Wyciąg z artykułu Romana Bazyłewycza o Ukraińcach zamordowanych w Siedlance przez członków NZW i bandytów:  […]
„Śliz Jarosaw (Ярослав Слиз), lat 22, pochodził z Siedlanki, zamordowany w budynku PKP na początku 1945 r.”

źródło: Bazyłewycz R., „Ukrajinśki żertwy Łeżajśka”; w: Huk Bogdan (opr.), „Nasze Słowo”, w: nr 9, 2011, s. 9

źródło: Bazyłewycz R., „Ukrajinśki żertwy Łeżajśka”; w: Huk Bogdan (opr.), „Nasze Słowo”, w: nr 10, 2011, s. 9

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]

1993 maj, Horodenka — Tłumaczenie na język polski wspomnień Wiry Kyszakewicz o Leżajsku w styczniu i lutym 1945 r.:
„Koło krzyża na jarosławskiej drodze uchodźcy znaleźli ciało jeszcze jednego Ukraińca — Pustelnego. Opowiadano, że bandyci zabili Pustelnego i jego żonę na oczach kilkorga dzieci, które błagały zabójców, aby darowali rodzicom, a po zabójstwie rodziców prosiły, aby je także zastrzelić, ale bandyci pozostawili je przy życiu. Podczas tych dwóch miesięcy zginęło w Leżajsku 100–150 Ukraińców”.

źródło: „O Leżajsku z Horodenki”; w: Siwicki M., „Dzieje konfliktów polsko-ukraińskich”, w: Warszawa 1994, t. III, s. 210

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]

Wyciąg z artykułu Romana Bazyłewycza o Ukraińcach zamordowanych w Leżajsku przez członków NZW i bandytów:
„Łach Jan (Лах Іван), lat 39, zamieszkały w Leżajsku, lekarz medycyny, torturowany w budynku sądu, zamordowany na początku 1945 r  […]
NN, młody mężczyzna, wracał z kolegą (patrz niżej) w podobnym wieku z robót z Niemiec. Ciało znaleziono w ogrodzie na posesji przy ulicy 28 Maja  […]
Ożga Paulina (Ожґа Павлина), żona Mariana Ożgi z Leżajska, czasu mordu nie ustalono  […]
Wańczycki Jan (Ванчицький Іван), lat 45, murarz, właściciel okazałego budynku mieszkalnego. Torturowany i zamordowany w swoim domu w Leżajsku  […]
Zachara Stefan (Захара Степан), zamieszkały w Leżajsku”.

źródło: Bazyłewycz R., „Ukrajinśki żertwy Łeżajśka”; w: Huk Bogdan (opr.), „Nasze Słowo”, w: nr 9, 2011, s. 9

źródło: Bazyłewycz R., „Ukrajinśki żertwy Łeżajśka”; w: Huk Bogdan (opr.), „Nasze Słowo”, w: nr 10, 2011, s. 9

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]

Fragment relacji Iwana Bidnego o mordach na Ukraińcach w Leżajsku dokonanych przez członków NZW:
„Na początku 1945 roku bandy polskie mordowanie Ukraińców Leżajska. Pierwszą ofiarą był Emilian Wańczyk z Siedlanki. Po kilku dniach nastąpiły następne mordy. Śmiercią męczeńską zginęły dwie siostry Słabe, Łew Kyszakewycz z żoną i pomocą domową. Hajduka zamordowali na moście przed jego domem. Olha Wańczycka zginęła na drodze koło Dębna: ściągnęli ją z wozu i na miejscu rozstrzelali. Po kilku dniach podobny los spotkał jej męża Iwana Wańczyckiego. Od kul polskich bandytów zginęli starzy Hajdukowie, żona adwokata Maria Gielecińska i jej 13‑letnia córka Rasia. Nad tą kobietą bandyci polscy w straszny sposób znęcali się godzinami. Egzekucję wykonał Kazimierz Stocki z Więcławem Śląskim. Bandyci w nocy zabrali ich do tak zwanego lasu klasztornego, matkę gwałcili, a przywiązane do drzewa dziecko musiało patrzeć na ten czyn. Następnie to samo zrobili z niepełnoletnią córką. Z rąk tej samej bandy zginął Chamiec ze swoim synem i matka Atamanowej”.

źródło: Bidnyj I., „m. Leżajśk”; w: Sływka J. (red.), „Deportaciji. Zachidni zemli Ukrajiny kincia 30—ch – poczatku 50—ch rr. Dokumenty. Materiały. Spohady.”, w: Lwów 2002, t. 3: „Wspomnienia”, s. 117—118

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]

1993 maj, Horodenka — Tłumaczenie na język polski wspomnień Wiry Kyszakewicz o Leżajsku w styczniu i lutym 1945 r.:
„Okrutnie rozprawiano się z młodzieżą ukraińską, która była zwerbowana na roboty do Niemiec i wracała teraz do rodzinnych wsi — Cieplic, Kuryłówki. Bandyci związywali drutem kolczastym ręce i nogi chłopcom i dziewczętom i wrzucili do Sanu.
W styczniu zabito dwóch chłopców — Roman Hajduka i Łewka Wania. Ich ciała znaleziono na brzegu Sanu”.

źródło: „O Leżajsku z Horodenki”; w: Siwicki M., „Dzieje konfliktów polsko-ukraińskich”, w: Warszawa 1994, t. III, s. 210

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]

Wyciąg z artykułu Romana Bazyłewycza o Ukraińcach zamordowanych w Leżajsku przez członków NZW i bandytów:
„Hajduk Roman (Гайдук Роман), lat 15, pochodził z Leżajska, uczeń, zamordowany nad Sanem w drodze do wsi Dębno”.

źródło: Bazyłewycz R., „Ukrajinśki żertwy Łeżajśka”; w: Huk Bogdan (opr.), „Nasze Słowo”, w: nr 9, 2011, s. 9

źródło: Bazyłewycz R., „Ukrajinśki żertwy Łeżajśka”; w: Huk Bogdan (opr.), „Nasze Słowo”, w: nr 10, 2011, s. 9

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]

1993 maj, Horodenka — Tłumaczenie na język polski wspomnień Wiry Kyszakewicz o Leżajsku w styczniu i lutym 1945 r.:
„Wraz z Warwarą Patryło w domu Dzidzińskich zabito również Komarnicką. Należało do niej pół domu, w którym mieszkał Polak Szpilka. Podejrzewano, że Szpilka doniósł bandytom, że w domu Dzidzińskich nocują Ukraińcy. Dom Dzidzińskich i dom Szpilki były naprzeciwko siebie”.

źródło: „O Leżajsku z Horodenki”; w: Siwicki M., „Dzieje konfliktów polsko-ukraińskich”, w: Warszawa 1994, t. III, s. 210

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]

Wyciąg z artykułu Romana Bazyłewycza o Ukraińcach zamordowanych w Leżajsku przez członków NZW i bandytów:
„NN, młody mężczyzna, zamordowany na początku 1945 r. w budynku sądu razem z kolegą. Ciało znaleziono na ogrodzie posesji przy ulicy 28 Maja.
NN, imię Agnieszka, pomoc domowa Komarnickich z Leżajska, zamordowana wraz z Barbarą Patryło w lutym 1945 r.”

źródło: Bazyłewycz R., „Ukrajinśki żertwy Łeżajśka”; w: Huk Bogdan (opr.), „Nasze Słowo”, w: nr 9, 2011, s. 9

źródło: Bazyłewycz R., „Ukrajinśki żertwy Łeżajśka”; w: Huk Bogdan (opr.), „Nasze Słowo”, w: nr 10, 2011, s. 9

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]

1993 maj, Horodenka — Tłumaczenie na język polski wspomnień Wiry Kyszakewicz o Leżajsku w styczniu i lutym 1945 r.:
„Następnego dnia, a może później, w Niemieckich Dołach między Leżajskiem i Wierzawicami zamordowano mieszkańców Leżajska: Wołodymyra Kyszakewicza (brata Lwa) z żoną i Olgę Struc (Wańczyk). Ci Ukraińcy uciekali do Dębna, na wozie wieźli swoje mienie. Mieszkanka Leżajska Wiśka Chamiec szła z Leżajska do Dębna i spotkała sąsiada Wołodymyra Kyszakiewicza — Polaka Owsika z zakrwawionym nożem. Owsik zapytał ją, skąd idzie, a ona odpowiedziała, że z Wierzawic. Rozumiała, że prawdziwa odpowiedź mogła ją kosztować życie. Owsik nie napadł na nią i poszedł dalej do Leżajska. Po jakimś czasie Wiśka Chamiec natknęła się na wóz i martwych Kyszakiewiczów i Olgę Struc.
Niedobrą sławą cieszyli się tacy Polacy, jak Diduch, Szpilka, Antek Kiełbowicz, którzy albo należeli do band, albo byli ich agentami.
Męczeńską śmiercią zginął również mąż wspomnianej wyżej Olgi Struc — Iwan Struc. Bandyci złapali go na ul. Pierackiego, przywiązali do końskiego ogona i pognali konia do Wierzawic, do Sanu”.

źródło: „O Leżajsku z Horodenki”; w: Siwicki M., „Dzieje konfliktów polsko-ukraińskich”, w: Warszawa 1994, t. III, s. 210

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]

Wyciąg z artykułu Romana Bazyłewycza o Ukraińcach zamordowanych w Leżajsku przez członków NZW i bandytów:
„Kiszakiewicz Maria (Кишакевич Марія), lat 63, żona Włodzimierza, gospodyni domowa zamieszkała w Leżajsku, zamordowana w lutym 1945 r. z mężem Włodzimierzem oraz Olgą Wańczycką i Olgą Federkiewicz w drodze do wsi Dębno.
Kiszakiewicz Włodzimierz (Кишакевич Володимир), lat 65, brat Leona Kiszakiewicza, prawnik, zamieszkały w Leżajsku, zamordowany w lutym 1945 r. razem z żoną Marią Kiszakiewicz oraz Olgą Wańczycką i Olgą Federkiewicz w drodze do wsi Dębno.
Wańczycka Olga (Ванчицька Ольга), lat 43, żona Jana Wańczyckiego, gospodyni domowa, mieszkanka Leżajska, zamordowana w lutym 1945 r. wraz z Włodzimierzem i Marią Kiszakiewiczami, Olgą Federkiewicz w drodze do wsi Dębno”.

źródło: Bazyłewycz R., „Ukrajinśki żertwy Łeżajśka”; w: Huk Bogdan (opr.), „Nasze Słowo”, w: nr 9, 2011, s. 9

źródło: Bazyłewycz R., „Ukrajinśki żertwy Łeżajśka”; w: Huk Bogdan (opr.), „Nasze Słowo”, w: nr 10, 2011, s. 9

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]

1993 maj, Horodenka — Tłumaczenie na język polski wspomnień Wiry Kyszakewicz o Leżajsku w styczniu i lutym 1945 r.:
„Po przejściu frontu  […] polscy nacjonaliści skierowali swe uderzenie na ukraińską mniejszość w mieście. W Leżajsku mieszkało wówczas 6% Ukraińców  […] W nocy, od 5 do 6 lutego, zabito Milcię Kyszakewycz, Lwa Kyszakewycza i ich służącą, zamieszkałych na ul. Szaszkiewicza (Pierackiego). Ci sami zabójcy chodzili do Włodzimierza Kyszakewycza, lecz nie dostali się do jego domu. Przyszli też na nasze podwórze, na Podolszyny. Podwórze było ogrodzone, brama zamknięta, rodzice w oborze doili krowę. Widziałam przez okno, jak pięciu mężczyzn podeszło do naszej bramy, pies zaczął głośno ujadać. Bandyci nie mogli otworzyć bramy i poszli dalej. Przez otwarte okno usłyszałam, jak któryś powiedział:
— «To nic, będzie jeszcze na obiad».
Bandyci poszli do Federkiewiczów, którzy mieszkali na tej samej ulicy, niedaleko od nas, rzucili granat w ich dom. Od wybuchu zginęła jedna kobieta. Jej syna nie było w domu i dzięki temu przeżył. Tego samego dnia zabito siostry Helę i Stefę Słabe. Tej nocy byli jeszcze u mego stryjka, Leona Kyszakewycza, który mieszkał na ul. Opalińskiego z żoną i dwojgiem dzieci. Sąsiedzi Polacy grali w karty u stryja do białego dnia. Kiedy chcieli wyjść z domu, to nie mogli, bo drzwi były zastawione  […] Trudno powiedzieć, czy był to przypadek, czy sąsiedzi Polacy coś przeczuwali i świadomie chcieli uratować rodzinę stryja.
Władze nie pozwoliły na wspólny pogrzeb ofiar, wolno było wynosić z cerkwi tylko po jednej trumnie. To również było znęcanie się nad żyjącymi. Późniejsze ofiary chowano bez księdza, Jurija Kikty, który musiał się ukrywać. Bywało, że ksiądz przez kilka dni siedział w piwnicach bez jedzenia. Od niechybnej śmierci uratował go pewnego razu Polak, stolarz, który wykonywał różne zamówienia dla cerkwi. Ksiądz uciekł przed pogonią, wpadł do warsztatu i ukrył się za drzwiami, bo innej możliwości już nie było. Prześladowcy zapytali stolarza, czy nie widzieli księdza, ale on odpowiedział, że ksiądz poszedł dalej i pokazał ręką jakiś kierunek”.

źródło: „O Leżajsku z Horodenki”; w: Siwicki M., „Dzieje konfliktów polsko-ukraińskich”, w: Warszawa 1994, t. III, s. 210

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]

Wyciąg z artykułu Romana Bazyłewycza o Ukraińcach zamordowanych w Leżajsku przez członków NZW i bandytów:
„Kiszakiewicz Emilia (Кишакевич Емілія), lat 62, gospodyni domowa, zamordowana 4 lutego 1945 r. w swoim domu. Razem z mężem Leonem Kiszakiewiczem (patrz niżej) i służąca M. Trusz.
Kiszakiewicz Leon (Кишакевич Лев), lat 71, budowniczy, mieszkaniec Leżajska, zamordowany 4 lutego 1945 r  […]
Trusz Maria (Труш Марія), lat 45, pomoc domowa, zamordowana 4 lutego 1945 r. w domu Emilii i Leona Kiszakiewiczów w Leżajsku  […]
Słaby Helena (Слабий Галина), lat 51, sprzedawała w sklepie, zamordowana w Leżфjsku we własnym domu 4 lutego 1945 r. razem z siostrą Stefanią Słaby.
Słaby Stefania (Слабий Стефанія), lat 50, urzędniczka, zamordowana 4 lutego 1945 r.”

źródło: Bazyłewycz R., „Ukrajinśki żertwy Łeżajśka”; w: Huk Bogdan (opr.), „Nasze Słowo”, w: nr 9, 2011, s. 9

źródło: Bazyłewycz R., „Ukrajinśki żertwy Łeżajśka”; w: Huk Bogdan (opr.), „Nasze Słowo”, w: nr 10, 2011, s. 9

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]

1993 maj, Horodenka — Tłumaczenie na język polski wspomnień Wiry Kyszakewicz o Leżajsku w styczniu i lutym 1945 r.:
„7–8 lutego zakatowano wdowę po adwokacie, p. Gelecińską, razem z 12‑letnią córką, Rasią. Gelecińska znała 10 obcych języków, pracowała jako tłumacz w Komendzie Garnizonowej w Leżajsku  […] Bandyci zabrali ją i jej córkę do lasu, obie zgwałcili a później zamordowali. Ofiary miały połamane ręce i nogi. Zmasakrowane ciała wywarły straszne wrażenie na mieszkańcach Leżajska.
Nie mniejszym barbarzyństwem było zabójstwo w domu Dziedzińskich, Warwary Patryło, matki siedmiorga dzieci — na oczach trojga najmłodszych. Starsze nocowały wówczas w budce kolejowej. Rano mąż, nie pochował żony, a wziął wszystkie dzieci i pojechał do Sądowej Wiszni. Warwarę Patryło pochowano gdzieś w kącie cmentarza, gdzie wysypują śmieci”.

źródło: „O Leżajsku z Horodenki”; w: Siwicki M., „Dzieje konfliktów polsko-ukraińskich”, w: Warszawa 1994, t. III, s. 210

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]

Wyciąg z artykułu Romana Bazyłewycza o Ukraińcach zamordowanych w Leżajsku przez członków NZW i bandytów:
„Gielecińska Maria (Ґелецинська Марія), nazwisko panieńskie Bożyk, wdowa po adwokacie Bronisławie Gielecińskim (1939), lat 38, gospodyni domowa, mieszkanka Leżajska, zamordowana 11 lutego 1945 r. razem z córką.
Gielecińska Radoslawa (Ґелецbнська Радослава), lat 13, córka Marii i Bronisława Gielecińskich, mieszkanka Leżajska, zamordowana 11 lutego 1945 r. razem z matką.
Patryło Barbara (Патрило Варвара), lat 48, gospodyni domowa z Siedlanki, żona kolejarza, zamordowana w domu swojej sąsiadki Dziedzińskiej przy ul. Pierackiego (dawniej Ruskiej) w lutym 1945 r. razem z nieznaną z nazwiska Agnieszką lat 24”.

źródło: Bazyłewycz R., „Ukrajinśki żertwy Łeżajśka”; w: Huk Bogdan (opr.), „Nasze Słowo”, w: nr 9, 2011, s. 9

źródło: Bazyłewycz R., „Ukrajinśki żertwy Łeżajśka”; w: Huk Bogdan (opr.), „Nasze Słowo”, w: nr 10, 2011, s. 9

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]

Wyciąg z artykułu Romana Bazyłewycza o Ukraińcach zamordowanych w Leżajsku przez członków NZW i bandytów:
„Gielecińska Maria (Ґелецинська Марія), nazwisko panieńskie Bożyk, wdowa po adwokacie Bronisławie Gielecińskim (1939), lat 38, gospodyni domowa, mieszkanka Leżajska, zamordowana 11 lutego 1945 r. razem z córką.
Gielecińska Radoslawa (Ґелецbнська Радослава), lat 13, córka Marii i Bronisława Gielecińskich, mieszkanka Leżajska, zamordowana 11 lutego 1945 r. razem z matką”.

źródło: Bazyłewycz R., „Ukrajinśki żertwy Łeżajśka”; w: Huk Bogdan (opr.), „Nasze Słowo”, w: nr 9, 2011, s. 9

źródło: Bazyłewycz R., „Ukrajinśki żertwy Łeżajśka”; w: Huk Bogdan (opr.), „Nasze Słowo”, w: nr 10, 2011, s. 9

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]

Wyciąg z artykułu Romana Bazyłewycza o Ukraińcach zamordowanych w Leżajsku przez członków NZW i bandytów:
„Simko Stanisław (Сімко Станіслав), lat 55, rolnik, rymarz, zamordowany 12 lutego 1945 r. we własnym domu w Leżajsku wraz z żoną M. Simko (patrz wyżej).
Simko Maria (Сімко Марія), lat 51, gospodyni domowa, zamordowana razem z mężem S. Simką (patrz niżej) 12 lutego 1945 r. we własnym domu w Leżajsku na ul. Podolszyny”.

źródło: Bazyłewycz R., „Ukrajinśki żertwy Łeżajśka”; w: Huk Bogdan (opr.), „Nasze Słowo”, w: nr 9, 2011, s. 9

źródło: Bazyłewycz R., „Ukrajinśki żertwy Łeżajśka”; w: Huk Bogdan (opr.), „Nasze Słowo”, w: nr 10, 2011, s. 9

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]

Wyciąg z artykułu Romana Bazyłewycza o Ukraińcach zamordowanych w Leżajsku przez członków NZW i bandytów:
„Hajduk Józef (Гайдук Йосиф), lat 76, rolnik z Leżajska, ojciec adwokata Bronisława Hajduka z Leżajska, zamordowany 15 lutego 1945 r. razem z żoną Marią Hajduk we własnym domu.
Hajduk Maria (Гайдук Марія), lat 80, żona Józefa Hajduka, matka leżajskiego adwokata Bronisława Hajduka, gospodyni domowa z Leżajska, zamordowana 15 lutego 1945 r. we własnym domu wraz z mężem Józefem Hajdukiem”.

źródło: Bazyłewycz R., „Ukrajinśki żertwy Łeżajśka”; w: Huk Bogdan (opr.), „Nasze Słowo”, w: nr 9, 2011, s. 9

źródło: Bazyłewycz R., „Ukrajinśki żertwy Łeżajśka”; w: Huk Bogdan (opr.), „Nasze Słowo”, w: nr 10, 2011, s. 9

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]

Wyciąg z artykułu Romana Bazyłewycza o Ukraińcach zamordowanych w Leżajsku przez członków NZW i bandytów:
„Chamiec Piotr (Хамець Петро), lat 50, rolnik, zam. w Leżajsku na ul. Podolszyny, zamordowany 17 lutego 1945 r. w swoim domu z synem Jarosławem Chamcem.
Chamiec Jarosław (Хамець Ярослав), lat 24, syn Piotra, rolnik, zamordowany 17 lutego 1945 r. z ojcem Piotrem Chamcem w ich domu  […]
Simko Helena (Сімко Галина), lat 31, zamordowana na Siedlance razem z 3‑letnim synem Teodozym 17 lutego 1945 r.
Simko Teodozy (Сімко Теодозій), lat 3, syn Heleny Simko, uderzony w głowę ciężkim przedmiotem, zginął 17 lutego 1945 r. razem z matką”.

źródło: Bazyłewycz R., „Ukrajinśki żertwy Łeżajśka”; w: Huk Bogdan (opr.), „Nasze Słowo”, w: nr 9, 2011, s. 9

źródło: Bazyłewycz R., „Ukrajinśki żertwy Łeżajśka”; w: Huk Bogdan (opr.), „Nasze Słowo”, w: nr 10, 2011, s. 9

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]