MATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneMATKA BOŻA NIEUSTAJĄCEJ POMOCYLOGO PORTALU
Rzymskokatolicka Parafia
pod wezwaniem św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
m. i gm. Konstancin-Jeziorna
powiat Piaseczno
św. ZYGMUNT: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własne

św. FILIP ROMULUS de NERI
(1515, Florencja - 1595, Rzym)
kapłan, Apostoł Rzymu

patron: Rzymu, Włoch

wspomnienie: 26 maja

Łącza do ilustracji (dzieł sztuki) związanych ze świętym:

  • św. FILIP NERI: RUBENS, Pieter Pauwel (1577, Siegen - 1640, Antwerpia); źródło: www.oratoriosanfilippo.org
  • św. FILIP NERI ADORUJĄCY MADONNĘ: RENI, Guido (1575, Calvenzano - 1642, Bolonia), 1614, olejny na płótnie, 180x110cm, kaplica św. Filipa, kościół Santa Maria - Chiesa Nuova, Vallicella, Rzym; źródło: www.wga.hu
  • św. FILIP NERI: CONCA, Sebastiano (1680, Gaeta - 1764, Neapol); źródło: it.wikipedia.org
  • OBJAWIENIE DZIEWICY św. FILIPOWI NERI: TIEPOLO, Giovanni Battista (1696, Wenecja - 1770, Madryt), 1740, olejny na płótnie, 360x182cm, Museo Diocesano, kościół św. Filipa, Camerino; źródło: www.wga.hu
  • OBJAWIENIE DZIEWICY św. FILIPOWI NERI: PIAZZETTA, Giovanni Battista (1683, Wenecja - 1754, Wenecja), 1725, olejny na płótnie, 367x200cm, Santa Maria della Consolazione (Fava), Wenecja; źródło: www.wga.hu
  • św. FILIP NERI: ALGARDI, Alessandro (1598, Bolonia - 1654, Rzym), 1636-38, marmur, wys. ok. 300 cm, Santa Maria Vallicella, Rzym; źródło: www.oratoriosanfilippo.org
  • WIZJA św. FILIPA NERI: PASSERI, Giuseppe (1654, Rzym - 1714, Rzym), ok. 1700, olejny na płótnie, 90x59cm, Fitzwilliam Museum, Cambridge; źródło: www.wga.hu
  • św. FILIP NERI: GUERCINO (1591, Cento - 1666, Bologna), 1656, Muzeum Narodowe, San Marino; źródło: www.settemuse.it
  • św. FILIP NERI: ZORZI, Domenico (1729, Werona - 1792, Padwa), kościół filipinów, Werona; źródło: www.oratoriosanfilippo.org
  • św. FILIP NERI: rzeźna na nagrobku św. Filipa, kościół Santa Maria - Chiesa Nuova, Vallicella, Rzym; źródło: commons.wikimedia.org

Filip Romulus de Neri urodził się we Florencji w 1515 r. Był najmłodszym dzieckiem Francesco, prawnika i Lucrecii da Mosciano, ze szlacheckiej rodziny na służbie państwa florenckiego.

Otrzymał dobre wykształcenie, m.in. u braci w San Marco, słynnym klasztorze dominikańskim we Florencji.

Gdy pożar zniszczył prawie cały majątek ojca oddano Filipa do brata ojca, Romulusa, zamożnego kupca w pobliżu Monte Cassino. Ten chciał uczynić go spadkobiercą majątku, musiał jednak wcześniej wyuczyć Filipa kupiectwa. Filip jednakże postanowił oddać się zupełnie na służbę Bożą i uciekł w góry, by tam rozpamiętywać Mękę Pańską…

Następnie w 1533 r. udał się do Rzymu, gdzie z odznaczeniem zakończył kształcenie z teologii i filozofii. Dużo czasu poświęcał biednym i chorym oraz głoszeniu słowa Bożego na ulicach miasta (także wśród prostytutek). W 1548 r. założył Bractwo Trójcy Świętej (łac. Santissima Trinita de' Pellegrini e de' Convalescenti) mające na celu opiekę nad przybywającymi do Rzymu pielgrzymami i chorymi.

Trochę wcześniej, w 1538 r., wypracował metodę, która uczyniła go znanym: chodził po mieście i nawiązywał rozmowy z przygodnie spotkanymi osobami, kierując tok dyskusji na tematy ewangelizacyjne. Ta postawa sprawiła, iż później nadano mu przydomek „Apostoła Rzymu”.

W wieku 36 lat Filip przyjął święcenia kapłańskie.

Przy kościele św. Hieronima od Miłosierdzia, przy którym zamieszkał, zgromadził księży świeckich, z których w 1552 r. wyłoniło się nowe zgromadzenie zakonne – Oratorium - nazwane wkrótce filipinami.

Oratorium był o niezwykłym zjawiskiem w życiu religijnym i kulturalnym Rzymu: niezwykle skuteczną i nowatorską metodą duszpasterską. Było nowym sposobem modlitwy i życia chrześcijańskiego: spotkaniem ludzi, śpiewem i pieśnią pochwalną i muzyką (muzyczne motywy - sceny z historii świętej - zwane były oratorios). Bowiem, jak zwykł był mawiać Filip: „Radosne serce łatwiej staje się doskonałym niż serce ponure”.

Oratorium zrodziło się z troski Filipa zwłaszcza o młodych, tak podatnych na złe wpływy świata. Uzasadniał je tak: „Duszą reformy jest reforma duszy”. W Oratorium Filipa mówi się prosto, nie z ambony, a w sposób „familiarny”, czyta i rozważa Pismo św., żywoty świętych, pisma o tematyce ascetyczno-duchowej.

Najważniejszą cnotą, o której Filip nauczał i którą sam starał się praktykować, była pokora. Ta trudna cnota, wymagająca wiele samozaparcia i nauki, bardzo twarda w przekazie, w ustach Filipa, okraszona niekiedy praktycznymi żartami, stawała się znośna a kazania były o dbierane z wdzięcznością przez słuchaczy.

Ci, co podjęli wyzwanie, członkowie zgromadzenia, zainicjowali różne rodzaje działań w Rzymie, w szczególności zaczęli wygłaszać kazania w różnych świątyniach każdego wieczora, co było nowością na owe czasy. Choć nie składali ślubów, prowadząc działalność ewangelizacyjną żyli we wspólnocie.

Bullą papieską z 1575 r. zgromadzenie księży świeckich, Kongregacja Oratorianów, zostało formalnie powołane. Zaraz potem siedzibą zakonu stał się kościół Santa Maria Chiesa Nuova w Vallicella w centrum Rzymu, świeżo wybudowany (na miejscu starszego i mniejszego kościoła Santa Maria). Neri przez jeszcze 6 lat jednakże pozostał w kościele św. Hieronima (wł. San Girolamo) i dopiero nakaz papieski zmusił go, jako przełożonego (najpierw wybranego na 3 lata, a później dożywotnio), do przeniesienia się do głównej siedziby zgromadzenia.

W życiu Filipa nie brakowało chwil trudnych. Wytykano mu, że chodzi nowymi drogami, że powołał do życia nową sektę, że rozsadzają go ambicje i pycha, że robi z siebie wielkiego człowieka. Zakazano mu nawet czasowo odprawiać Mszę świętą, głosić kazań i słuchać spowiedzi. W tym mrocznym czasie Filip zachowywał swój wewnętrzny spokój i już na początku prześladowań powiedział: „Bóg chce uczynić mnie pokornym i cierpliwym. Wiedzcie, że prześladowania ustaną, gdy tylko przyniosą owoce, jakich Bóg pragnie”.

Tak też się stało. Wkrótce nastąpiło cofnięcie niesłusznych oskarżeń. Filip zostaje doradcą papieży (m.in. Grzegorza XIV i Klemensa VIII). Po soborze Trydenckim stał się apostołem Rzymu odbudowując w nim życie i praktyki religijne.

Zmarł w 1595 r., w nocy święta Bożego Ciała (przewidzieć miał godzinę swojej śmierci).

Beatyfikował go w 1610 r. Paweł V. Zaledwie 12 lat potem miała miejsce kanonizacja, której dokonał Grzegorz XV.

Pochowany został w kościele Santa Maria Chiesa Nuova w Rzymie.

Neri był jednym z najczęściej portretowanych świętych. Wspaniała kolekcja zdjęć obrazów poświęconych świętemu znajduje się na stronie oratorianów we Włoszech (wybór  z nich - po lewej stronie).