Fragment relacji Iwana Kyrpana o mordach na Ukraińcach w Kamionce przez mieszkańców polskiej wsi Lubatowa:
„Jednego wiosennego dnia przybiegł do mnie zziajany kolega Kotys i krzyknął:
— «Lećmy na Abramów (przysiółek Zawadki, graniczący z Kamionką)! Tam w ogrodzie Polak zastrzelił Fedora Czełaka, jak ten pasł bydło!».
Ofiarę, leżącą w trawie na między, okrążył tłum ludzi. Gdy przycisnąłem się do środka, zobaczyłem skrwawione ciało i ubranie zabitego. Kula przebiła piersi, z których powoli wypływały krople krwi i od razu zastygły na ubraniu. Jeszcze jakiś czas wpatrywałem się w nieruchomą, pozbawioną znaków życia twarz Czełaka — był moim chrzestnym  […] Gdy się obejrzałem, zobaczyłem, jak sąsiedzi cucą wodą nieprzytomną żonę zmarłego, wokół której stały trzy malutkie dziewczynki, a od tego czasu sieroty  […]
Do miasta przez Lubatową odważył się jechać Fedir Radko — do tego czasu nie wrócił  […]
Do dziś nie wiadomo, gdzie jest proch tych, którzy strzegli [przesiedleńczych] wagonów z końmi na stacji [w Rymanowie]. Ci ludzie niczego nie byli winni. Petro i Wołodymyr Kobela, synowie Iwana, nie jeden raz jeździli do Polski starając się wyjaśnić okoliczności zabójstwa ojca i innych u mieszkańców wsi, odnaleźć miejsca ich pogrzebu, ale daremnie. Urzędnicy robili minę, że niczego nie wiedzą o tym wypadku.
Czełak Iwan i Mychajło Barna mieli tylko po 16 lat, jak bandycka kula przerwała ich życie, Wasyl Bobryk miał 22 lata, Kobela Iwan — 41”.

źródło: Kyrpan I., „s. Kamianka”; w: Sływka J. (red.), „Deportaciji. Zachidni zemli Ukrajiny kincia 30—ch – poczatku 50—ch rr. Dokumenty. Materiały. Spohady.”, w: Lwów 2002, t. 3: „Wspomnienia”, s. 369—371

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]