poprzednik
JAN XV
następca
Bruno, urodzony ok. 972 r. był drugim synem księcia Ottona z Karyntii i Judyty, wnukiem cesarza Ottona I Wielkiego.
Po śmierci Jana XV na dworze niemieckiego władcy Otton III pojawiła się delegacja rzymska z prośbą o wyznaczenie nowego papieża. Otton bez wahania wskazał Brunona von Kärnthen (z Karyntii), swego kapelana. Bruno, mimo młodego wieku, znany był z posiadanej wiedzy, w szczególności znajomości dialektów językowych, które później rozwinęły się nowoczesne języki narodowe.
Bruno, przyjmując imię Grzegorza, konsekrowany został w 966 r. w Rzymie. Był pierwszym niemieckim papieżem w dziejach…
Jednym z pierwszych aktów ukoronował Ottona III na cesarza i nadał mu tytuł patrycjusza - protektora Kościoła. Przez cały czas pontyfikatu działał zgodnie z cesarzem. W kilka dni po koronacji Ottona przeprowadził synod, na którym przywrócił Arnulfa na stanowisko arcybiskupie w Rheims, odrzucając i potępiając Gerberta (późniejszego Sylwestra II)…
Wykazał się też dobrodusznością wypraszając u cesarza zgodę na pozostanie w Rzymie Krescencjusza II Nomentanusa, najpotężniej- szego arystokraty rzymskiego, który odsunięty pod władzy został właśnie przez Ottona. Ta decyzja wszelako nie okazała się najlepszą…
Gdy tylko Otton opuścił Święte Miasto Krescencjusz - pragnąc przywrócić republikę arystokratyczną - najechał na nie, wzbudzając zamieszki w mieście. Grzegorz musiał uchodzić, na północ, a Krescencjusz w 997 r. koronował Jana Filagatosa z Roscano na anty-papieża, Jana XVI.
W odpowiedzi Grzegorz zwołał synod w Pawii, który ekskomunikował Krescencjusza i Jana. Zmusił także, pod rygorem ekskomuniki królestwa, króla Francji, Roberta, do wycofania się z żądań prawa do mianowania biskupów oraz do porzucenia niekanonicznego małżeństwa z Bertą, z którą był spokrewniony, i pokuty. Do pokuty zmuszeni zostali także abp Tours i inni biskupi, którzy wzięli udział w nieważnej ceremonii małżeńskiej. Król uległ i później wziął za żonę Konstancję, córkę księcia z Prowansji…
Na synodzie w Pawii Grzegorz ofiarował także uprzednio potępionemu Gerbertowi arcybiskupstwo w Rawennie.
Otton III, na wieść o wydarzeniach, wrócił w 998 r. do Rzymu. Krescencjusz zamknął się w twierdzy San Angelo, a Jan uciekł z miasta. Wojska cesarskie jednak go schwytały i okrutnie okaleczyły (pozbawiono go nosa, uczu, języka, wykłuto oczy…) Tak okaleczonego przyprowadzono przed Ottona i Grzegorza, gdzie publicznie go zdegradowano. Następnie, na ośle, przewleczono go przez Rzym i zesłano do Niemiec, gdzie skończył życie w klasztorze w Fuldzie (1013 r.).
A po zdobyciu twierdzy San Angelo powieszono też na murach Krescencjusza…
Grzegorz zdążył jeszcze nadać wiele przywilejów – na życzenie cesarskie – klasztorom w cesarstwie, oraz wziął udział w paru synodach mających na celu uregulowania spraw kościelnych. Na prośbę angielskiego abpa Canterbury Aelfrica, który przybył do Rzymu i któremu nadał paliusz (w akcie uznania włożył nań swój własny), wydał decyzję zastępującą kanoników świeckich Canterbury mnichami.
Zmarł w 999 r. (podejrzewano, ale nigdy nie udowodniono, że został zamordowany) i pochowany został w bazylice św. Piotra, „na przeciw zakrystii, i.e. po stronie Ewangelii, w pobliżu papieża Pelagiusza”.
W 997 r., podczas pontyfikatu Grzegorza V, przybył do Polski, wygnany z Pragi, bp Wojciech, który w tym samym roku poniósł śmierć męczeńską z rąk Prusów, wśród których prowadził działalność misyjną. Polski książę Bolesław I Chrobry wykupił jego ciało i złożył w Gnieźnie.
Opracowanie oparto na następujących źródłach:
polskich:
www.niedziela.pl
pl.wikipedia.org
angielskich:
oce.catholic.com
www.saint-mike.org
www.catholic.org
en.allexperts.comu
en.wikipedia.org
niemieckich:
de.academic.ru
Katecheza Benedykta XVI o ruchu z Cluny:
papiez.wiara.pl