Rzymskokatolicka Parafia
pod wezwaniem św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
m. i gm. Konstancin-Jeziorna
powiat Piaseczno
św. ZYGMUNT
(? - 524, Coulmiers)
król i męczennik
patron: Płocka, diecezji Monachium-Fryzynga i Fremony, chorych na malarię i przepuklinę oraz naszej parafii
wspomnienie: 2 maja
Zygmunt (łac. Sigismund) był synem Gundobada (ok. 452 – 516), króla Burgundii.
Ojciec był arianinem, czyli członkiem sekty zaprzeczającajacej m.in. dogmatowi o Trójcy Świętej, ale istnieje domniemanie, że jego wychowaniem - przynajmniej przez pewien czas - zajmowała się ciotka, Karetena, żona Chilperyka (ok. 450 - 493), brata Gundobada. A Chilperyk i Karetena (ich córką była św. Klotylda) byli katolikami…
Jeszcze za życia ojca - czyli przed 516 r. - rządził częścią państwa. Wszedł jednak w konflikt z ojcem, kiedy wbrew jego woli przyjął chrzest z rąk swojego kierownika duchowego i przyjaciela, św. Awita (ok. 470 – 523), biskupa Vienne. Potem jednak Gunobald pogodził się z decyzją syna.
Początkowo rządy Zygmunta były bardzo pomyślne. Pod wpływem św. Awita był pobożnym i dobrym władcą. Był uważany za obrońcę wiary katolickiej i pod jego wpływem nawróciło się wielu arian. Niestety, spokój ten zakłóciła druga żona Zygmunta. Oskarżyła jego syna z pierwszego małżeństwa - Zygrycha (łac. Sigeryk), że pragnie zamordować ojca, żeby objąć po nim tron. Początkowo król nie chciał dać wiary oskarżeniom, z czasem jednak uległ podszeptom powodowanej nienawiścią żony i nakazał udusić syna podczas snu.
Zaraz jednak po śmierci syna król oprzytomniał i rzuciwszy się na zwłoki syna zaczął gorzko płakać. Żałując swojego czynu oddał się w ręce Awita, który uświadomił mu ogrom popełnionej zbrodni i zalecił pokutę.
Król odnowił opactwo św. Maurycego w Agaunum w szwajcarskim kantonie Valais i bogato go wyposażył. Spędził w nim około roku, prowadząc surowe życie pokutne.
W 523 r. Zygmunt opuścił klasztor i wrócił do Burgundii. Wtedy o krew Zygrycha upomniał się jego daleki kuzyn, syn św. Klotyldy, Chlodomer (ok. 495 - 524), król Franków, rozpoczynając wojnę z Burgundami. Zygmunt wojnę tę przegrał. Uciekającego z żoną i dziećmi pojmano, uprowadzono do Aurelianum (dziś Orlean) i na rozkaz Chlodomera w miejscowości Saint-Péravy-la-Colombe wszystkich wrzucono do studni, gdzie znaleźli śmierć. Miało mieć to miejsce, jak podaje tradycja, 1.v.524 r.
Mimo niecnego postępku ludzie pamiętali pobożność i dobre rządy króla, a także odbytą przez niego pokutę. Dlatego natychmiast po śmierci narodził się jego kult. Ciało Zygmunta wydobyto ze studni i przeniesiono do klasztoru św. Maurycego, gdzie pochowano je w kościele św. Jana. Do dni a dzisiejszego spoczywa tam w ozdobnym sarkofagu. Część relikwii złożono w osobnym relikwiarzu, by można je było wystawiać i nieść w czasie procesji.
W 676 r. czaszkę Zygmunta zabrano do St-Sigismund w Alzacji. W 1354 r. część relikwii przeniesiono do Pragi, do katedry św. Wita. Jeszcze inne części szczątków świętego dotarły także do Fryzyngi i do Płocka (część czaszki), gdzie św. Zygmunt otaczony jest szczególną czcią.
Św. Zygmunt jest patronem Płocka, diecezji Monachium-Fryzynga i Fremony. Wzywany jest także w przypadku malarii i przepukliny.
Wspomnienie św. Zygmunta obchodzi się na całym świecie 1 maja. Jedynie w Polsce, w diecezji Monachium-Fryzynga i w szwajcarskiej diecezji Sitten - 2 maja. Zygmunta przedstawia się zazwyczaj jako młodego króla z insygniami władzy: koroną, berłem i jabłkiem królewskim; czasem na głowie ma kapelusz lub biret. Na śmierć męczeńską wskazują atrybuty: palma i miecz, także studnia, obok której często stoi.
św. Zygmunt dość często był bohaterem dzieł znanych artystów (miniaturki niektórych z dzieł znajdują się po lewej stronie), m.in. Piero della Francesca (www.abcgallery.com), Nerrocio de Landi (www.american-pictures.com). Można go zobaczyć również na XV w. freskach w Konstacji (en.wikipedia.org) i na pomniku na moście Karola w Pradze (www.prague.net).
W Polsce marmurowa rzeźba jego postaci znajduje się w kaplicy Wazów na Wawelu, jemu poświęcona jest też kaplica Zygmuntowska. W kościele w Szydłowcu obraz Zygmunta znajduje się na polichromowanym stropie (pl.wikipedia.org). Natomiast wspaniała Herma z relikwią głowy św. Zygmunta jest dumą Płocka (miasta.gazeta.pl).
Św. Zygmunt w naszym kościele ma swój własny ołtarz (dzielony z Matką Bożą Nieustającej Pomocy) i swój obraz (patrz też ikonka po lewej stronie), po lewej stronie nawy głównej.
Opracowanie oparto na następujących źródłach:
polskich:
angielskich: