[Ukraińcy] zamordowali 10 Polaków: 5 dzieci (w tym 2–miesięczne i 3 dziewczynki lat 8 — 13), 2 kobiety i 3 mężczyzn lat 20 — 27. „Moja babcia pochodzi z Leszczkowa (gmina Warez), i tam też straciła swoją siostrę z rąk UPA. Jest ona na Pańskiej liście ofiar z woj. lwowskiego. http://www.stankiewicze.com/ludobojstwo/lwowskie_k.html. Siostra mojej babci miała na imię Zofia Kamińska (z d. Gnat), urodzona w lutym 1923 r. Wraz z nią została zamordowana jej córeczka, miała zaledwie 6 tyg. i na imię miała Czesława. Na Pańskiej liście widnieje ona pod imieniem Kamińska X (córka Jana). Według mojej babci Zofia wraz z rodziną zostali złapani, kiedy uciekali ze swojej wioski (Rusin). Wraz z nią, jej mężem Janem i córeczką uciekali jeszcze brat Jana i ciotka z dwiema córkami (niestety imienia nie znam). Jej męża Jana i brata UPA od razu zabrała, a kobiety i dzieci były trzymane jeszcze przez jakiś czas, a następnie zamordowano ich w lesie. Ciała kobiet i dzieci odnalazła teściowa Zofii. Zofia miała ślady tortur na ciele, ponadcinane piersi i skórę na głowie (tak jakby jej próbowali zerwać skórę z głowy). Ciał mężczyzn nigdy nie odnaleziono”.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – marzec 1944”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

źródło: Flanagan Monika; w: portal: stankiewicze.com — internet: www.stankiewicze.com [dostępny: 2016.05.17]

29 listopada 1945 r., [m.p.] — Fragment protokołu o mordzie na Ukraińcach z Przemysłowa sporządzonego przez nieznanego członka OUN w rejonie V okręgu II Kraju Zakerzońskiego:
„Dwaj polscy żołnierze [po zrabowaniu wsi Myców dnia 29 listopada 1945 r.— B.H.] odjechali do wsi Przemysłów oddalonej 3 km. Zajechali do głowy gromady i zażądali furmanki z dobrymi końmi. Głowa gromady dał furmana z Przemysłowa, a był nim Worobij Iwan, z którym dwaj wojskowi, każdy na jednej furze, uzbrojeni w ręczne karabiny maszynowe, odjechali w stronę Waręża  […]
Po odstawieniu zrabowanych rzeczy na miejsce puścili furmana do domu, jednak nie wrócił wspomniany wyżej Bohun z Mycowa i Worobij z Przemysłowa. Ludność myślała, że odjechali z Wojskiem Polskim na Hrubieszów. Rodziny z niecierpliwością czekały na nich 8 tygodni — dopiero dnia 27 stycznia 1946 r. gospodarze ze wsi Rusyń znaleźli ich obu zabitych i zamaskowanych w lesie. Przy każdym z nich znaleziono ich dokumenty rozpoznawcze. Nieboszczyków odwieziono do ich wsi rodzinnych, gdzie zostali dokładniej rozpoznani po ubraniu. Po twarzach trudno było poznać, ponieważ kruki wydziobały twarze i oczy. Wymienionych gospodarzy pochowano na miejscowych cmentarzach”.

źródło: „Informacija pro wbywstwo polśkoju milicijeju ukrajinciw seła Myciw Hrubesziwśkoho powitu”; w: Wiatrowycz W. (red.), „Polśko-ukrajinśki stosunky w 1942—1947 rr. u dokumentach OUN ta UPA”, w: Lwów 2011, t. 2, s. 912, w: oryg. ukraiński

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]