Osoby zamordowane w Bartkówce w powiecie Brzozów i na Polesiu i Wołyniu, gdzie zostały przez Sowietów przesiedlone z pasa granicznego w roku 1940. Zamordowani w okresie od 1 marca do 31 lipca 1943 r. na Wołyniu, nie uwzględnieni w książce Siemaszko i Siemaszko (2000): 66–88. Hadam Karolina żona Feliksa; Hadam Anna i Tadeusz dzieci Feliksa; Kozioł Kazimierz; Kozioł Maria córka Kazimierza; Marszałek Henryk; Marszałek Jan; Marszałek Maria córka Heleny; Marszałek Zofia żona Kazimierza; Marszałek Wiktoria córka Jana; Ogryzek Marian; Ogryzek Zofia córka Michała; Ogryzek Helena i Stanisław dzieci Marcina; Pantoł Zofia i Stanisław dzieci Michała; Sarnicki Michał syn Kazimierza; Sarnicka Salomea żona Kazimierza; Sarnicki Władysław, Albina i Mieczysław dzieci Michała; Sarnicka Janina córka Michała; Sarnicka Maria córka Jana.

źródło: Żurek Stanisław, „75 rocznica ludobójstwa – lipiec 1943 rok”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

źródło: prof. dr hab. Jankiewicz Leszek S., „Uzupełnienie do listy strat ludności polskiej podanej przez Stanisława Jastrzębskiego dla województwa lubelskiego (2004)”; w: Listowski Witold (red.), „Ludobójstwo OUN-UPA na Kresach Południowo-Wschodnich”, w: Kędzierzyn-Koźle 2016, t. 8

źródło: Siemaszko Władysław, Siemaszko Ewa, „Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939 – 1945”, w: Warszawa 2000

Osoby zamordowane w Bartkówce w powiecie Brzozów i na Polesiu i Wołyniu, gdzie zostały przez Sowietów przesiedlone z pasa granicznego w roku 1940. Zamordowani w okresie 01.03 –31.07 1943 r. na Polesiu i Wołyniu: 1–65. Bujdasz Michał syn Piotra; Bujdasz Stanisław syn Michała; Bujdasz Jan; Bujdasz Karolina żona Jana; Bujdasz Maria, Andrzej i Kazimierz dzieci Jana; Chrapek Salomea córka Eliasza (jej matka Helena); Hadam Karolina córka Pawła; Hadam Antoni syn Andrzeja; Hadam Maria córka Tomasza; Hadam Bellina syn Bronisława; Hadam Stefania córka Bronisława; Hadam Jakub; Hadam Stefania córka Jakuba; Hadam Jan syn Jakuba; Hadam Jan; Hadam Antonina; Hadam Stanisław (adoptowany); Hadam Jan–inna osoba; Hadam Stanisław syn Wawrzyńca; Łybacki Wojciech; Łybacka Wiktoria; Łybacki Jan, Zofia i Stanisław dzieci Wojciecha; Marszałek Stanisław i Maria dzieci Tomasza; Marszałek Jan, Maria i Stanisław dzieci Marcina; Mudryk Jan syn Daniela (l. 40?); Mudryk Helena żona Jana córka Kazimierza; Mudryk Maria l. 40; Pandoł Roman syn Michała; Pandoł Zofia córka Jakuba; Paszko i.n.; Paszko Marcyna żona; Paszko Janina, Ka zimiera, Władysława i Zbigniew dzieci Andrzeja; Piróg Andrzej (z Potoka); Rebizak Augustyn syn Jana; Rebizak Józef; Rebizak Zofia żona Jozefa z domu Hadam; Rebizak Kazimierz, Helena, Janina i Salomea dzieci Józefa; Rebizak Mieczysław syn Andrzeja; Rejent Katarzyna córka Jakuba; Rejent Antoni syn Rebizak Katarzyny; Romel Aleksander z żoną; Sarnicki Mieczysław i Stanisław synowie Jana; Sarnicki Julian syn Andrzeja; Siry Józef syn Władysława ze Skały; Wandas Jan syn Andrzeja; Wandas Karolina córka Jakuba; Wandas Marta córka Jana; Wojciechowska Józefa córka Jana; Zawiślański Jan; Zawiślańska Aniela żona Jana.

źródło: Żurek Stanisław, „75 rocznica ludobójstwa – lipiec 1943 rok”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

źródło: prof. dr hab. Jankiewicz Leszek S., „Uzupełnienie do listy strat ludności polskiej podanej przez Stanisława Jastrzębskiego dla województwa lubelskiego (2004)”; w: Listowski Witold (red.), „Ludobójstwo OUN-UPA na Kresach Południowo-Wschodnich”, w: Kędzierzyn-Koźle 2016, t. 8

Na Wołyniu działało 9 oddziałów partyzanckich Armii Krajowej:
1. Oddział „Łuny” (potem „Krwawej Łuny”). — liczył 107 partyzantów, przebywał w Przebrażu. 6 listopada 1943 roku dowódca ppor. Jan Rerutko „Drzazga” został zamordowany przez partyzantów sowieckich. Od 10 listopada dowódcą został por. Zygmunt Kulczycki „Olgierd”, oddział powiększył się do 170 partyzantów i przeniósł do Pańskiej Doliny.
2. Oddział.„Jastrzębia” — liczył około 150 partyzantów i działał w rejonie wsi Zasmyki — Kupiczów.
3. Oddział „Sokoła” — liczył około 120 partyzantów i działał razem z „Jastrzębiem”.
4. Oddział „Korda” — liczył około 80 partyzantów i działał w rejonie wsi Rymacze — Jagodzin.
5. Oddział „Piotrusia” — liczył około 80 partyzantów i działał w rejonie wsi Spaszczyzna — Bielin.
6. Oddział „Bomby”, „Wujka” – liczył około 500 partyzantów i działał we wsi Stara Huta.
7. Oddział „Gzymsa” — liczył około 80 partyzantów i działał w rejonie wsi Stójło — Witoldówka.
8. Oddział „Strzemienia” — liczył około 100 partyzantów i działał we wsi Rudnia Lwa, pod koniec 1943 roku połączył się z oddziałem „Bomby”.
9. Oddział „Ryszarda” — liczył około 80 partyzantów i działał w rejonie wsi Lubomirka — Klewań.
Oddziały liczyły łącznie około 1200 partyzantów, polska samoobrona na Wołyniu liczyła około 3600 słabo uzbrojonych osób. Oddziały UPA liczyły ponad 30 tysięcy uzbrojonych strzelców.

źródło: Żurek Stanisław, „75. rocznica ludobójstwa – listopad oraz jesień 1943”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

Fragmenty instrukcji kierownictwa wołyńskiej OUN–B w sprawie „likwidowania śladów polskości”, jesień 1943 r.:
„a) Zniszczyć wszystkie ściany kościołów i innych domów modlitewnych.
b) Zniszczyć drzewa rosnące przy domach tak, żeby nie pozostały znaki, że kiedyś mógł tam ktoś żyć (nie niszczyć drzew owocowych przy drogach).
c)  […] zniszczyć wszystkie polskie domy, w których wcześniej żyli Polacy (jeśli w tych budynkach mieszkają Ukraińcy — należy je koniecznie rozebrać i zrobić z nich ziemianki); jeśli to nie będzie zrobione, to domy będą spalone i ludzie, którzy w nich żyją, nie będą mieć gdzie przezimować. Zwrócić uwagę jeszcze raz na to, iż jeśli ostanie się cokolwiek polskiego, to Polacy będą zgłaszali pretensje do naszych ziem”.

źródło: Zińczuk Aleksandra (pomysł, wybór, redakcja), „Pojednanie przez trudną pamięć. Wołyń 1943”, Stowarzyszenie „Panorama Kultur”, w: Lublin 2012, s. 44

źródło: Waldemar Michalski, „Wołyń – dwa oblicza jednej zbrodni”; w: portal: Akcent, w: nr 4 (134) 2013 — internet: akcentpismo.pl [dostępny: 2021.05.22]