św. AGNIESZKA z MONTEPULCIANO
(1268, Gracchiano-Vecchio - 1317, Montepulciano)
zakonnica
patronka: Montepulciano
wspomnienie: 20 kwietnia
Urodziła się w 1268 r. w Gracchiano-Vecchio w Toskanii. Pochodziła ze szlacheckiej rodziny Segni.
Mając 9 lat została oddana na wychowanie do dominikanek w Montepulciano, a mając 14 lat postanowiła zostać w nim zakonnicą. Rok później za zezwoleniem Stolicy Świętej (papieża Mikołaja IV) założyła w Proceno (Viterbo), koło Orvieto, nowy klasztor. Wybrana - wbrew własnej woli - na przełożoną tegoż klasztoru wsławiła go swoją mądrością, pobożnością i darami nadprzyrodzonymi. Pod jej, młodej wiekiem, ale dojrzałej doskonałością chrześcijańską, kierownictwem duchowym klasztor zaczął przyciągać nowe, liczne kandydatki…
Wtedy mieszkańcy Montepulciano wybłagali jej powrót. W 1306 r. magistrat z wdzięczności ofiarował siostrom-dominikankom nowy lokal i uposażenie. Agnieszka wróciła do okolic urodzenia i tam już pozostała do końca swoich dni…
Bóg obdarzył Agnieszkę darem wizji, proroctw i ekstaz. Wielkim uczuciem miłości Agnieszka otaczała Dzieciątko Jezus oraz Dziewicę Maryję. Umocniona darami Ducha Świętego, stała się jasną lampą modlitwy i miłości, a dzięki swojemu męstwu oraz autorytetowi podtrzymywała ducha obywateli w dążeniu do jedności i pokoju. Św. Katarzyna ze Sieny będzie widziała w niej wzór do naśladowania: w 1377 r., u jej relikwii, zawołała: „Matko nasza, Agnieszko, chwalebna!".
Zmarła w rodzinnym mieście w 1317 r.
Legenda głosi, iż w momencie śmierci wszystkie małe dzieci w okolicy zaczęły o niej mówić i wychwalać jej pobożność…
Jej nienaruszone ciało zostało w 1435 r. zostało sprowadzone do kościoła dominikańskiego w Orvieto, gdzie przechowywane jest do dnia dzisiejszego.
Klemens VII wyniósł ją w 1532 r. do chwały błogosławionych, a Benedykt XIII w 1726 r. zaliczył uroczyście w poczet świętych.
Opracowanie oparto na następujących źródłach:
polskich:
angielskich:
włoskich: