pod wezwaniem św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
m. i gm. Konstancin-Jeziorna
powiat Piaseczno
bł. MARIA (GUYART-MARTIN) od WCIELENIA
(1599, Tours - 1672, Quebec)
zakonnica
patronka: urszulanek, Kanady
wspomnienie: 30 kwietnia
Łącza do ilustracji (dzieł sztuki) związanych z błogosławioną:
Urodziła się w 1599 r. w Tours we Francji. Była córką Florenta Guyart, piekarza i Jeanne, spokrewnionej ze szlachecką rodziną Barbon de la Bourdaisière.
Dzieckiem była pobożnym, o skłonnościach mistycznych. Zapamiętywała i wygłaszała długie homilie i już wtedy zapragnęła zostać zakonnicą. Ale mając lat 17, wbrew woli, została poślubiona niejakiemu Klaudiuszowi Martin, producentowi jedwabiu. Wkrótce urodził się im syn, także Klaudiusz.
Mąż zmarł po dwóch latach małżeństwa i Maria wróciła do domu rodzinnego. O nowym małżeństwie nie chciała rozmawiać… Pracowała jako hafciarka.
W 1620 r. przeżyła wizję, w trakcie której ukazano jej wszelkie przewinienia i słabości, a następnie zanurzono w krwi Chrystusa. Pogłębiło t o tylko pragnienie życia zakonnego…
Ale musiała czekać mając pod opieką nieletniego syna. Opuściła na stałe dom ojcowski i została księgową w przedsiębiorstwie transportowym szwagra. Wkrótce była dyrektorem firmy. Wreszcie w 1631 r. zdecydowała się ostatecznie: poprosiła swoją siostrę o opiekę nad synem, Klaudiuszem, i wstąpiła do zakonu urszulanek w Tours.
Klaudiusz, z pomocą 12-13 l etnich kolegów, próbował przemocą „uwolnić” swoją matkę, ale nie udało im się dostać do klasztoru. Pytana później o ten incydent Maria mówiła, że ”spełniała wolę Bożą”. Oskarżana o nieczułość wskazywała, że Klaudiusz sam został później benedyktynem, asystentem przełożonego generalnego zakonu i … biografem matki!
W 1633 r. złożyła śluby wieczyste jako Marie de l'Incarnation (Maria od Wcielenia). Uczyła doktryny i pracowała z nowicjuszkami w Tours. Ale po k olejnej wizji (otrzymać miała „ducha apostolskiego, który jej duszę przeniósł na krańce ziemi…”) postanowiła udać się do Kanady, by tam „wybudować dom Pana”. Do nowego świata popłynęła wraz z kilkoma współsiostrami w 1639 r.
Została pierwszą przełożoną urszulanek w Kanadzie. Pracowała jako misjonarka wśród miejscowych Indian. Studiowała lokalne języki – poznała je na tyle dobrze, że mogła napisać słowniki dialektów Indian Algonkinów, Irokezów, Matagnais i Ouendat, oraz katechizm w języku irokeskim.
W 1641 r. położyła kamień węgielny pod pierwszy klasztor i rok później objęła go w posiadanie. Stąd prowadziła swoją działalność misjonarską i zakonną. Nie przeszkodził jej nawet pożar klasztoru w 1650 r. – rok później został odbudowany.
Przez prawie 40 lat uczyła i katechizowała. Wiele pisała. Pozostało po niej ponad 12,000 listów, które są jednymi ze świadectw życia kolonii francuskiej w XVII w. na Nowej Ziemi…
Zmarła w 1672 r. w Quebec.
Beatyfikował ją Ja n Paweł II w 1980 r.
Jej relikwie znajdują się w założonym przez nią klasztorze.
Opracowanie oparto na następujących źródłach:
polskich:
angielskich:
francuskich: