Fragment relacji Stepana Antoniwa o mordach na Ukraińcach  […] :
„Podjechaliśmy do Radoszyc, gdzie dowiedzieliśmy się, że mieszkańcy tej wsi w jakiś sposób zostali zawiadomieni, co ich czeka i uciekli do lasu. Zostali tylko starcy i chorzy, nad którymi [żołnierze] znęcali się, mordowali. Wójta te zwierzęta zakatowały za to, że wieśniacy uciekli do lasu. Bili go, oblewali wodą i znowu pili, a potem pociągnęli do chlewu. Odrąbali mu ręce, którymi trzymał się za framugę”.

źródło: Antoniw S., „s. Osławycia”; w: Sływka J. (red.), „Deportaciji. Zachidni zemli Ukrajiny kincia 30—ch – poczatku 50—ch rr. Dokumenty. Materiały. Spohady.”, w: Lwów 2002, t. 3: „Wspomnienia”, s. 374

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]

Fragment relacji Jewy Paraszczak–Kołhało o mordzie na Ukraince w Radoszycach:
„Rano, 6 kwietnia 1946 r., Wojsko Polskie wjechało do wsi Radoszyce, prawie bezludnej, ponieważ większość z nich znajdowała się w lesie Barani pod granicą czechosłowacką  […] W tym czasie Jurko Harhaj–Barański z dziewczyną Teklą Łapihuską wrócił z lasu, żeby wziąć coś z domu. Złapali ich dwa polscy wojacy i zaprowadzili za most kolejowy na Łysą Górę. Jeden z wojaków nastawił karabin, chcąc zastrzelić Jurka, ale Tekla podbiła karabin, a Jurko wskoczył w rów i krzakami uciekł. A uroczą dziewczynę spotkała straszna tragedia. Zostałą nie tylko zgwałcona, ale jeszcze połamali jej ręce i nogi, odcięli uszy, wykłuli oczy”.

źródło: Paraszczak-Kołhało J., „s. Radoszyci”; w: Sływka J. (red.), „Deportaciji. Zachidni zemli Ukrajiny kincia 30—ch – poczatku 50—ch rr. Dokumenty. Materiały. Spohady.”, w: Lwów 2002, t. 3: „Wspomnienia”, s. 384

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]