św. WILHELM TEMPIER
(?, Poitiers? - 1197, Poitiers)
biskup
patron: Poitiers
orędownik: w przypadku krwotoków
wspomnienie: 29 marca
Urodził się prawdopodobnie w Poitiers we Francji w XII w, gdzie – jak się przypuszcza od najmłodszych lat - był augustyńskim kanonikiem regularnym i opatem w Saint-Hilaire-de-la-Celle (w pobliżu Poitiers).
W 1184 r. został jednogłośnie wybrany na tron biskupi w Poitiers (łac. „Pictaviensis sedis electus”, jak zapisano w dokumencie z tego roku). Był 65tym biskupem tego miasta, trzecim o imieniu Wilhelm. Jego posługa przypadła na pierwsze lata budowy gotyckiej katedry (lata 1162-1379) w tym mieście.
Zasłynął szczególnie dzięki występowaniu w obronie praw i wolności swojej diecezji i Kościoła wobec możnych owych czasów. Świadczy o tym w szczególności dokument z 1185 r. „W obronie prześladowanych w tym samym kościele” (łac. „Pro jure persecutionem viriliter patientem ejusdem ecclesiae”). Postawa ta sprawiła, iż niewiele lat później, w 1191 r., mówiono już o nim „Wilhelm mocny” (łac. „Guillelmus fortis”), gdy zmusił – zgodnie z panującym prawem i zwyczajem – oddanie należnego mu hołdu przez jednego ze świeckich lenników…
Wszelkie prześladowania, które go dotknęły w wyniku nieugiętej postawy – w szczególności niesprawiedliwe oskarżenia, często w formie plotki (jak każdy uważny odbiorca współczesnych mediów może stwierdzić, niewiele się zmieniło od tamtych, średniowiecznych czasów…) - znosił z pokorą i cichością.
Zwalczał także nadużycia wśród duchownych, szczególnie symonię.
Jednocześnie wśród wiernych zdobył uznanie pokornym oddaniem posłudze kapłańskiej…
Po trzynastu latach wyczerpującej posługi biskupiej zmarł w 1197 r. i został pochowany w kościele św. Cypriana w Poitiers.
Przy grobie tego dobrego pasterza natychmiast zaczęły gromadzić się pielgrzymki, miały miejsce liczne uzdrowienia przypisywane jego wstawiennictwu. Szybko też wolą czcicieli został uznany jako święty.
Wierni zwracali i zwracają się do niego o orędownictwo w przypadkach krwotoków.
Krótki komentarz (po włosku) o życiu św. Wilhelma:
Opracowanie oparto na następujących źródłach:
polskich:
angielskich:
francuskich:
norweskich:
włoskich: