św. PIOTR CHRYZOLOG
(ok. 380, Imola - 450, Imola)
biskup i Doktor Kościoła
patron: Imoli
wspomnienie: 30 lipca
Urodził się około 380 r. w miasteczku Imola.
Jego biografia napisana przez niejakiego Agnellusa (łac. Liber pontificalis ecclesiæ Ravennatis) w IX w. nie dostarcza zbyt wielu informacji o jego młodości. Ochrzcił, wychował, i do stanu duchownego przyjął go biskup Imoli, Korneliusz. Potem uczynił go swoim wikariuszem generalnym.
Około 433 r. Piotr został wyniesiony do godności metropolity Rawenny (za papieża Sykstusa III), wówczas stolicy Zachodniego Cesarstwa.
Jako biskup stolicy miał duży wpływ na kierunek rządów cesarzy. Był doradcą cesarzowej Galii Placidii oraz jej synów. Na jego kazania przychodził cały dwór cesarski. Do niego udawali się duchowni dygnitarze, w różnych potrzebach, m.in. by pośredniczył między nimi a dworem cesarskim…
Wśród nich był niejaki Eutyches, który prosił Piotra o poparcie błędnej – potępionej na synodzie w Konstantynopolu w 448 r. - nauki o jednej naturze Pana Jezusa (schizma monofizytyzmu), a nie, jak nauczał Kościół, podwójnej naturze Zbawiciela. Zachował się list Piotra (w aktach synodu w Chalcedonie z 451 r., na którym Piotr by ł wysłannikiem papieża) do upartego mnicha z napomnieniem, aby trzymał się nauki Kościoła…
Wygłaszane mowy sprawiły, iż mówiono o nim „Doktor kazań”, a później przylgnął do niego na stałe przydomek Złotousty - po grecku gr. Chrysologus. W ten sposób Kościół Zachodni chciał podkreślić, że jak Wschód miał swojego Jana Złotoustego (†407 r.), tak Zachód ma swojego Piotra. Wprawdzie daleko Piotrowi do sławy, jakiej zażywał na Wschodzie - tak za życia, jak i po śmierci - ten pierwszy, za to liczbą kazań, które przetrwały młyn czasu, Piotr imponuje.
Około 715 r. zebrał je, w liczbie 176, Feliks, późniejszy biskup Rawenny (w latach 707-717). W większości są to krótkie, ale ścisłe – bał się ponoć zanudzać swoich słuchaczy! - wykładnie tekstów biblijnych. W piękny sposób wyjaśniał szczegóły Credo Apostolskiego, opiewał osobę Jana Chrzciciela, nauczał o Błogosławionej Dziewicy Maryi, ale także wyjaśniał błędy herezji Ariusza (arianie) i wspomnianego Eutychesa.
Do najgłośniejszych należało kazanie o zabawach i swawolnych tańcach. W innym, o tajemnicy Wcielenia (nr 148), pytał: „Człowieku, dlaczego sobie samemu uwłaczasz, skoro Bóg tak wysoko cię ceni?”
Innym, o czym wspominał w swym orędziu na Wielki Post 2009 r. papież Benedykt XVI, było kazanie o poście, w którym mówił m.in.: „Duszą modlitwy jest post, a życiem postu miłosierdzie. Kto się więc modli, niech pości, a kto pości, niech spełnia uczynki miłosierdzia, niech wysłucha proszącego, który chce być słyszany. W ten sposób otwiera dla siebie uszy Boga, który nigdy się nie zamyka na głos błagającego”Kazanie 43: PL 52, 320.332.
W jeszcze innym pisał o kapłaństwie: „O, zaiste niesłychana to wielkość kapłańskiej służby chrześcijanina! Człowiek jest tu sam dla siebie ofiarą i kapłanem, nie szuka poza sobą tego, co by mógł złożyć Bogu, ale z sobą i w sobie przynosi Bogu to, co ma za siebie złożyć w ofierze. Taką samą pozostaje ofiara, takim samym kapłan, bo nie może zabić siebie składającego ofiarę. Zdumiewająca to ofiara!”Kazanie 108
Praktycznym podejściem do zagadnień życia i swymi pełnymi pasji kazaniami przyczynił się do wykorzenienia pogaństwa ze swojej diecezji.
Ze względu na te kazania Benedykt XIII w 1729 r. zaliczył Piotra do grona doktorów Kościoła…
Piotr, budowniczy kościołów, gorliwy duszpasterz i wybitny kaznodzieja, zmarł w 450 r. podczas wizyty w mieście urodzenia, w Imoli.
Relikwie św. Piotra Chryzologa przechowywane są w bazylice Ursiana w Rawennie.
Jest patronem diecezji i miasta Imoli…
Opracowanie oparto na następujących źródłach:
polskich:
angielskich:
włoskich: