poprzednik
następca
Gerbert urodził się w Aurillac, Auvergne we Francji ok. 940-50 r., w ubogiej rodzinie.
Wstąpił na służbę kościoła i pierwszy etap nauk odbył w klasztorze Aurillac. Stamtąd zostały wysłany do Barcelony, gdzie studiował. Poświęcał dużo czasu naukom ścisłym i matematyce nauczanym przez wykładowców arabskich z Kordoby i Sewilli.
Z Hiszpanii udał się, wraz z bp Hatto z Vich, swoim głównym instruktorem teologicznym, do Rzymu. Tam papież Jan XIII polecił go cesarzowi Ottonowi I, który z kolei wysłał go do Reims. Został tam nauczycielem w szkole katedralnej, skąd odbył kilka dłuższych podróży, m.in. do Rawenny, gdzie prowadził publiczną dysputę, przed cesarzem Ottonem II, z Ortricusem z Magdeburga.
W 991 r. został, w dość kontrowersyjnej sytuacji, następcą na stolicy arcybiskupiej w Reims (poprzednik, Arnulf, został złożony z urzędu przez synod w Reims, w związku z oskarżeniami o zdradę przeciw królowi). Jego posługa arcybiskupia nie trwała jednakże zbyt długo, bowiem w 995 r. wysłannik papieża Jana XV na synodzie w Monson (w którym zresztą Gerbert uczestniczył) ogłosił wyniesienie Gerberta i odebranie urzędu Arnulfowi za nielegalne i nieważne…
Gerbert udał się zatem na dwór młodego Ottona III stając się jego nauczycielem. Razem z nim wziął udział w koronacji młodego władcy na cesarza w Rzymie. Pozostał tam dłużej i w 998 r. Grzegorz V mianował go arcybiskupem Rawenny. Po śmierci Grzegorza został, jako pierwszy Francuz w historii, wybrany jego następcą na Stolicy Apostolskiej i przyjął imię Sylwestra.
Zarządzał powierzoną sobie owczarnią z wielką gorliwością i głębokim poczuciem odpowiedzialności, czemu dał wyraz w „Sermo de informatione episcoporum”. Przedsięwziął kroki w celu ukrócenia nadużyć kleru (symonia, konkubinat), nalegał by tylko najzdolniejszym i najgodniejszym powierzano wysokie stanowiska kościelne.
Zaraz po wyborze potwierdził swego dawnego rywala, Arnulfa, na stanowisku arcybiskupim w Reims (bulla, którą mu wysłał, dowodzi, że porzucił uprzednio bronione pozycje…)
Sylwester ustanowił również kościelną metropolię w Gnieźnie (dla Polski) i w Gran (dla Węgier). W 1000 r. dozwolił na koronację królewską władcy Węgier, Stefana I, i wyznaczył wikariusza papieskiego w tym kraju.
W 1001 Otton III (który przebywał w Rzymie na synodzie) i Sylwester musieli uchodzić z Wiecznego Miasta w obliczu rewolty pospólstwa i miejscowej arystokracji. Papież przez kilka miesięcy przebywał poza Rzymem, zwołał kolejny synod w Todi, i był przy łożu umierającego cesarza. Po śmierci Ottona, mimo ciągle trwających starć, zdecydował się na powrót do Rzymu, gdzie umarł w krótki czas potem, w 1003 r.
Poza traktatem dogmatycznym „De corpore et sanguine Domini” jest autorem prac filozoficznych, matematycznych (m.in. z logiki formalnej!) i naukowych. Uznawany za jeden z najwybitniejszych umysłów swoich czasów, m.in. za tego, który wprowadził cyfry arabskie, skonstruował liczydło (liczydło Gerberta), wynalazł mechaniczny zegar wahadłowy i inne instrumenty astronomiczne. Miał też skonstruować pierwsze organy zasilane ciśnieniem generowanym przez ciągły strumień wody. Przez pospólstwo natomiast, w związku z niezwykłymi umiejętnościami praktycznymi, często uznawany był za diabelskiego magika, co doprowadzić miało do powstania wielu legend wokół jego osoby …
Pochowany został w Bazylice Laterańskiej w Rzymie…
Opracowanie oparto na następujących źródłach:
polskich:
pl.wikipedia.org
angielskich:
www.newadvent.org
www.vlib.us
www.catholic.org
gyre.umeoce.maine.edu
wvegter.hivemind.net
en.wikipedia.org
Katecheza Benedykta XVI o ruchu z Cluny:
papiez.wiara.pl