św. JEREMIASZ z KORDOBY
(? - 851, Kordoba)
męczennik

patron: Kordoby

wspomnienie: 7 czerwca

wszyscy nasi święci >>

Łącza do ilustracji (dzieł sztuki) związanych ze świętym:

W 711 r. armia muzułmańska Tariq ibn-Ziyada najechała na chrześcijańską Hiszpanię Wizygotów. Poprzez Gibraltar po 8-letniej kampanii podporządkowali sobie cały prawie półwysep Iberyjski. Stolicą emiratu została Kordoba.

Obowiązywać zaczęło prawo szariatu, ingerując w każdy przejaw ludzkiego życia, od sposobów przyrządzania żywności do gustów ubioru. Jakiekolwiek wystąpienie przeciw prawdom islamu traktowane było jako bluźnierstwo i karane śmiercią.

Chrześcijanie traktowani byli jako dhimmis (chronieni), obarczeni dodatkowym podatkiem i w praktyce uznawani za obywateli drugiej kategorii. Początkowo posiadali możliwość praktykowania swojej wiary, acz w późniejszych latach stawało się to coraz trudniejsze.

W latach 850-859 stracono (głównie przez ścięcie) 49 chrześcijan - w większości zakonników - za różne akty, uznane przez władze muzułmańskie jako bluźniercze. Między innymi w 851 r. Piotr, ksiądz z Eciji w pobliżu Kordoby; diakon Walabonsus, z Elche (obaj uczyli się w Kordobie, w konwencie Matki Bożej w pobliskiej wsi Cuteclara); Sabinian, z niedalekiej wsi Fronianus; Wistremund, również ze wspomnianej Eciji (obaj żyli w klasztorze św. Zoilusa); Habentius, z klasztoru św. Krzysztofa w Kordobie; oraz Jeremiasz, założyciel klasztoru w Tabanos, ponieśli śmierć za wiarę prawdziwą.

Ponieważ parę dni wcześniej ścięto Izaaka i Sanctiusa (którzy odważnie, publicznie złożyli wyznanie wiary wobec władz) cała szóstka udała się przed magistrat miasta i ogłosiła:

„W pełni utożsamiamy się z zeznaniami złożonymi przez naszych świętych braci, Izzaka i Sanctiusa. Osądźcie nas teraz, pomnóżcie okrucieństwa, jakie czynicie w imię waszego proroka. Wyznajemy Chrystusa, Prawdziwego Boga, i uznajemy waszego proroka za zwiastuna Antychrysta oraz za autora bluźnierczej doktryny”…

Natychmiast zostali straceni: Jeremiasza ubiczowano, pozostałych ścięto, a ich prochy rozrzucono.

Następnie emir Abd-er-Rahman II zalecił aresztowanie lokalnych władz kościelnych, między innymi Eulogiusza, który stał się kronikarzem heroicznej śmierci męczenników z Kordoby. Już w więzieniu napisał pierwszą część „Ku pamięci męczenników” (łac. „Memoriale sanctorum”). Później powstała m.in. „Dokumentacja męczeństwa” (łac. „Documentum martyriale”). Samego Eulogiusza po czterech miesiącach zwolniono, ale w 859 r. i jego ścięto – za ukrywanie młodej dziewczyny, Leokrycji, która nawróciła się z islamu - jako jednego z ostatnich męczenników Kordoby…

Rozważając popatrzmy na króciutką etiudę o męczennikach naszej wiary:

oraz film z Kaplicy Męczenników Kordoby w bazylice San Pedro:

popatrzmy też na parę ujęć Matki Bożej Męczenników z Kordoby:

Mapa okolic Cordoby:

Opracowanie oparto na następujących źródłach:

angielskich:

• Libro
• Wikipedia.en#1
• Orthodox Europe
• Catholic Encyclopedia #2
• Tradition in Action
• Wikipedia.en #2
• Magnificat
• ExecutedToday.com
• Catholic Encyclopedia #2

hiszpańskich:

• Biblioteca Diocesana de Córdoba

niemieckich:

• Das Ökumenische Heiligenlexikon