Polacy bronili się przez dwa dni podczas napadu upowców, zamordowanych zostało 2 Polaków. Bronisław Rudnicki: „Uderzyli na nas z trzech stron na linii Capczewicze — Kopaczówka – Wydymer. Rozgorzała walka. Ukraińcy podpalili kilka domów które zostały opuszczone, ludzie bronili się w jednym miejscu wokół zbudowanego schronu, od trzynastoletnich chłopców po starców wszyscy w liczbie ponad 200 osób. Mieliśmy na obronę 4–5 karabinów maszynowych, dubeltówki i fuzje. Dzielnie broniliśmy się ze schronu, strzelając do napastników. Na przeszkodzie stał nam dom Mariana Rudnickiego, właściwie jego stodoła za którą kryli się upowcy. Była zbyt blisko, istniała obawa, że napastnicy podejdą i wrzucą granaty do schronu, wykopanego na posesji adama i Zygmunta Rudnickich. Za domem i stodołą był dół, za nim łąka Romańskiego i dzielił ich płot. Zapadła decyzja podpalenia zabudowań Rudnickiego, by oczyścić nam pole rażenia. Na ochotnika zgłosił się Marian Bańkowski z Krasnej Górki, podpalił wszystko. Niestety zauważyli to banderowcy i zastrzelili naszego podpalacza. Oprócz Bańkowskiego zginęło jeszcze kilku mieszkańców. Następnej nocy atak ponowiono ze zdwojoną siłą. Uderzyli też na sąsiednią Porodę i Choromce, wokoło wszystko się paliło. Przy jednym z punktów obronnych zabito kilku upowców i ranili ich dowódcę, który przyjechał do Prurwy na białym koniu, jak na ironię w polskim mundurze oficerskim. Na głowie miał jednak granatową ukraińską czapkę. Jak spadł z konia zaczął krzyczeć «Marusiu moja Marusiu, luboja Marusiu, ratuj mne ratuj, gde ty myny zabyła» Obrońcy zorientowawszy się co się dzieje, zwiększyli pole rażenia i nie pozwoli banderowcom zabrać go z pola walki. Niestety zaczęło brakować amunicji, lecz napastnicy w porę się nie zorientowali i tak dotrwaliśmy do rana  […] Prurwa nasza rodzinna wieś została całkowicie spalona”.

źródło: Żurek Stanisław, „75 rocznica ludobójstwa – lipiec 1943 rok”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

źródło: Szewczuk Eugeniusz, „Moje Kresy – Bronisław Rudnicki”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.04.11]