pod wezwaniem św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
m. i gm. Konstancin-Jeziorna
powiat Piaseczno
poprzednik
następca
Łącza do ilustracji dzieł sztuki związanych z papieżem
Piotr Marcin (o przydomku „Buccaporci” – „świński ryj”) był synem szewca, również Piotra, i Stefanii, z rzymskiej dzielnicy Ad Pinea.
Dzięki zdolnościom szybko awansował w hierarchii kościelnej, aż został mianowany biskupem Albano (1004-1009). Po śmierci Jana XVIII został w 1009 r. wybrany papieżem i przyjął imię Sergiusza (choć paru jego poprzedników wybrało po wyborze nowe imię, m.in. Jan II i Agapet I, często uznaje się Sergiusza za papieża, od którego zwyczaj ten staje się powszechny).
Sytuacja kościelna: Rozwija się ruch odnowy skupiony wokół opactwa benedyktyńskiego w Cluny, skupiając się na problemie symonii (kupowania stanowisk kościelnych) oraz bezżeństwie kapłanów. Zaznacza się też coraz wyraźniejszy podział na wschodnie i zachodnie chrześcijaństwo…
Podobnie jak jego poprzednicy miał być człowiekiem ówczesnego niekoronowanego władcy Rzymu, Jana III Krescencjusza (Patricius Romanum), acz istnieją poszlaki, iż próbował wzmocnić opozycję pro-cesarską (pozycję niemieckiego cesarstwa rzymskiego).
Niestety patriarcha Konstantynopola, Sergiusz II, nie dozwolił na umieszczenie w 1009 r. imienia papieża Sergiusza na dyptychach (znajdowali się na nich ci, za których modlono się w czasie Mszy św.) – być może przyczyną było umieszczenie w liście informującym o wyborze Segiusza słowa Filioque (łac. i [od] Syna): ta kontrowersja, ciągnąca się przez stulecia, stała się niedługo później jedną z przyczyn tragicznego rozdarcia chrześcijaństwa…
Sergiusz nadał kilka przywilejów klasztorom, niektóre z nich zwalniając z jurysdykcji diecezjalnej, kontynuując w ten sposób politykę swoich poprzedników. Choć jego władza ziemska była ograniczona wielu rycerzy i szlachciców oddawało swe ziemie pod opiekę papieża.
Przypisuje się również Sergiuszowi wydanie bulli potępiającej zniszczenie w 1009 r. bazyliki Grobu Pańskiego w Jerozolimie przez fanatycznego muzułmańskiego kalifa al-Hakim bi-Amr Allaha i wzywającej do wypędzenia muzułmanów w Ziemii Świętej.
W czasach głodu nawiedzających Rzym wspomagał ubogich zasobami Stolicy Apostolskiej…
Zmarł w 1012 r., w tydzień po śmierci Jana Krescencjusza, co zrodziło przypuszczenia, iż mógł być zamordowanym. Pochowany został w bazylice Laterańskiej w Rzymie.
Grób Segiusza, jak i wielu innych papieży uległ zniszczeniu w jednym z pożarów bazyliki laterańskiej (1308, 1361). W XVII w. papież Aleksander IV nawołując świat chrześcijański do obrony przed grożącą inwazją hord muzułmańskich odwoływał się m.in. do papieża Sergiusza IV. Wtedy też wystawił mu nagrobek zastępczy (cenotaph) w bazylice Laterańskiej - w herbie Sergiusza umieszczając owczą głowę (by uwolnić papieża od niezbyt pochlebnego przydomka przezwano go bowiem „Boccapecora” – „owczą głową”)…
Sergiusz pojawia się w wykazach świętych benedyktyńskich, acz nie był kanonizowany…
Opracowanie oparto na następujących źródłach:
polskich:
pl.wikipedia.org
www.mbkm.pl
angielskich:
www.newadvent.org
www.romeartlover.it
en.wikipedia.org
www.cfpeople.org
en.allexperts.com
www.gcatholic.com
www.catholic.org
niemieckich:
www.bbkl.de
de.wikipedia.org
Katecheza Benedykta XVI o ruchu z Cluny:
papiez.wiara.pl
