Upowcy zamordowali 53 Polaków: 23 uprowadzonych z Leska utopili w gnojowicy; 4 rodziny z Żernicy Wyżnej (16 osób); 3 rodziny z Żernicy (12 osób) oraz 2 młodych Polaków.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – sierpień 1944”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

źródło: Żurek Stanisław, „UPA w Bieszczadach”, w: wyd. II, wyd. Nortom, Wrocław 2010, s. 27

J. Keller w relacji złożonej Grzegorzowi Motyce twierdzi, że upowcy przygnali z Leska 23 Polaków i zakopali ich żywcem w gnojówce w Żernicy, natomiast podczas rzezi małego przysiółka pod Hoczwią krzyżowali małe dzieci na ścianach. Motyka stwierdza, że relacje te „budzą wątpliwości”.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – sierpień 1944”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

źródło: Żurek Stanisław, „UPA w Bieszczadach”, w: wyd. II, wyd. Nortom, Wrocław 2010, s. 24

Upowcy zamordowali Antoniego Wysockiego.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – marzec 1945”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

W zasadzce UPA zginęło 2 milicjantów z posterunku w Hoczwi.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – lipiec 1945”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

Fragment sprawozdania sytuacyjnego nieznanego referenta OUN z nadrejonu 'Beskid' za październik 1945 r. o mordzie na Ukraińcach Dmytrze Domaradzu i Mychajle Biłym w Żernicy Wyżnej dokonanym prawdopodobnie przez żołnierzy Wojska Polskiego:
„24 października o godzinie 21. do wsi Żernica Wyżna powiat Sanok przyszli [nieznani żołnierze] do gospodarza D. Domaradza, wybijając w stajni okno i zabierając 3 konie i sługę Mychajła Biłego liczącego lat 16, który spał w stajni. Odchodząc z podwórza, złapali koło domu 27‑letniego Dmytra, syna Domaradza Tymka, wracającego ze wsi. Zaprowadzili go razem z Biłym przez górę w kierunku Baligrodu. W odległości 8 km od domu Domaradza Dmytra i M. Biłego torturowali, a na koniec rozstrzelali. D. Domaradz dostał około 30 kul z PPSz i miał oderwany język, a Biły zostal mocno pobity i miał nogę w trzech miejscach złamaną”.

źródło: „Wisti z terenu za misiać żowteń 1945 r.”; w: Poticzny P. J., Łyko I. (red.), „Litopys UPA”, w: Toronto-Lwów 2002, t. 34: „Łemkiwszczyna i Peremyszczyna. Sprawozdania polityczne (Dokumenty)”, s. 21, w: oryg. ukraiński

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]

UPA uprowadziła 4 Polki, które zaginęły bez wieści.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – rok 1947”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2022.03.02]

Upowcy uprowadzili 3 Polaków, którzy zaginęli bez wieści.
„Olszanicki Michał, gajowy w Żernicy Wyżnej k. Baligrodu, uprowadzony 14 lutego 1947 z bratem Piotrem i sołtysem wsi przez sotnię UPA 'Chrinia', wszelki ślad po nich zaginął”.

źródło: Marszałek Edward, „Z leśnej historii Bieszczadów”; w: Państwowe Gospodarstwo Leśne - Lasy Państwowe — internet: fundacjabieszczadzka.org [dostępny: 2021.04.11]

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – rok 1947”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2022.03.02]

„Baczyński Michał, mój dziadek, był sołtysem we wsi Żernica Wyżna, gmina Hoczew w powiecie Leskim. Został uprowadzony 14.02.1947 r. i ślad po mim zaginął. Moja mama miała wówczas 11 lat i tak zapamiętała okoliczności śmierci swojego ojca:
Banderowcy przyszli nocą, zabrali ojca, chcieli tez zabrać dorosłego brata, ale uciekł przez okno. Tej samej nocy wzięli także sąsiadów Piotra i Michała Olszanickich. Wśród kobiet pomordowanych z wsi Żernica Wyżna jedna o imieniu Kaśka była w ciąży.
Rano dzieci poszły szukać choćby śladu, dokąd poszli, jednak bali się iść daleko — nie znaleźli ani śladu. Za parę dni na drzwiach wejściowych przyczepiono kartkę z ręcznie nakreślonymi postaciami, które miały rożne obrażenia. Mama pamięta obcięty język i wydłubane oczy, ale było tego więcej. Nie wolno było zdjąć tej kartki pod groźba śmierci.
Za kilka dni banderowcy przyszli i zabrali wszystkie zwierzęta z gospodarstwa…, po kolejnych paru dniach spalili dom. Rodzina schroniła się u sąsiadów.
Za niedługi czas wojsko polskie ogłosiło ze maja dwie godziny na opuszczenie domów. Do stacji kolejowej szli pieszo około 30 km. W wagonach bydlęcych ze zwierzętami jechali 3 tygodnie. Zapanowały wszy i różne choroby. Nigdy więcej tam nie wrócili, o losie ojca nie wiedzą nic do dziś.
Może ktoś zna miejsce pochówku mojego dziadka? Proszę o kontakt na adres joloonia@wp.pl Jolanta z Baczyńskich”.

źródło: portal: stankiewicze.com — internet: www.stankiewicze.com [dostępny: 2010.01.01]

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – rok 1947”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2022.03.02]

Bojówka SB‑OUN uprowadziła Marię Proch i po przesłuchaniu zamordowała.

źródło: Instytut Pamięci Narodowej IPN, w: Akta IPN Rz, 28.II.1947, k. 46

źródło: Instytut Pamięci Narodowej IPN, w: Akta IPN Rz, 27.II. 1947, k. 60

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – rok 1947”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2022.03.02]

Bojówka SB‑OUN uprowadziła Annę Olszanicką, lat 20 i po przesłuchaniu zamordowała.

źródło: Jarosław Syrnyk, „Trójkąt bieszczadzki. Tysiąc dni i tysiąc nocy anarchii w powiecie leskim 1944-1947.”, w: wyd. Libra PL Sp. z o.o., Rzeszów 2018, wyd. Libra PL Sp. z o.o., Rzeszów 2018, s. 350

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – rok 1947”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2022.03.02]

Bojówka SB‑OUN uprowadziła Olgę Drabiszczak, lat 23, Michała Olszanickiego i Piotra Olszanickiego i po przesłuchaniu zamordowała. Ponieważ Olga Drabiszczak nie przyznawała się do współpracy z polskimi władzami: „Ounowscy bezpieczniacy użyli wobec niej przemocy fizycznej, co zresztą skrupulatnie zanotowali w protokóle”.

źródło: Jarosław Syrnyk, „Trójkąt bieszczadzki. Tysiąc dni i tysiąc nocy anarchii w powiecie leskim 1944-1947.”, w: wyd. Libra PL Sp. z o.o., Rzeszów 2018, wyd. Libra PL Sp. z o.o., Rzeszów 2018, s. 354—355

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – rok 1947”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2022.03.02]

Dnia 7 III 1947 r. grupa członków bandy UPA sotni 'Hrynia' dokonała napadu na gr. Żernica Wyżna pow. Lesko, skąd uprowadziła 7 mężczyzn.

źródło: Prus Edward, „Operacja „Wisła””, w: wyd. IV, Wrocław 2006, s. 292

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – rok 1947”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2022.03.02]

Zostali uprowadzeni przez bojówkę SB‑OUN Katarzyna Sakała i Michał Baczyński (inny raport podaje, że uprowadzonych zostało 3 Polaków i 5 Ukraińców).

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – rok 1947”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2022.03.02]