poprzednik
następca
Giovanni Phasianus (taki przydomek nosił) urodził się w Rapagnano w pobliżu Ascoli. Był synem rzymskiego kapłana Leona, być może spokrewnionego z ówcześnie rządzącym arystokratycznym rodem Krescencjuszy.
Wiadomo na pewno, że w 1003 r., pełniąc funkcję benedyktyńskiego kardynała-prezbitera bazyliki św. Piotra (Silva Candida), dzięki poparciu Patricius Romanorum Jana II Krescencjusza został wybrany papieżem i przyjął imię Jana XVIII.
Jak się wydaje jego działalność w dużej ograniczała się do administracji kościelnej. Przywrócił biskupstwo w Merseburgu uprzednio zniesione przez Benedykta VII. Na synodzie rzymskim w 1007 r. zatwierdził biskupstwo w Bambergu, założone i obdarowane przez cesarza Henryka II. Nadał paliusze abp. Meingaudusowi z Trewiru i abp. Elfegowi z Canterbury. Otoczył papieską opieką opactwo Saint-Benóitsur-Loire, interweniując w sporze kościele francuskim, którego paru dostojników odrzucało niektóre z decyzji Stolicy Apostolskiej (m.in. przywileje nadane przez Rzym opactwu).
Za jego pontyfikatu, w 1008 r., chrzest przyjął król Szwecji Olaf Skótkonung i podniósł chrześcijaństwo do rangi religii państwowej.
Biskupem Rzymu uznawał Jana również Konstantynopol, a jego imię pojawiło się na bizantyjskich dyptychach (tablicach zawierających imiona prawowitych sług Kościoła) – pamiętać należy, że niewiele lat później nastąpiło ostateczne zerwanie między kościołem rzymskim i wschodnim…
Interweniować też miał - wysyłając swojego legata - w obronie Żydów, którzy narzekali na prześladowania w państwie francuskim. Nadto - o czym świadczy wzmianka na epitafium Jana - związać miał „Greków” z Kościołem i „przewyciężyć schizmę”…
W 1004 r. Bolesław Chrobry wyprawił wysłanników do Rzymu a Jan, wysłuchawszy ich relacji „bez wahania” i „bez wątpienia” zaliczył eremitów benedyktyńskich - tzw. Pięciu Braci Męczenników: Benedykta, Jana, Izaaka, Mateusza i Krystiana, którzy zostali osadzeni przez księcia polskiego Bolesława I Chrobrego w eremie koło Międzyrzecza nad Wartą i tam zamordowani w 1003 r. podczas napadu - w poczet świętych. W drodze powrotnej owi wysłannicy zostali uwięzieni przez Niemców (którzy pod kierunkiem Henryka II oponowali przeciw krokom podejmowanym przez Bolesława, krokom prowadzącym do pełnej niezależności od potężnego sąsiada niemieckiego) i osadzeni w klasztorze w Magdeburgu. Przynajmniej jednemu z nich udało się stamtąd uciec a fakt ten tłumaczył cudowną pomocą świętych męczenników…
Ten pełen energii i inicjatywy papież w 1009 r., w nieznanych okolicznościach, zrezygnował z urzędu papieskiego i został mnichem. Zamieszkał w klasztorze przy bazylice S. Paolo fuori le Mura, gdzie wkrótce zmarł i został pochowany…
Opracowanie oparto na następujących źródłach:
polskich:
pl.wikipedia.org
www.mbkm.pl
pl.wikipedia.org
angielskich:
www.newadvent.org
en.wikipedia.org
www.cfpeople.org
en.allexperts.com
www.gcatholic.com
www.catholic.org
niemieckich:
www.bbkl.de
de.wikipedia.org
Katecheza Benedykta XVI o ruchu z Cluny:
papiez.wiara.pl