MATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneMATKA BOŻA NIEUSTAJĄCEJ POMOCYLOGO PORTALU
Rzymskokatolicka Parafia
pod wezwaniem św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
m. i gm. Konstancin-Jeziorna
powiat Piaseczno
św. ZYGMUNT: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własne

św. FRANCISZEK CARACCIOLO
(1563, Villa Santa Maria - 1608, Agnone)
zakonnik

patron: Neapolu, związku kucharzy włoskich

wspomnienie: 4 czerwca

Łącza do ilustracji (dzieł sztuki) związanych ze świętym:

  • św. FRANCISZEK CARACCIOLO: LABOUREUR, Francesco i FRACCAROLI, Innocenzo (1805, Castelrotto, Werona - 1882, Mailand), 1834, Bazylika św. Piotra, Watykan; źródło: www.saintpetersbasilica.org
  • ŚW. FRANCISZEK CARACCIOLO W MODLITWIE: GUARNACCIA, Giuseppe (1700-1769), ok. 1760, olejny na płótnie, 54x30cm, Museo Civico Castello Ursino, Catania; źródło: www.regione.sicilia.it
  • św. FRANCISZEK CARACCIOLO: w Little Pictorial Lives of the Saints, 1894; źródło: en.wikipedia.org
  • św. FRANCISZEK CARACCIOLO: Villa Santa Maria; źródło: homepage.mac.com
  • św. FRANCISZEK CARACCIOLO: o. D'ANGELIS, Michael, pierwszy Kanonik Regularny Mniejszy w USA; źródło: www.flickr.com
  • św. FRANCISZEK CARACCIOLO: rzeźba na grobowcu św. Franciszka w Neapolu; źródło: adornofathers.blogspot.com

Askaniusz (takie imię otrzymał na chrzcie) Pisquizio urodził się w 1563 r. w Villa Santa Maria (królestwo Neapolu). Pochodził ze znakomitego rodu Caracciola. Matka była spokrewniona ze św. Tomaszem z Akwinu.

Gdy - mając 22 lata – zachorował na trąd, złożył ślub oddania się Panu Bogu na służbę i … wyzdrowiał.

Rozpoczął studia teologiczne w Neapolu i w 1587 r. przyjął święcenia kapłańskie i włączył się do bractwa kapłanów Bianchi delta Giustizia (Białych Szat Sprawiedliwości), których celem było towarzyszenie skazanym na śmierć oraz opiekowanie się więźniami i galernikami. Ponieważ kaplica stowarzyszenia znajdowała się w pobliżu szpitala dla nieuleczalnie chorych Askaniusz zaczął dzielić czas pomiędzy obie instytucje…

W tym samym mniej więcej czasie Jan Augustyn Adorno próbował założyć nowe zgromadzenie zakonne i w tym celu napisał list do niejakiego Ascanio Caracciolo, prosząc o wsparcie. Chodziło o innego członka rodziny Caracciolo, ale list przez pomyłkę został dostarczony Askaniuszowi, który dostrzegł w tym znak Bożej Opatrzności…

Udał się zatem z Janem Augustynem do pustelni w Camaldoli i opracował regułę: do ślubów ubóstwa, czystości i posłuszeństwa dodał czwarty - nie przyjmowania żadnych godności kościelnych pozazakonnych i nie staranie się o nie w zakonie. Sykstus V zatwierdził w 1588 r. regułę i powstał nowy zakon Kanoników Regularnych Mniejszych, opiekujący się biednymi, chorymi i więźniami, o podwójnym charakterze, kontemplacyjnym i bezpośredniej działalności. Askaniusz, w 1589 r., złożył śluby i przyjął nowe imię zakonne - Franciszek.

Kanonicy rotacyjnie nieustannie adorują Najświętszy Sakrament oraz praktykują ciągłe umartwienia i posty. Motto zakonne łac. „Ad majorem Dei Resurgentis gloriam” zostało wybrane ponieważ obaj ojcowie-założciele, Franciszek i Jan Augustyn, swoje profesje złożyli w drugą niedzielę po Zmartwychwstaniu Pańskim.

W 1593 r. Franciszek, po śmierci Jana Augustyna, został generałem zakonu, w domu zakonnym w Neapolu Był nim 7 lat, po czym - na własną prośbę - poświęcił się wyłącznie pracy misyjnej, zgodnie z często powtarzanym wersem Psalmu: łac. „Zelus domus tuae comedit me” („Zapał w pracy dla Twego domu mnie pochłania”.

W 1594 r. powstaje pierwszy dom zakonu w Hiszpanii, w Madrycie, w 1598 r. w Rzymie, przy kościele św. Agnieszki na Placu Navona, w 1601 r. dom zakonny w Valladolid i Alcali (Hiszpania), a w 1606 r. drugi dom w Rzymie.

Parokrotnie miał odrzucać propozycje objęcia stanowisk biskupich (oferowanych m.in. przez Pawła V).

Odznaczał się gorliwością, umartwieniem oraz - zgodnie z zasadami życia kanoników - nabożeństwem do Najświętszego Sakramentu. Popierał ze wszystkich sił, a także sam wprowadzał, gdzie tylko mógł, uroczyste wystawienia Najświętszego Sakramentu, adoracje i procesje. Jest także autorem wł. „Le sette stazioni sopra la Passione di N.S. Gesù Christo” („Siedem stacji męki Naszego Pana”).

Zmarł w 1608 r. w Agnone pielgrzymując do sanktuarium Matki Bożej w Loreto, w przeddzień święta Bożego Ciała.

Pochowano go w kościele Matki Bożej Większej w Neapolu. W czasie pogrzebu nastąpić miało niewytłumaczalne uzdrowienie pewnego człowieka ze śmiertelnej choroby….

W 1844 r. Jego ciało przeniesiono do kościoła Monte-Verginella w Neapolu (w związku z zakazem działalności Kanoników Regularnych Mniejszych podczas rewolucji francuskiej).

Do chwały błogosławionych wyniósł Franciszka Klemens XIV w 1769 r., do katalogu świętych wpisał Pius VII w 1807 r.

W 1840 r. św. Franciszka ogłoszono drugim, obok św. Januarego, patronem Neapolu.

Od 1996 r. jest także patronem włoskich kucharzy. Związki Franciszka z kucharzami były dość nikłe, ale w młodości, jak argumentowali w podaniu do Watykanu kucharze, wszak urządzał przyjęcia, które można nazwać Blue Ribbon – ekskluzywnymi, a znana włoska szkoła kucharska znajduje się wszak w pobliżu Villa Santa Maria

A wszystko dlatego, że związek uznanego patrona kucharzy, św. Wawrzyńca, z zawodem kucharskim był jeszcze bardziej wątły – św. Wawrzyniec został „tylko” umęczony na rozgrzanym do czerwoności ruszcie…

Watykan przychylił się do prośby…