bł. 99 MĘCZENNIKÓW z ANGERS

patroni: diecezji Angers

wspomnienie: 19 lutego

wszyscy nasi święci
tutaj

Łącza do ilustracji (dzieł sztuki) związanych z błogosławionymi:

19.ii.1984 r. św. Jan Paweł II (1920, Wadowice – 2005, Watykan) beatyfikował 99 męczenników Angers, w większości kobiet, którzy zostali zamordowani przez rewolucjonistów francuskich podczas tłumienia tzw. powstania wandejskiego:

12.vii.1790 r. parlament tzw. rewolucji francuskiej — Zgromadzenie Narodowe zwane Konstytuantą (fr. Assemblée Nationale Constituante) — uchwalił tzw. Cywilną Konstytucją Kleru (fr. La loi sur la constitution civile du clergé).

Mocą owej Konstytucji przeprowadzono gruntowne zmiany w strukturze francuskiego Kościoła katolickiego, podporządkowano jego instytucje państwu, zlikwidowano zakony i klasztory (poza zajmującymi się działalnością charytatywną), zabroniono składania ślubów zakonnych we Francji. Własność klasztorów i likwidowanych diecezji (ok. 50) przejęło państwo (ze sprzedaży zrabowanych dóbr kościelnych pokryto deficyt budżetowy). Biskupi i proboszczowie mieli się stać opłacanymi urzędnikami państwowymi. Odtąd to państwo, a nie papież stawało się zwierzchnikiem Kościoła we Francji…

Papież Pius VI (1717, Cesena – 1799, Valence) protestował, a w 1791 r., w dwóch breve: „Quod aliquantum” (10.iii.1791 r.) i „Caritas, quae docente Paulo” (13.iv.1791 r.), uznał postanowienia konstytucji cywilnej za świętokradztwo i herezję, a wszystkich duchownych wezwał do nieskładania przysięgi lub jej odwołania.

Tysiące księży stanęło przed dylematem, przed którym stanęło tylu męczenników na przestrzeni wieków. Złożenie przysięgi oznaczało bowiem odrzucenie prymatu papieża, i zgodę na stworzenie kościoła francuskiego, czyli herezję i schizmę. A odmowa złożenia była traktowana przez rewolucjonistów jako akt zdrady…

Większość wybrała wierność Ojcu Świętemu…

W rezultacie w ix.1792 r. miały miejsce samosądy — tzw. masakry wrześniowe — w ramach których wymordowano tysiące katolików: papież Pius XI (1857, Desio – 1939, Watykan) 191 z nich ogłosił błogosławionymi. Gdy 22.ix.1792 r. proklamowano republikę, a 21.i.1793 r. ścięto króla Ludwika XVI (1754, Wersal – 1793, Paryż) – jednocześnie rozpoczęła się wojna z Prusami i Austriakami – zbuntowały się niektóre prowincje. Szczególnie tragiczny przebieg miało tzw. powstanie wandejskie, rozpoczęte w 1793 r. w historycznej krainie Wandei (fr. Vendée), niezwykle krwawo tłumione — można powiedzieć, że rewolucyjna metoda tłumienia powstania stała się wzorcem dla następujących po niej, w wieku XIX i XX, ludobójczych praktyt zastosowanych w Turcji wobec Ormian, Polsce i Ukrainie wobec Polaków i Żydów, Rosji wobec różnych narodowości…

Jednocześnie w Paryżu do władzy dochodziła najbardziej ekstremalna, terrorystyczna grupa rewolucyjna skupiona wokół Maksymiliana Marii Izydora (fr. Maximilien Marie Isidore) Robespierre (1758, Arras – 1794, Paryż), w formie Komitetu Ocalenia Publicznego (fr. Comité de Salut Public). Nastał czas państwowego terroru. W każdym mieście zaczęto stawiać gilotyny…

18.vi.1793 r. powstańcza armia wandejska zdobyła Angers. Trwało to jednak krótko. Już 10.xii.1793 r. wojska wandejskie opuściły Angers…

Do Angers powróciły władze rewolucyjne. Rozpoczęła się krwawa rozprawa ze wszystkimi uznanymi za zwolenników powstańców.

W Angers i sąsiędnim Avrillé, „kapłani rewolucji” — pod dowództwem takich rewolucyjnych „sędziów” i „adwokatów”, jak Mikołaj (fr. Nicolas) Hentz (1753, Metz  1830, Filadelfia), i takich deputowanych, jak ogrodnik Maria Piotr Adrian (fr. Marie Pierre Adrien) Francastela (1761–1831) — w ramach represji, w ciągu trzech miesięcy: od i.1794 r. do iv.1794 r., zamordowali w zbiorowych egzekucjach ok. 2,000 osób, kobiet i mężczyzn, młodych i starych. Wspomniany Francastel miał mówić: „Przysięgam, Wandea stanie się pustynią”. Zaiste, w wyniku ludobójczej pacyfikacji przeprowadzonej przez wojska rządowe, śmierć poniosło ok. 170,000 powstańców i ludności cywilnej…

W XIX stuleciu w miejscu mordów w Avrillé powstało niewielkie sanktuarium — kaplica — miejsce pamięci, zwane „Polem Męczenników” (fr. „Champ des Martyrs”).

św.Jan Paweł II podczas Mszy św. beatyfikacyjnej, 19.ii.1984 r., mówił:

„Byli pierwszymi męczennikami w diecezji Angers, którzy w czasie rewolucji francuskiej przyjęli śmierć, bo […] pragnęli ‘zachować wiarę i swoją religię’, bo byli członkami Kościoła Katolickiego i kapłanami rzymskimi i odmówili złożenia przysięgi, którą uznawali za schizmatycką, bo nie chcieli opuszczać swojej owczarni. A ich parafianie pozostali wierni swoim pasterzom, Mszom św. przez nich celebrowanym, nabożeństwu ku Maryi i świętym Pańskim.

Bez wątpienia tylko w kontekście wielkich ideologicznych, politycznych i militarnych napięć stało się możliwe oskarżenie ich o zdradę kraju. W uzasadnieniach wyroków oskarżano ich o kolaborację z ‘antyrewolucyjnymi siłami’, co oczywiście zawsze dzieje się w trakcie prawie wszystkich prześladowań, zarówno dawniej jak i dziś […]

Ci męczennicy zaiste proszą nas, byśmy pomyśleli o tysiącach wyznawców, którzy dziś cierpią prześladowania — każdego dnia, na całym świecie — w ukryciu, w cierpieniu, w podobnie straszny sposób. Wołają do nas, bo ich własne cierpienia też wyrastały z braku wolności religijnej, dyskryminacji, niemożności obrony, internowania, skazania na śmierć cywilną, i miały jakże wiele wspólnego ze znoszącymi prześladowania w imię Chrystusa w naszych czasach”…

Popatrzmy też na filmik z pielgrzymki na Pola Masakr w Avrillé:

• „Śladami męczenników z Avrillé”:
  

Pochylmy się nad słowami Ojca św. Jana Pawła II z 19.ii.1984 r., wygłoszonymi w Watykanie, podczas Mszy św. beatyfikacyjnej (po włosku):

• Watykan

Opracowanie oparto na następujących źródłach:

angielskich:

• Hagiography Circle
• SQPN

francuskich:

• www.persee.fr
• La Troupe des Coeurs de Chouans
• Wikipedia.fr

włoskich:

• Santi e Beati