Niegdyś Cię, Mario, w Świętej Częstochowie
O lud swój polscy błagali królowie,

Niegdyś Cię Polska, jeszcze wielka, cała,
Królową swoją przed zgonem obrała,

Naród ten niegdyś służył Ci orężno,
Bój Chrystusowy tocząc z poganami —

Królowo Polski i Litewska Księżno,
Zmiłuj się nad nami!

Ty wiesz, od czego dusze umierają,
I wiesz, od czego umarłe powstają

O, rozwiedź promień lepszego błękitu
Nad serc i ludów umarłych gruzami

Ty, królująca u wszechświata szczytu,
Zmiłuj się nad nami!