Już podzieliliśmy się opłatkiem,
ale […] dla wielu to tylko puste gesty
- dziś już bez treści.
Święta nie są już uwielbieniem Tajemnicy:
A Słowo Ciałem się stało
i zamieszkało między nami^{por. J 1, 14}.

Nawet życzenia stały się bezbożne:
Zdrówka, bo zdrówko
najważniejsze
- mówią sobie pseudochrześcijanie.

Akurat!
A Bóg już niepotrzebny?

Dzwony, cymbały brzmiące, miedź brzęcząca
i nic.

Nieskończona jeszcze dziejów praca,
nieprzepalony glob sumień^{C. K. Norwid}.

Więc co mamy czynić,
my, którym Słowo Wcielone dało moc,
abyśmy się stali synami Bożymi?^{por. Rz 8, 14}.

Śpiewajcie jak pierwsi chrześcijanie.
Christus vincit!
Christus regnat!
Christus imperat!

Tempora bona veniunt.
Dobre czasy nadchodzą.

Przychodzi panować Ten,
Który w jasełkach leży^kolęda.

Porzućmy smutek wszelki, bo ziemia drży
i niebo drży od tej Miłości Maleńkiej^Eleni.

Więc, co mamy czynić?

Zło dobrem zwyciężajcie!^{por. Rz 12, 21}
Błogosławcie sobie,
a nie złorzeczcie!^{por. Łk 6, 28}

Ducha nie gaście!^{por. 1Tes 5, 19}
Jedni drugich
brzemiona noście!^{por. Ga 6, 2}

Nie ośmieszajcie świętości.
Miejcie jedną myśl
i jedno serce^{por. 1 Kor 1, 10}.

Obyście byli jedno^{J 17, 21}
w radiu, w gazecie, w telewizji.
W domu, w szkole, w pracy,
w kościele i na ulicy.

Powróćcie
do pierwszej gorliwości
Nawróćcie się,
abyście byli ocaleni^{por. Ap 3, 19}.

Pamiętajcie, Bracia,
o powołaniu Waszym^{por. 1 Kor 1, 26}.

Trwajcie na modlitwie
i na łamaniu Chleba^{por. Dz 2, 42}.
Jedni drugim umywajcie nogi.
Po tym poznają, że jesteście moimi^{por. J 13, 14}.

Obyś był zimnym, albo gorącym,
ale żeś jest letnim, pocznę cię wyrzucać z ust moich^{por. Ap 3, 16}.
O nie daj, Boże! […]

Niech nowy rok […]
będzie rokiem dobrej nadziei.

Otwórzcie drzwi szeroko!
Niech wejdzie młody,
Szczęśliwy, błogosławiony,
Boży rok […]

I niech będzie.
i niech trwa. […]

Niech wam Bóg błogosławi.
Niech was prowadzi i strzeże.
Niech was obdarzy Swą łaską.
Niech spojrzy na was z dobrocią
i niech wam błogosławi^{por. Lb 6, 23}

Ten, Który JEST,
Który był, i Który przychodzi^{por. Ap 4, 8},
bo tylko On jest naszą nadzieją.