Ukraińcy zamordowali 55 Polaków, w tym m.in.: Boczar Józef l. 52 i jego syn Stanisław l.16, Czajkowska Ludwika l. 45, Kalwaria Michał l. 60, jego żona Józefa, Kruk Mikołaj l. 50, Kruk Piotr l. 40, Kruk Maria l. 38, Kruszelnicka Malwina l. 40, Kulesza Rozalia l. 60, Modzelewska Irena l. 24, Nitka N. l. 40 (kobieta, torturowana, wycinano z niej pasy skóry i rany posypywano solą, dobito ją pałkami), Przybyła Jan, Skalny Władysław l.60, Tracz Wiktoria l. 41 (uprowadzona, zakłuta bagnetem), Uhryniuk N. l. 38, Zimmerman Władysław l. 30 (wbijano mu gwoździe do uszu), Żaruk Rafaela l. 20, N. Michał l. 17.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – grudzień 1945 oraz rok 1945”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

źródło: Kubów Władysław, „Terroryzm na Podolu”, w: Warszawa 2003

12 ofiar — milicji ukraińskiej w Sidorowie ad Husiatyn. Aresztowani pod pretekstem angażowania się w adm. sowieckiej, zostali zastrzeleni podczas rzekomej próby ucieczki.

źródło: Żurek Stanisław, „75.rocznica ludobójstwa – październik 1943”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

źródło: „Małopolska Wschodnia. Lista ofiar terroru ukraińskiego. Mp. 15.X.43”, Archiwum Akt Nowych, w: AK, 203 /XV/ 28, k. 73—90

Pewnego razu we wsi odbywało się wesele. Po pewnym czasie nadjechali banderowcy i postraszyli wszystkich gości weselnych. Zabawa natychmiast ustała. Wówczas nikogo jeszcze nie zabili, ale na drodze napotkali rodzinę Pana Młodego, która niestety już nie dotarła na kolejną część uroczystości. Zostali zaprowadzeni do lasu i tam dokonano egzekucji.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – grudzień 1944 i «w 1944 roku»”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

źródło: Dębiec Stanisław

Jeden z moich kolegów, niewiele starszy ode mnie, któregoś razu wrócił do domu z pobliskiego miasteczka, zwanego rejonem i zastał na swym podwórku banderowców, którzy wyciągnęli z domu jego ojca. Nakazali mu pójść za nimi. Na skraju wsi zamordowali ich obu.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – listopad 1944”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

źródło: Dębiec Stanisław

Banderowcy wywieźli pod las i tam zamordowali 6 Polaków: 4‑osobową rodzinę oraz starsze małżeństwo (byli to: Michał Kalwara lat 76 i jego żona Józefa lat 69). Relacjonuje Stanisław Dębiec, urodzony w 1929 r. w Sidorowie: „Kolejne wielkie prześladowania rozpoczęły się w październiku 1944 r. Pamiętam, jak jeden z moich starszych kolegów, który mieszkał w sąsiedztwie, przyjechał na przepustkę, aby ochrzcić swoje nowonarodzone dziecko. Gdy szedł przez wieś, został zaatakowany przez banderowców, którzy nakazali mu zabrać jeden ze stojących wozów i jechać do kolejnej miejscowości. Tam Ukraińcy związali czteroosobową rodzinę oraz dwójkę staruszków, których nazwisko pamiętam do dzisiaj – Kalwary. Następnie wywieźli ich pod las i brutalnie zamordowali. Mój kolega, który jechał wozem uszedł z życiem, ale nakazano mu bezwzględne milczenie. Tak się bał, że po raz pierwszy opowiedział tę historię dopiero w latach 60 – tych, gdy spotkaliśmy się we Wrocławiu  […] Pewnego razu we wsi odbywało się wesele. Po pewnym czasie nadjechali banderowcy i postraszyli wszystkich gości weselnych. Zabawa natychmiast ustała. Wówczas nikogo jeszcze nie zabili, ale na drodze napotkali rodzinę Pana Młodego, która niestety już nie dotarła na kolejną część uroczystości. Zostali zaprowadzeni do lasu i tam dokonano egzekucji  […] Jeden z moich kolegów, niewiele starszy ode mnie, któregoś razu wrócił do domu z pobliskiego miasteczka, zwanego rejonem i zastał na swym podwórku banderowców, którzy wyciągnęli z domu jego ojca. Nakazali mu pójść za nimi. Na skraju wsi zamordowali ich obu  […] Pamiętam również tę tragiczną chwilę, gdy znaleźliśmy w swojej piwnicy ciało zamordowanej przez UPA kobiety. Prawdopodobnie zabili ją w nocy, a zwłoki chcieli ukryć. Okazało się, że była to nasza sąsiadka – Zosia Jankowska. W podobnym czasie ledwo uszła z życiem moja kuzynka, która pewnej nocy spała u swojej znajomej. Nad ranem do mieszkania wpadli banderowcy i wyciągnęli tę znajomą kuzynki. Na całe szczęście, ale też nieszczęście jeden z banderowców powiedział, aby zabrać tylko jedną z nich, a drugiej darować życie. Koleżanka kuzynki już nie wróciła do domu. Zamordowali ją obuchem siekiery. Po wielu latach moja kuzynka, wspominała, że została ocalona przez Matkę Bożą, gdyż w chwili najścia zaczęła gorąco się do Niej modlić. Słyszałem również o tym, jak kobietę w ciąży zabito i rozkrojono jej brzuch, z którego wyciągnięto nienarodzone dziecię i rzucono nim o ścianę. To było niezwykłe bestialstwo. Jeśli ktoś tego nie widział na własne oczy to mógłby nie uwierzyć, ale to wszystko działo się naprawdę. Oni nas prześladowali i mordowali tylko ze względu na to, że byliśmy Polakami! To zdecydowanie było ludobójstwo”.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – październik 1944”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

źródło: Ozdoba Paweł, „To było ludobójstwo!”; w: portal: PCh24.pl — internet: pch24.pl [dostępny: 2021.04.11]

H. Komański et Sz. Siekierka  […] podają, że we wsi Sidorów w latach 1943‑1945 banderowcy zamordowali 55 osób, nie wymienia np. Zofii Jankowskiej.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – październik 1944”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

źródło: Komański Henryk, Siekierka Szczepan, „Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946”, w: Wrocław 2004, s. 244—245

[Ukraińcy] zamordowali ponad 55 Polaków, w tym: 40‑letniej kobiecie o nazwisku Nitka wycinali płaty skory i solili ranę, po czym dobili ją pałkami; 30‑letniemu Władysławowi Zimermanowi powbijali gwoździe do uszu; 17‑letniego chłopca zamurowali żywcem w piwnicy. Uprowadzili 6 Polaków, powiązali drutem kolczastym i furmanką wywieźli do pustego pożydowskiego domu we wsi Krzyweńkie. Byli to: Jan Przybyło, żołnierz WP, który przyjechał do domu na przepustkę; 50‑letni Mikołaj Kruk, 69‑letnia Józefa Kalwara i jej 76‑letni mąż Michał, 60‑letni Józef Bonar i jego 16‑letni syn Stanisław. W tym domu Janowi Przybyle odcięli głowę, którą w czapce z orzełkiem postawili na piecu, a pozostałym kazali nago przed nią defilować. Józefie Kalwar ucięli pierś, a jej mężowi kazali ją ssać. Pozostałym 4 mężczyznom wycięli genitalia, a ciała skłuli bagnetami „Pamiętam również tę tragiczną chwilę, gdy znaleźliśmy w swojej piwnicy ciało zamordowanej przez UPA kobiety. Prawdopodobnie zabili ją w nocy, a zwłoki chcieli ukryć. Okazało się, że była to nasza sąsiadka — Zosia Jankowska. W podobnym czasie ledwo uszła z życiem moja kuzynka, która pewnej nocy spała u swojej znajomej. Nad ranem do mieszkania wpadli banderowcy i wyciągnęli tę znajomą kuzynki. Na całe szczęście, ale też nieszczęście jeden z banderowców powiedział, aby zabrać tylko jedną z nich, a drugiej darować życie. Koleżanka kuzynki już nie wróciła do domu. [Ukraińcy] zamordowali ją obuchem siekiery”.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – grudzień 1945 oraz rok 1945”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

źródło: Dębiec Stanisław