Rzymskokatolicka Parafia
pod wezwaniem św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
m. i gm. Konstancin-Jeziorna
powiat Piaseczno
poprzednie
następne
Blacherne
(910 r.)
Łącza do ilustracji (dzieł sztuki) związanych z wydarzeniem:
Asturia znajduje się na północnym wybrzeżu Hiszpanii. Od południa graniczy z Kastylią i León a od północy otacza ją Zatoka Biskajska. Nazwę zawdzięcza zamieszkujących kiedyś te tereny starożytnemu plemieniu Asturów.
W roku 711 inwazja sił muzułmańskich ogarnia całą Hiszpanię. Wielu arystokratów, duchownych i wizygockich wojowników po porażce w bitwie nad rzeką Guadalete w południowej Hiszpanii, w trakcie której ginie król Wizygotów Roderyk (hiszp. Rodrigo), ucieka na północ. Przybywają do Asturii przywożąc ze sobą najcenniejsze relikwie, które dziś przechowywane są w Świętej Komnacie (hiszp. Cámara Santa) w katedrze w Oviedo. W krótkim czasie z połączenia sił z Asturami rozbitkowie z przegranych bitew z Maurami tworzą zalążek nowej armii chrześcijańskiej. Przywództwo obejmuje Pelagiusz (hiszp. Don Pelayo), dworzanin i krewny Roderyka.
Powstanie przeciwko muzułmańskim Arabom i Berberom się rozpoczęło…
Maurowie nie zamierzali zatrzymywać się w Hiszpanii. Przygotowywali się do najazdu Gallii (dzisiejsza Francja). Wcześniej wszelako musieli zdusić „rebelię” w Asturii. I w 722 r. generał Alkaman (Al Qama), z potężną armią dobrze wyćwiczonych wojowników, wyruszył na spotkanie powstańców.
Wojska Alkamana liczebnie przewyższały prawie stukrotnie siły Pelagiusza. Hiszpanom sprzyjała aliści znajomość terenu: chrześcijanie zajęli pozycje na skałach, mając przed i pod sobą widok na dolinę, skąd nadciągała armia muzułmańska. Mimo tego żołnierze Pelagiusza zaczęli tracić wiarę w zwycięstwo na widok nieprzeliczonych rzesz wyznawców Allaha. Wtedy to Pelagiusz nakazał zbicie dwóch desek na krzyż i wykrzyknął: „Pod tym znakiem zwyciężymy, tym samym, pod którym zwyciężył Konstantyn Wielki!”…
Gdy rycerze Pelagiusza, strategicznie rozstawieni wśród skał, pilnujący wejść do szeregu znajdujących się w okolic jaskiń, oczekiwali na Maurów, przed Pelagiuszem ukazać się miała Matka Boża. Nie mówiła nic, wpatrywała w króla i dolinę wypełnioną nadciągającymi wojskami Alkamana…
Pelagiusz odwrócił się na chwilę, by spojrzeć na nieprzyjacielską armię. Pewnie i pod nim ugięły się kolana i postanowił prosić Matkę Boga o wsparcie. Ale gdy zwrócił głowę już Jej nie było!
W grocie pozostała jednakże figurka Madonny z Dzieciątkiem na lewym ręku. W niektórych wersjach miała Ona być darem pustelnika, który w okolicznych grotach Jej pilnował…
Figurkę przeniesiono do największej z nich, zwanej Covadonga (z łac. Cova Dominica – Grota Pani), i tam błagano Niepokalaną o obronę i wsparcie w nadchodzącej bitwie.
Maurowie rozpoczęli atak od chmury strzał skierowanych w stronę schowanych za skałami wojsk chrześcijańskich. Ale, jak niesie tradycja, strzały nie doszły celu – więcej: zawróciły, odbijając się od ścian zbocza, niektórzy twierdzili nawet, że zawróciły w powietrzu! - i zaatakowały strzelających!
Chrześcijanie odpowiedzili, z podwyższenia góry Auseva, wypuszczając własne strzeły i miotając kamieniami w kierunku muzułmanów. Zaczęli kontratakować…
Gdy po jakimś czasie zmagań poległ zastępca dowódcy wojsk Maurów, Sulejman, Alkaman wydał rozkaz wycofania się.
Miał być to taktyczny odwrót ale przerodził się w klęskę. W tym bowiem momencie nad miejscem zmagań rozpętał się żywioł burzy. Błyskawice rozświetlały pobojowisko, towarzyszące im grzmoty wywoływały panikę wśród wycofujących się, a nawałnica wody spowodowała osunięcie się zbocza sąsiedniej góry. Na panicznie uciekających opadła rzeka błota, kamieni i powyrywanych z korzeniami drzew. Szukając ratunku Maurowie rzucili się w nurt rzeki, ale i tam nie znaleźli pomocy. Wielu potonęło…
Chrześcijanie, ukryci bezpiecznie w grotach, opowiadali, że widzieli „aniołów, zrzucających kamienie i zsuwających głazy na wojska muzułmańskie”… I kto może temu zaprzeczyć?
Bitwa pod Covadonga przyniosła niezwykłe zwycięstwo wojskom chrześcijańskim. Była to pierwsza taka porażka niepokonanych do tej pory sił Allaha.
Następnie Pelagiusz, w celu umocnienia swojego zwycięstwa, stworzył formalnie królestwo Asturii (został jego królem), które niebawem, po połączeniu z królestwem León, przekształciło oba kraje w region odizolowany i trudno dostępny (ze stolicą w León), odwiedzany jedynie przy okazji pielgrzymki do Santiago de Compostela bądź Oviedo. I stamtąd rozpoczęła się rekonkwista…
Ok. 20 lat później król Alfons I Katolicki (739-757) nakazał wybudowanie w grocie Covadonga drewnianego klasztoru i kaplicy ku czci Madonny Bitewnej z Covadonga (hiszp. la Virgen de las Batallas).
W klasztorze początkowo przebywało 12 mnichów benedyktyńskich z opatem na czele. W XIV w. w Covadonga przebywali kanonicy augustiańscy…
Wcześniej w XIII w. król Kastylii i Leónu, Alfons X Mądry (hiszp. Alfonso X El Sabio) (1221, Toledo - 1284, Sewilla)) przeniósł uroczyście zwłoki Pelagiusza, jego żony Gaudiosy i siostry Ermesindy, do groty Covadonga, gdzie znajdują się do dnia dzisiejszego. Znajduje się tam też pomnik Don Pelayo…
Dziewica z Covadonga, zwana też zdrobniale La Santina, do dziś znajduje się na tym samym miejscu, w tej samej jaskini. Nie jest to jednakże ta sama figurka, którą miał ze sobą w grocie Pelagiusz w czasie bitwy z Alkamanem. Obecna statua Matki Bożej Królowej Asturii, w sukni i płaszczu (często zmienianymi), stojąca na tronie, pochodzi z XVI w. i jest darem katedry w Oviedo z 1778 r., czyli rok po pożarze pokrytej w drewnie groty oraz znajdującego się w niej klasztoru, pożarze, który pochłonął oryginalną Madonnę.
W czasie wojny domowej w latach 30-tych XX w. La Santinę ukryto przed siłami rewolucji. Ujawniono Ją dopiero w 1939 r. – w ambasadzie Hiszpanii we Francji…
Od 1989 r. Pani z Covadonga trzyma w prawej ręcę złotą różę, złożoną w ofierze przez papieża Jana Pawła II, który zatrzymał się w sanktuarium Covadonga w czasie pielgrzymki do Hiszpanii.
Obok groty z biegiem czasu, na miejscu spalonego w 1777 r. klasztoru, powstała bazylika (hiszp. Basílica de Santa María la Real de Covadonga) i w 1901 r. została uroczyście konsekrowana.
Pielgrzymi klękający u stóp Madonny Bitwnej z Covadonga śpiewają hymn ku Jej czci:
Bendita la Reina de nuestra montaña,
que tiene por trono la cuna de España
y brilla en la altura más bella que el sol.
Es Madre y es Reina. Venid, peregrinos,
que ante ella se aspiran amores divinos
y en ella está el alma del pueblo español.
Dios te salve, Reina y Madre
del pueblo que hoy te corona
en los cánticos que entona
te da el alma y el corazón
causa de nuestra alegría,
vida y esperanza nuestra,
bendice a la Patria y muestra
que sus hijos tuyos son.
Virgen de Covadonga, Virgen gloriosa
flor del cielo que aromas nuestra montaña
tu eres la más amante, la más hermosa,
Reina de los que triunfan, Reina de España.
Nuestros padres sus ojos a ti volvieron
y una patria en tus ojos adivinaron
con tu nombre en sus labios por ti lucharon
con tu amor en las almas por ti vencieron.
Błogosławiona Królowo naszej góry,
miejscu narodzin tronu hiszpańskiego
świecącego z wysoka jaśniej niźli słońce.
Matko i Królowo. Przyjdźcie do Niej wszyscy
którzy łakniecie Jej boskiej miłości,
do Niej, która jest duszą ludu Hiszpanii…
Bądź pozdrowiona, Królowo i Matko
Wsiom, którym królujesz,
które wznoszą ku Tobie swe pieśni,
których jesteś sercem i duszą
przyczyno naszej radości,
życie i nadziejo nasza
błogosław naszemu krajowi
i okaż jego dzieciom, że są Twoi.
Dziewico z Covadonga, Piękna Pani
nasyć nasze góry zapachem niebios
Tyś najpiękniejsza, umiłowana
Królowo pątnicza, Królowo Hiszpanii.
Nasi ojcowie zwrócili się ku Tobie
a kraj skierował na Ciebie swój wzrok
z Twoim imieniem na ustach walczyli
z miłością w duszach ku Tobie zwyciężali.
A krzyż Pelagiusza przechowywany jest, wraz z tylu innymi wspaniałymi relikwiami (m.in. jedną z chust, zwaną Sudarium, którą okryto głowę Chrystusa po śmierci – prawdopodobnie jeszcze na krzyżu), w Cámara Santa w katedrze w Oviedo.
Pochylmy się też nad dokumentami papieskimi o Różańcu św.:
- Encykliką Leona XIII „Supremi Apostolatus Officio”, 1883 r.
- Listem apostolskim Jana Pawła II „Rosarium Virginis Mariae”, 2002 r.
Obejrzyjmy parę filmików związanych z Covadonga:
Etiuda o Covadonga:
Wizyta Jana Pawła II w Asturii, 1989 r. (po hiszpańsku):
Adres:
Basílica de Santa María la Real de Covadonga
Covadonga
33550 Cangas de Onís
Mapa okolic:
Opracowanie oparto na następujących źródłach:
polskich:
angielskich:
hiszpańskich: