pod wezwaniem św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
m. i gm. Konstancin-Jeziorna
powiat Piaseczno
bł. IZABELLA FRANCUSKA
(1225, Paryż? - 1270, Longchamp)
księżniczka i dziewica
patronka: klarysek
wspomnienie: 22 lutego
Łącza do ilustracji (dzieł sztuki) związanych z błogosławioną:
Urodziła się w 1225 r. Była jedyną córką króla Francji, Ludwika VIII i św. Blanki z Kastylii. Jednym z jej siedmiu braci był natomiast św. Ludwik IX, któl Francji.
Pomimo że pochodziła z rodziny królewskiej, otrzymała surowe, religijne wychowanie. Jej specjalnymi spowiednikami, za zgodą papieską, byli franciszkanie – im też była później bardzo oddana.
Z rodziny wyniosła zamiłowanie do modlitwy i czystość obyczajów. Ciężka i bardzo bolesna choroba nauczyła młodą niewiastę, jak próżne są dobra i ponęty tego świata…
Ze względów dynastycznych kilkakrotnie proponowano jej małżeństwo. Odmawiała. Między innymi nie zgodziła się na zaślubiny z Konradem, synem samego cesarza Fryderyka II, i to pomimo interwencji papieża Innocentego IV (który później jednakże w 1253 r. wychwalał, w bulli Sanctae virginitatis propositum, jej decyzję; to samo uczynił jego następca Aleksander IV w bulli Benedicta filia tu). Przykład życia i wyborów Izabelii był szeroko dyskutowany i rozważany w ówczesnej chrześcijańskiej Europie Christianitas…
Wybrała służbę Bogu i dziewictwo, spełniając czyny pokutne i dzieła miłosierdzia, w szczególności opiekę nad powracającymi uczestnikami krucjat…
Najpiękniejszym darem Izabelli było założenie nowej rodziny zakonnej w Longchamp, w lesie Rouvray, koło Paryża w 1255 r. Siostry tegoż klasztoru (ukończonego już w 1259 r.), w większości pochodzące z rodzin szlacheckich, obrały sobie za cel ćwiczenie się w cnocie pokory i pokuty, by w ten sposób naśladować Najświętszą Maryję Pannę. Klasztor przyjął nazwę Pokory Błogosławionej Maryi Dziewicy (Monasterium Humilitatis B. Mariæ Virginis).
Pierwszą regułę, opartą o złagodzoną regułę św. Klary (klarysek) - siostry mogły posiadać majątek - Izabella ułożyła z pomocą franciszkanina Mansuetusa. Zatwierdził ją Aleksander IV. Później ją zmieniła, a papież Urban IV zatwierdził zmiany w 1263 r. nadając siostrom nazwę Sorores Ordinis humilium ancillarum Beatissimae Mariae Virginis (Siostry Pokornego Zakonu Sług Najświętszej Dziewicy), co wskazuje na bliską łączność z zakonem braci mniejszych, franciszkanów…
Regułę opracowaną przez Izabellę przyjęły też inne klasztory klarysek we Francji i Włoszech, acz nie można powiedzieć, że na jej podstawie powstał nowe, odrębne zgromadzenie.
Sama Izabela nie wstąpiła do klasztoru w Longchamp, odmówiła też zostania jego przeoryszą – żyła jednakże – niedaleko, w niewielkim domku - według wskazań reguły.
Dwa lata przed śmiercią ponownie nawiedziła ją bardzo bolesna i ciężka choroba, którą znosiła z heroiczną cierpliwością i poddaniem się woli Bożej. Doświadczała również ekstaz i widzeń.
Życie pełne modlitwy i umartwień, praktykowania pokory i innych cnót, zakończyła w Longchamp w 1270 r. (kilka miesięcy przez bratem, św. Ludwikiem IX, powracającym z drugiej krucjaty).
Pochowana została, na własne życzenie, w klasztornym kościele, w habicie zakonnym. Po 9 dniach jej ekshumowane ciało nie miało śladów rozpadu…
Agnieszka d'Harcourt, dama nadworna Izabelli i przeorysza klasztoru Longchamp, autorka jej żywota, przytacza 40 wypadków cudownych uleczeń za wstawiennictwem Izabelli. Po ich rozpatrzeniu Leon X wyniósł ją do godności ołtarzy i wpisał w 1521 r. do katalogu błogosławionych.
Druga ekshumacja miała miejsce w 1637 r. (nie wiadomo w jakim stanie znajdowało się ciało Izabelli). Dziś relikwie bł. Izabelli znajdują się w Paryżu w bazylice Saint Denis (obok relikwii palca św. Ludwika IX, jedynej, która zachowała się po barbarzyństwie rewolucji, w trakcie której nagrobek Ludwika przetopiono a pozostałe relikwie zbeszczeszczono). Część z nich jest także przechowywana w katedrze w Meaux.
W czasie rewolucji francuskiej klasztor w Longchamp władze zamknęły i, opuszczone i niszczejące, wystawiły budynki na sprzedaż. Nie było chętnych, więc pozostawione bez opieki ulegały stopniowej ruinie, aż w 1857 r. mury zrównano z ziemią pozostawiając tylko jedną z wież. Zniszczeniu uległ też otaczający klasztor park.
Dziś ziemie, na których stał klasztor stanowią część Bois de Boulogne, ostatniej pozostałości lasów Rouvray, w pobliżu Paryża.
Przyglądając się życiu bł. Izabelli zajrzyjmy też do bazyliki Saint Denis, gdzie tak wielu władców Francji zostało pochowanych:
Opracowanie oparto na następujących źródłach:
polskich:
angielskich:
francuskich:
włoskich: