pod wezwaniem św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
m. i gm. Konstancin-Jeziorna
powiat Piaseczno
św. IZYDOR z SEWILLI
(ok. 556, Nowa Kartagina - 636, Sewilla)
biskup, doktor Kościoła
patron: Hiszpanii i Sewilli, studentów, specjalistów komputerowych, Internetu
wspomnienie: 4 kwietnia
Łącza do ilustracji (dzieł sztuki) związanych ze świętym:
_01.jpg)
Urodził się ok. 556 r. w Nowej Kartaginie, w prowincji Murcja. Ojcem był Severian, Rzymianin z Kartageny, matką - Teodora, braćmi - św. Leonard (Leander) i św. Fulgencjusz, siostrą - św. Florentyna.
Legenda głosi, że przy narodzinach Izydora rój pszczół osiadł na ustach dziecka i zostawił na nich słodki miód, jako zapowiedź daru niezwykłej wymowy…
Wychowaniem rodzeństwa, po wczesnej śmierci rodziców, zajmował się św. Leonard, ówcześnie arcybiskup Sewilli.
Po śmierci Leonarda Izydor objął biskupstwo Sewilli podejmując, w trudnych czasach, wysiłek odnowy Kościoła. Zwołał i kierował synodami w Sewilli (619 r.) i w Toledo (633 r.), które m.in. ułożyły symbol wiary odmawiany w Hiszpanii oraz ujednoliciły liturgię.
Fundował kościoły, klasztory, szkoły i biblioteki. Zabiegał o podniesienie poziomu intelektualnego i duchowego kleru.
Pozostawił po sobie bogatą spuściznę literacką: opracował wykład prawd wiary i moralności (m.in. notował „niech sługa Boży, naśladując Chrystusa, odda się kontemplacji nie rezygnując z czynnego życia. Nie byłoby rzeczą słuszną postępować inaczej. Jak bowiem trzeba kochać Boga przez kontemplację, tak trzeba kochać bliźniego czynem. Niemożliwe jest zatem żyć bez współistnienia jednej i drugiej formy życia, ani nie można kochać, jeśli nie znamy z doświadczenia jednej i drugiej”„Libri duo differentiarum”. II, 34, 133: PL 83, kol. 91 C), pisał o dziejach Gotów i Wandali (łac. „Historia de Regibus Gothorum, Vandalorum et Suevorum”), którzy opanowali jego kraj, zwalczał arianizm.
Powyższy cytat pochodzi z „Księgi rozróżnień” (łac. „Libri duo differentiarum”), składającej się z dwóch części: „Rozróżniania słów” (łac. „De differentiis verborum”) oraz „Rozróżniania rzeczy” (łac. „De differentiis rerum”). Pierwsza jest słownikiem synonimów; druga, będąca analizą idei teologicznych i ascetycznych, w szczególności Trójcy Świętej, Boga Najwyższego i boskiej natury Chrystusa, napisana została w postaci rozmowy Człowieka z Rozumem. Człowiek opłakuje swój mizerny stan, do którego doprowadził go grzech, a Rozum pociesza ukazując możliwości osiągnięcia wiecznej szczęśliwości.
Wśród innych dzieł warto wymienić cieszącą się wielkim powodzenie i uznaniem w średniowieczu „Naturę rzeczy” (łac. „De natura rerum”), będącą podręcznikiem podstaw fizyki (a także astronomii, geografii, etc.), objaśniający rozumienie wszechświata w VII w.; „Porządek stworzenia” (łac. „De ordine creaturarum”), omawiający rozmaite zagadnienia duchowe i fizyczne wszechświata, jak Trójcę Świętą, konsekwencje grzechu, wieczność, oceany, niebiosa i ciała niebieskie; łac. „Proemia”, omawiające kolejne księgi Biblii; „O pracach i śmierci Ojców” (łac. „De Ortu et Obitu Patrum”), o życiu Ojców Kościoła; „Oficja” (łac. „Officia”), wyjaśniający kościelne rytuały; „Księgę liczb” (łac. „Liber Numerorum”), zajmującą się mistycznym znaczeniem liczb wymienianych w Biblii; „Kronikę” (łac. „Chronica”), opisującą historię świata od stworzenia do czasów Izydora; „Alegorie” (łac. „Allegoriae”), o alegoriach opartych na historiach biblijnych; „Sentencje” (łac. „Sententiae”), traktat o moralności i doktrynie chrześcijańskiej.
Jego największym dziełem jest wszelako dwudziestotomowy łac. „Etymologiae” - pierwsza w historii próba naukowej syntezy wiedzy - encyklopedii.
Był niewątpliwie największym umysłem swoich czasów. Pisano o nim, że: „polotem dorównywał Platonowi, wiedzą - Arystotelesowi, wymową - Cyceronowi, wszechstronnością - Dydymowi, erudycją - Orygenesowi, powagą - św. Hieronimowi, nauką - św. Augustynowi, a świętością - św. Grzegorzowi I Wielkiemu” (ten ostatni był mu współczesny).
Św. Grzegorz, czytając jeden z jego utworów, miał ponoć zawołać: „Oto drugi Daniel. On przewyższył samego Salomona!”
To jego niezłomnej wierze historia przypisała uratowanie chrześcijaństwa w Hiszpanii w obliczu najazdu barbarzyńskich Wizygotów…
Wyjątkowa była też jego śmierć. Czując zbliżający się koniec kazał mianowicie zanieść się do katedry i w obecności biskupów pomocniczych, kapłanów i ludu zdjął swoje szaty biskupie, wdział pokutny wór, głowę posypał popiołem i zalany łzami odbył spowiedź publiczną. Błagał, by mu odpuszczono jego przewinienia i zaniedbania, i by się za niego modlono. Potem przyjął Komunię świętą pod dwiema postaciami i pożegnał się ze wszystkimi pocałunkiem pokoju. Zaniesiony do swojej ubogiej izby po 4 dniach w 636 r. oddał Bogu ducha.
Pochowano go obok rodzeństwa, św. Leonarda i św. Florentyny. W 1063 r. jego śmiertelne szczątki przeniesiono do Lyonu, gdzie spoczywają do dzisiaj.
Formalną kanonizację przeprowadził w 1598 r. Klemens VIII.
Doktorem Kościoła Izydora ogłosił Innocenty XIII (1722 r.).
Jest patronem Hiszpanii i Sewilli.
Dla pogłębienia sylwetki św. Izydora warto pochylić się nad wspaniałym kazaniem Benedykta XVI wygłoszonym na audiencji generalnej 18.vi.2008 r.. Papież, cytując św. Izydora: „[…] sługa Boży, naśladując Chrystusa, oddaje się kontemplacji, nie wyrzekając się życia czynnego. Nie byłoby słuszne inne postępowanie. W istocie bowiem tak, jak należy miłować Boga kontemplacją, tak też należy miłować bliźniego działaniem. Nie można zatem żyć bez współobecności jednej i drugiej formy życia, nie można też miłować, jeśli nie doświadczy się i jednej, i drugiej”op.cit., 135: tamże, zb. 91C, komentuje: „[…] jest to synteza życia, które szuka kontemplacji Boga, dialogu z Bogiem w modlitwie i w lekturze Pisma Świętego, jak również działania w służbie wspólnoty ludzkiej i bliźniego. Synteza ta jest nauką, jaką wielki Biskup z Sewilli pozostawia nam, chrześcijanom dnia dzisiejszego, wezwanym do dawania świadectwa o Chrystusie na początku nowego tysiąclecia”…
Pochylmy się także nad słowami Ojca św. Benedykta XVI o św. Izydorze (8.vi.2008 r., Watykan):
Posłuchajmy i popatrzmy też na dwie krótkie historie życia św. Izydora (obie po angielsku):
Opracowanie oparto na następujących źródłach:
polskich:
angielskich: