Nadszedł z daleka, gdzie zbóż złote łany
Urok ich w oczach lśnił niezapomniany
Acz serce Auschwitz wiatrem targał zimnym
W miłość uwierzył i pisał jej hymny.
W miłość co serce wypełnia każdego –

Miłość bliźniego.

Nadszedł z daleka, w pokornym cierpieniu
Dzierżąc ksiąg mądrość na swoim ramieniu.
Padł strzał… I łzami wezbrała powieka
I świat zapłakał nad losem człowieka,
Odnalazł serce co silnie wciąż krwawi.

Prawda was zbawi.

Uparty pielgrzym biało przyodziany
Przez kraje, lądy, morza i oceany,
Kroczy a w oczach jego żal i trwoga,
Że świat w złą stronę wiedzie grzeszna droga.
Wojna, nienawiść w sercach tylu wzbiera!

A prawda umiera…

Idź, by znów rozum prawdą rozjaśnił Pan,
Idź, słowa życia przysporzyć i nam.
Idź, tam gdzie wojna, gdzie bieda i głód,
Gdzie już usypali godności twej grób.
Idź, a serce rytm niech trwale wybija

Kain to też i ja.

Trąby anielskie ze wschodu zabrzmiały.
Świat oddech wstrzymał – „wieczne” drgnęły powały.
I zakrzyknęli „niechaj z woli Boga
Ku wolności znów biegnie nasza droga”.
Rozściel ramiona, naucz syna swego

Miłości bliźniego.

Idź, by znów rozum prawdą rozjaśnił Pan,
Idź, słowa życia przysporzyć i nam.
Idź, gdzie robactwo, trądu trudna skaza,
A siostra twoja ma imię zaraza.
Idź, a serce rytm niech trwale wybija

Kain to też i ja