PARAFIALNE MIEJSCA PAMIĘCI
KAPLICA NAGROBNA hrabiów POTULICKICH i MIELŻYŃSKICH (cmentarz w Słomczynie)
We wschodniej (tylnej) części cmentarza słomczyńskiego znajduje się kaplica nagrobna rodziny hrabiów Potulickich herbu Grzymała, właścicieli dóbr oborskich w XIX w., i rodziny hrabiów Mielżyńskich.
Kaplica zbudowana jest z czerwonej cegły. Z przodu, na tympanonie portalu wejściowego, znajduje się ozdobny napis: „Groby hrabiów Grzymała Potulickich i rodziny hrabiów Mielżyńskich”.
Troszkę wyżej zapisano „1896”… Data ta - jeśli ma być datą zbudowania kaplicy - jest trochę zagadkowa, bowiem prawie wszystkie osoby, których tablice nagrobne znajdują się na ścianach kaplicy (patrz ich zdjęcia po lewej) i o których należy sądzić, iż zostały w niej pochowane, zmarły przed 1896 r. Wszystkie, oprócz jednej, ale ta osoba, hr. Henryk Potulicki, w 1896 r. miał 8 lat…
Być może kaplicę zaczęto budować wcześniej, ale dokończyła ją jedyna córka seniorów rodu Potulickich pochowanych w kaplicy, czyli Kaspra hr. Potulickiego i Teresy z Mielżyńskich, żyjąca jeszcze w 1896 r., Konstancja Potulicka (zm. 1910 r., pochowana gdzie indziej)?
Obok portalu znajdują się dwie tablice wspomnianych powyżej seniorów rodu (w poniższych opisach tablic, a co za tym idzie osób pochowanych w kaplicy, przyjęto następującą konwencję: pełna godność rodowa podana jest za portalem Potomków Sejmu Wielkiego; w nawiasach podano dane osobiste według napisów na tablicy nagrobnej; poniżej petitem zamieszczono dane osobiste z portalu Potomków Sejmu Wielkiego wraz z linkiem do odpowiedniej strony):
Reszta tablic wmurowana jest w zewnętrzne boczne i tylną ściany kaplicy. Wśród nich znajduje się tablica siostry Kaspra hrabina Potulickiego:
Pozostałe tablice poświęcone są potomkom Kaspra hrabina Potulickiego i Teresy z Mielżyńskich. Następujące ich dzieci zostały pochowane w kaplicy:
Pozostałe dzieci Kaspra hrabina Potulickiego i Teresy z Mielżyńskich (pochowane gdzie indziej) to:
Ponadto w kaplicy pochowane zostały trzy córki Katarzyny, z hrabina Potulickich z Więcborka herbu Grzymała, hrabina Mielżyńskiej:
Ostatnią pochowaną osobą, której tablica znajduje się na ścianach kaplicy, jest wnuk Józefa Kazimierza Macieja hrabina Potulickiego z Więcborka herbu Grzymała:
Przechodząc obok tej kapliczki nie zapomnijmy zmówić „Zdrowaś Mario” za pochowanych w niej. Miejsce ich ostatniego spoczynku jest bowiem nie tylko nagrobkiem ale również historycznym znakiem naszej zbiorowej polskiej pamięci.
Hrabiowie Potuliccy herbu Grzymała nabyli, od Wielopolskich i Potockich, majątek w Oborach pod koniec XVIII w. W ciągu półtorej wieku swojej obecności w okolicy (ostatni właściciel Obór z rodu Potulickich, 20-letni hrabia Jan Przecław, zginął w 1944 r. w Powstaniu Warszawskim) uczynili sporo dla lokalnej społeczności.
Mieczysław hrabia Potulicki miał kosztem 200 tys. rubli srebrem zbudować Wał Miedzeszyński, zabezpieczający nie tylko lokalne tereny, ale i Warszawę, przed zagrożeniem powodziowym ze strony Wisły.
Droga brukowana między Oborami i Wilanowem, z której mieszkańcy naszej parafii tak często korzystają, wybudowana została przez Potulickich z Obór i Branickich, właścicieli Wilanowa.
Wreszcie Maria hrabina Potulicka herbu Grzymała podpisała w Oborach historyczny akt, mocą którego w jej leśnych dobrach powstać miał później Konstancin, najbliższa parafii Słomczyn miejscowość, siedziba władz gminnych.