św. ALBERT z TRAPANI
(ok. 1240/50, Trapani - 1307?, Mesyna)
karmelitański kaznodzieja

patron: Trapani, Erice, Palermo, Mantui, zakonu karmelitańskiego

wspomnienie: 7 sierpnia

wszyscy nasi święci >>

Łącza do ilustracji (dzieł sztuki) związanych ze świętym:

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Urodził się najprawdopodobniej w Trapani na Sycylii (choć są poszlaki mówiące o miejscowości Erice - ta do dziś rości sobie pretensje do bycia rodzinną miejscowością świętego). Był jedynym i bardzo późnym - po 26 latach małżeństwa - synem zamożnej rodziny florentyńskiej Benedykta degli Abati i Joanny Palizi, którzy po przyjściu Alberta na świat obiecali konsekrować go Panu.

Dotrzymali słowa, choć ojciec myślał o znalezieniu odpowiedniej partii dla syna (legenda głosi, że ju po wyborze drogi zakonnej Albert był kuszony przez ładną dziewczynę, ale się oparł jej wdziękom, i zaufał Bożej opatrzności…). Albert, gdy dorósł, wybrał drogę wskazywaną przez matkę i wstąpił do zakonu karmelitów (łac. Ordo Fratrum Beatae Mariae Virginis de Monte Carmelo - OCarm) w klasztorze na górze Trapani. Tam spędził lata formacyjne i został wyświęcony na księdza.

Przez wiele lat przebywał w klasztorze w Trapani, aż ok. 1290 r. przełożeni wysłali go do Mesyny (wł. Messina). Tam zasłynął podczas oblężenia w 1301 r. – gdy odprawiał Mszę św., dzięki jego modlitwie trzy statki - a po paru dniach cztery następne - z żywnością w sposób cudowny miały przedrzeć się przez blokadę założoną przez księcia Kalabrii, Roberta. Gnębiona głodem Mesyna przetrwała, a oblężenie zostało przerwane…

Stał się znanym na całej Sycylii kaznodzieją. Niezmordowanie nauczał w wielu miejscowościach Sycylii. Znany był z zamiłowania do cnoty niewinności, czemu - jako czciciel Najczystszej Dziewicy - dawał nieustannie świadectwo w swoich kazaniach.

I modlitwy. Legenda głosi, iż Albert ponoć codziennie odmawiał całą Liturgię Godzin i Psałterz…

I ubóstwa, czym ten pochodzący z majętnej rodziny zakonnik wypełniał ideał karmelitański…

Przypisywano mu wiele cudów. Miał przywrócić wzrok niewidomemu chłopcu, ponoć oślepionemu przez siostrę podczas zabawy, który w o dpowiedzi wstąpił do karmelitów; uzdrawiał kobiety z chorób piersi; pomagał przy trudnych porodach; zbijał gorączkę – w tamtych latach jedną z najpoważniejszych przyczyn śmiertelności. Uzdrawiając epileptycznego Żyda w Sciacca przyczynił się do jego nawrócenia. Ratując trzech innych Żydów w Agrigento przed utonięciem sprawił, że oni również poznali prawdziwą wiarę i zostali ochrzczeni…

Uzdrawiał nie tylko na ciele, ale i duszy: przywoływano go, gdy zaistniała potrzeba odprawienia egzorcyzmów…

Przypisywano mu także inne, liczne nawrócenia Żydów.

Ok. 1296 r. był - jak świadczą zachowane dokumenty - prowincjałem karmelitów na wyspie.

Ostatnie lata życia spędził bodaj jako postelnik w Mesynie.

I tam też zmarł w opinii świętości prawdopodobnie w 1307 r.

Tradycja głosi, że przed pogrzebem wybuchła sprzeczka między kapłanami a wiernymi. Księża pragnęli odprawić normalną Mszę św. pogrzebową, natomiast ci drudzy wołali o uroczystą celebrację godną świętego. I wtedy, według legendy, pojawić się mieli anieli intonujący łac. „Os Just” („Usta sprawiedliwego głoszą mądrość i język jego mówi to, co słuszne”^Ps 37, 30), co oczywiście odczytano jako wsparcie wiernych…

Prawie od razu zaczął się szerzyć jego kult. Już w 1309 r. (1316 r.?) miano jego szczątki przenieść z cmentarza w Mesynie do kościoła w Trapani – pierwszy krok na drodze ku kanonizacji. A w 1346 r. w klasztorze karmelitańskim w Palermo była kaplica mu poświęcona.

Pod koniec XIV w. (po 1385 r.) napisana została też pierwsza jego biografia. Stała się ona podstawą manuskryptu anonimowego karmelity do dziś przechowywanego w Muzeum Watykańskim.

W 1457 r. papież Kalikst III (1378, Játiva - 1458, Rzym) werbalnie (łac. „vivae vocis oracido”) zaaprobował jego kult. Sykstus IV (1414, Celle Ligure – 1484, Rzym) bullą z 1476 r. go potwierdził.

Albert degli Abbati był jednym z pierwszym świętych karmelitańskich i dlatego uważany jest za patrona i protektora, łac. „pater ordinis” (pl. „ojca zakonu”). W XVI w. zdecydowano, że każdy karmelitański kościół powinien mieć ołtarz mu poświęcony, a pieczęć zgromadzenia generalnego karmelitańskiego nosiła jego podobiznę…

Na Sycylii krąży wiele legend z nim związanych. W Agrigento znajduje się studnia ponoć przez niego wykopana, świadectwo wielkiego zaangażowania w życie społeczne Sycylii - wszak woda pitna to do dziś wielki skarb na tej wyspie. W Corleone przechowywany jest flakonik, w którym ponoć Albert przechowywał absynt - w każdy piątek dodawał go do napojów, pragnąc w ten sposób zaprawić goryczą dzień wspomnienia męki Pańskiej. W Petralia Soprana znajduje się kamień, na którym ponoć odpoczywał - świadectwo umartwień, którym poddawał się święty.

W 1623 r. poświęcono mu jedną z bram wjazdowych do Mesyny.

Relikwia jego czaszki przechowana jest w głowie pięknej XVIII-wiecznej, srebrnej figurki św. Alberta, autorstwa Wincentego (wł. Vincenzo) Bonaiuto, znajdującej się w bazylice w Trapani. Drobne relikwie natomiast znajdują się w wielu miejscach we Włoszech – są one niezbędne do błogosławieństwa tzw. wody św. Alberta, używanej, szczególnie w przeszłości, w przypadkach wysokiej gorączki.

Od 1674 r. corocznie w święto patronalne św. Alberta w Trapani ma miejsce uroczysta procesja. Wspomniana srebrna figurka z relikwią głowy świętego niesiona jest ulicami miasta. Podążają za nią wierni, od wieków wznoszący do Pana prośby za wstawiennictwem świętego patrona…

Krótki film o św. Albercie (po włosku):

• 

Opracowanie oparto na następujących źródłach:

polskich:

• ILG

angielskich:

• TOC Philippines
• Wikipedia.en
• The Carmelites
• Lectio Divina
• Carmelnet

norweskich:

• Kirchenlexicon

włoskich:

• La Processione dei Misteri
• Carmelitani Scalzi di Sicilia
• I Carmelitani
• Santi e Beati