Gdybym wiedziała,
Synku mój maleńki,
moja ptaszyno,
jaką Ci nitkę,
biegnącą przez błękit,
gwiazdki rozwiną…

Czy złotą,
która zadzwoni jak struna
na ludzkich skrzypcach,
czy tę ze srebra,
którą strząsnął z pióra
Bóg w błyskawicach.

Czy może inną -
tę, co w ogniu rwie się,
gdy ziemia pęka,
kiedy w ruinach
jak w spalonym lesie
pustka i męka.

Czy tę wplątaną
pomiędzy kominów
chorągwie czarne,
gdzie się wylęga
w noc pod zorzą siną
zagłady ziarno.

Czy jeszcze inną -
tę, co między ludzi
prowadzi miłość,
by ich jak kwiaty
powiązać i zbudzić
świętości siłą.

Gdybym wiedziała,
Synku mój maleńki,
moja perełko… -
Lecz gwiazdka milczy,
tylko płynąc w błękit
mruga w lusterku.

Gdybym wiedziała…
Nucę Ci piosenkę…
Świerszczyk też śpiewa…
Tylko cień smutny
na naszą stajenkę
pada od drzewa.