św. LUDWIK MARIA GRIGNON De MONTFORT
(1673, Montfort - 1716, St. Laurent-sur-Serve)
prezbiter
patron: zakonów Towarzystwo Maryi i Zgromadzenia Córek Mądrości (Bożej)
wspomnienie: 28 kwietnia
Urodził się w 1673 r. w Montfort jako drugi z osiemnaściorga dzieci.
Po ukończeniu miejscowej szkoły pobierał naukę w kolegium jezuitów w Rennes, po czym studiował teologię u sulpicjanów w Paryżu. Wyświęcony na kapłana w liście do swojego przełożonego taki nakreślił program swojego działania: „Odczuwam wielkie pragnienie umiłowania Pana naszego i Jego świętej Matki. Chciałbym jako prosty i ubogi kapłan uczyć biednych wieśniaków i zachęcać grzeszników do nabożeństwa do świętej Dziewicy”.
Pracował jako kapelan szpitala. Następnie z woli przełożonych został misjonarzem. Wędrował od wioski do wioski, od miasteczka do miasteczka i głosił Boże słowo. Wygłosił około 200 rekolekcji i misji. Każda misja trwała do 5 tygodni: uczył religijnych śpiewów, zapisywał wiernych do bractw: Różańca świętego, Pokutników, 44 Dziewic, Milicji św. Michała i Przyjaciół krzyża.
Zwalczał szerzący się jansenizm. Aby swojemu słowu nadać skuteczność, podejmował w intencji nawrócenia grzeszników wiele pokut, co tym bardziej kruszyło serca.
Napisał traktat o prawdziwym nabożeństwie do Matki Najświętszej, uzasadniając korzyści, jakie daje całkowite oddanie się Maryi w „niewolę miłości”. Stworzył także regulaminy wspomnianych wcześniej bractw, oraz teksty pobożnych pieśni, które ułożył. Napisał wreszcie kilka traktatów teologicznych i ascetycznych, m.in. Miłość Jezusa - odwieczna Mądrość.
Pożegnał ziemię dla nieba w 1716 r. w St. Laurent-sur-Serve. Pozostawił po sobie dwa zakony: Towarzystwo Maryi i Zgromadzenie Córek Mądrości (Bożej).
Jego akt oddania siebie Maryi podejmowali później papieże, teologowie, m.in. św. Pius X, Benedykt XV i Pius XI, Stefan kardynał Wyszyński oraz Jan Paweł II, który w swoim herbie umieścił zawierzenie Bogurodzicy: „Totus Tuus”. On też w uroczystym akcie powierzył Najświętszej Maryi Pannie Kościół i świat.
Ludwika beatyfikował (1888) Leon XIII, a kanonizował (1947) Pius XII.
Jego relikwie znajdują się w kościele w St. Lament-sur-Serve.
Opracowanie oparto na następujących źródłach:
polskich:
angielskich:
francuskich: