pod wezwaniem św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
m. i gm. Konstancin-Jeziorna
powiat Piaseczno
bł. KAMILA BAPTYSTA da VARANO
(1458, Camerino - 1527, Camerino)
zakonnica
patronka: klarysek
wspomnienie: 31 maja
Łącza do ilustracji (dzieł sztuki) związanych z błogosławioną:
Urodziła się w 1458 r. we włoskim miasteczku Camerino. Jej ojcem był Juliusz Cezar Varano (lub de Varanis), książę Camerino, matką Joanna Malatesta, córka Zygmunta, księcia Rimini. Była najstarszym z dzieci księcia (miał ich jeszcze troje oraz pięcioro z nieprawego łoża - wszystkie wychowywane były na dworze książęcym).
Niewiele wiadomo o jej wczesnych latach, a także o ostatnich dwudziestu trzech - a to co wiemy o reszcie pochodzi prawie wyłącznie z jej własnych pism. Gdy miała ok. 10 lat, pod wpływem spowiednika, bł. Piotra z Mogliano,, oraz Dominika z Leonessy, obu z zakonu franciszkańskiego, zaznać miała swego rodzaju olśnienia i nawrócenia - dotąd bowiem wychowywana była w duchu całkowicie świeckim, „zgodnym z duchem epoki” - i postanowiła, ku czci męki i śmierci Pana Jezusa, zadawać sobie w każdy piątek szczególne umartwienie.
Z biegiem lat tak bardzo zasmakowała w tej praktyce, że jej życie można by nazwać wiecznym piątkiem, bowiem stale z miłości do Ukrzyżowanego wyznaczała sobie pokutę…
Wbrew woli zamożnych rodziców wstąpiła, w 1481 r., do klasztoru ubogich klarysek w Urbino, który właśnie wtedy przeżywał swój renesans. Ojciec robił ponoć wszystko, by doprowadzić ją do właściwego jej stanowi związku małżeńskiego (miał nawet posunąć się do aresztu domowego…), ale na próżno i w końcu ustąpił. Przyjęła imię zakonne Baptysta.
Wyznała, że przyczyną obrania sobie tak surowego zakonu była nie obawa przed piekłem, an i nawet nadzieja nieba, ale by się jak najbardziej upodobnić do swojego niebieskiego Oblubieńca. Chciała Mu oddać: „miłość za miłość, zadośćuczynienie za zadośćuczynienie, krew za Krew, śmierć za śmierć”. Wczytując się pilnie w żywot św. Franciszka z Asyżu i św. Klary pragnęła jak najidealniej ich naśladować.
Trzy lata później przeniosła się do nowego klasztoru w Camerino, który ufundował jej, pogodzony z wolą córki, ojciec. Tu wiele razy pełniła urząd ksieni (przełożonej), prowadząc życie surowe i pełne wyrzeczeń. Następnie w 1505 r. założyła klasztor w Fermo, ale po dwóch latach wróciła do Camerino.
W nagrodę za wierność regule i duchowi franciszkańskiemu Pan Bóg obdarzył ją łaską wizji. Często oglądała św. Klarę, która jej udzielała wskazań odnośnie do reformy życia wewnętrznego i reguły zakonnej. Miała dar mistycznego zjednoczenia z Jezusem, proroctwa oraz czytania w ludzkich sercach.
Zostawiła po sobie 22 utwory w języku łacińskim oraz włoskim, wierszem i piękną prozą, które uczyniły ją szerzej znaną, m.in. „Życie duchowe” (łac. „la Vita spirituale”1491 r.), „Instrukcja dla ucznia” (łac. „Istruzioni al discepolo”1501 r.), historię swego życia łac. „Liber suae conversions”, „Upominki Chrystusa” (łac. „Ricordi di Gesù”1483 r.), „Traktat o czystości serca” (łac. „Trattato della purità di cuore”1521 r.), „Wizje św. Katarzyny Bolońskiej” (łac. „Visioni di S. Caterina da Bologna”, oraz innych, do dziś nieopublikowanych.
Jej opus magna jest wszelako „Traktat duchowych cierpień naszego Pana, Jezusa Chrystusa” (łac. „Trattato dei dolori mentali di Gesù Cristo Nostro Signore”,lata 1488-91), do której napisania miał ją namówić w wizji sam Jezus: »Idź i opisz Moje duchowe cierpienia, tak jak je poznałaś«.
Dzieła Kamilii Baptysty, jednej z najznamienitszych postaci swego czasu, zaskakują oryginalnością myśli, uderzającą duchowością i pięknym, obrazowym językiem. Stały się lekturą i przedmiotem kontemplacji wielu mistyków wieków późniejszych.
Doznała wielu cierpień wewnętrznych, oschłości ducha, opuszczenia i osamotnienia wewnętrznego, nocy ducha. Do tych cierpień doszły rodzinne: Cezar Borgia, bratanek papieża Aleksandra VI (†1503 r.), siłą zajął posiadłość książąt Varano i wymordował ojca i trzech braci Kamili. Kamila zniosła ten cios z poddaniem się woli Bożej, modląc się … za morderców.
Zmarła podczas epidemii w 1524 r., w święto Bożego Ciała. Ciało jej złożono w kościele klarysek w Camerino, gdzie spoczywa do dziś.
30 lat po śmierci ciało ekshumowano i znaleziono je w stanie nienaruszonym. Ponownej ekshumacji dokonano w 1593 r. - ciało zamieniło się w proch, ale język pozostać miał całkiem świeży i barwy czerwonej…
Jej kult zatwierdził Grzegorz XVI w 1843 r.…
Opracowanie oparto na następujących źródłach:
polskich:
angielskich:
włoskich: