aktu supremacji kościoła anglikańskiego. W rodzinie Kemble było jeszcze czterech innych księży katolickich.
Wyświęcony został w Douai College we Francji w 1625 r. i, po powrocie do Anglii, przez następne 53 lata prowadził działalność misjonarską w walijskim hrabstwie Monmouth i rodzinnym hrabstwie Hereford. Mimo ustania najgorszych prześladowań okresu elżbietańskiego świadczenie posługi kapłańskiej musiało być dyskretne…
W 1678 r. został wskazany przez niejakiego Titusa Oatsa jako uczestnik, przygotowywanego jakoby przez tzw. papistów, spisku obalenia anglikańskiego króla Karola II na rzecz jego brata, katolika Jakuba II. Nieprawdobnym zeznaniom Oatsa dano wiarę i rozpoczęły się aresztowania. Ojciec Kemble został zatrzymany w Pembridge Castle, w domu brata, gdzie mieszkał. Otrzeżony przed niebezpieczeństwem miał powiedzieć: „wprawdzie jest jeszcze we mnie parę lat życia, ale ciepienie dla mojej wiary przyniesie pożytek mojej duszy i dlatego nie ucieknę”). Aresztującym był niejaki kapitan Jan Scudamore, którego żona i dzieci byli parafianami Jana Kemble.
Przetrzymywano go w więzieniu Hereford. Tam też w trakcie procesu udowodniono mu bycie księdzem katolickim, co w owych czasach w Anglii uznawano za akt zdrady. Jan został skazany na „wieszanie, wypatroszenie i poćwiartowanie”…
Przed wykonaniem wyroku zawleczono jeszcze 80-letniego Jana do Londynu (dla schorowanego sama ta podróż, na koniu, była torturą), do niesławnego więzienia w Newgate, i tam w trakcie przewodu sądowego, związanego z oskarżeniami Oatsa, oczyszczono go z zarzutów spiskowania. Odesłano go więc z powrotem do Hereford, na koniu…
Po trzech miesiącach, w 1679 r., stracono. Przed wyjściem z celi Jan pomodlił się, ze zgromadzonymi spokojnie wypił ostatni podany napój i wypalił fajkę. Do dziś w okolicy mówi się o „fajce Kembla” i „kieliszku Kembla”, jako symbolach rozstawania się.
Przed samą egzekucją ojciec Kemble zwrócił się do zgromadzonej gawiedzi wyznając publicznie swoją wiarę i stwierdził, że „niemożność udowodnienia przez władze w Londynie związku ze spiskiem wskazuje jednoznacznie, że umieram tylko za wyznawanie religii katolickiej, tej która uczyniła ten kraj chrześcijańskim”.
Jana powieszono, ale — w odróżnieniu od wielu innych katolików, którym tego nie oszczędzono — nie rozcięto go i ćwiartowano żywcem. Uczyniono to po śmierci — umarł wisząc na szafocie…
Wkrótce z Janem zaczęto wiązać różne cudowne wydarzenia: córka wspomnianego Jana Scudamore została wyleczona z raka krtani a jego żona odzyskała słuch po odlitwie na grobie zmarłego…
Jedna z rąk Jana przechowywana jest w kościele pw. św. Franciszka Ksawerego w Hereford (w 1995 r. przyłożenie tej ręki do czoła w niewytłumaczalny naukowo sposób wybudziło zapadłego na śpiączkę miejscowego księdza), natomiast ciało w kościele anglikańskim St Mary w Welsh Newton.
Dżentelmen i męczennik, Jan Kemble, został beatyfikowany w 1929 r. przez Piusa XI i kanonizowany, w 1970 r., przez Pawła VI.
Zaliczany do 40 męczenników Anglii i Walii, ofiar reformacji (Henryka VIII, Elżbiety I, etc.), czczonych razem 25 października…
Popatrzmy na trzy filmiki o angielskich męczennikach (z angielskimi napisami):
Opracowanie oparto na następujących źródłach:
angielskich:
włoskich: