Starożytni Rzymianie zostawili nam powiedzenie:

Jeśli chcesz pokoju,
gotuj się do wojny^{por. Tytus Liwiusz}.

Korzystają z tej zasady i współcześni władcy,
którzy prześcigają się w zbrojeniach,
aby siłą zastraszać słabszych i tak zaprowadzać pokój.

Ogniem i mieczem nie czyni się pokoju.

W prorockich zapowiedziach szczęśliwej ery mesjańskiej
czytamy adwentową zapowiedź:
Przekują miecze na lemiesze […]
i nie będą się więcej
zaprawiać do wojny^{Iz 2, 4}.

Nigdy nie stał się pokój Boży.

Nadużywali ludzie imienia Boga,
głosząc nawet biblijne zdania:
Bóg jest po naszej stronie^{por Ps 124, 1},
aż do strasznego bluźnierstwa
złamanego krzyża i zawołania:
Got mit uns! Bóg z nami!

Jakże kontrastowo z tym
brzmią słowa Chrystusa:
Pokój daję wam,
pokój mój zostawiam wam.
Nie taki jak daje świat,
ale Ja wam daję^{J 14, 27}.

Po zmartwychwstaniu Chrystus
pozdrawia zatrwożonych Apostołów słowem:
Pokój wam!^{J 20, 19}.

Pokój Chrystusowy nie oznacza
świętego spokoju, bezczynności.
Nie przyniosłem na ziemię spokoju.
Przyniosłem ogień
i niczego nie chcę, tylko żeby już zapłonął^{por. Łk 12, 49-51}.
Przyniosłem miecz^{por Mt 10, 34},
aby rozdzielone było dobro od zła.

Nie leniwi i gnuśni posiądą Boga,
ale gwałtownicy posiądą Królestwo Boże.

Pokój Chrystusowy nie zaczyna się od pacyfikacji siłą.
Chrystusowy pokój staje się w człowieku,
który w sobie odniósł zwycięstwo nad złem.

Idź w pokoju, więcej nie grzesz!^{por J 8, 11} […]

Jezus Chryste,
niech już przyjdzie Twoje Królestwo.
Królestwo prawdy, sprawiedliwości, miłości i pokoju.

Serce Jezusa,
pokoju i pojednanie nasze
obdarz nas pokojem