Fragment wspomnień Teofiliji Jurasz o mordzie na Ukraińcach w Nienowicach dokonanym przez MO:
„Jesienią 1944 r. w czasie obławy w sąsiedniej [z Grabowcem] wsi Nienowice zastrzeleni zostali dwaj chłopcy — Mychajło Knec i Iwan Jaremko”.

źródło: „Spohad Teoiliji Jurasz (diwocze prizwyszcze Wełyczko) narodżenoji 1925 roku w Hrabowci Jarosławśkoho powitu”; w: Huk Bogdan (red.), „1947 Propamiatna Knyha”, w: Warszawa 1997, s. 164

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]

Ukraińcy zamordowali 4 Polaków.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – grudzień 1945 oraz rok 1945”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

16 czerwca w Nienowicach poległ milicjant Jan Jędrzejko.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – czerwiec 1945”; w: portal: Wołyń — internet: btx.home.pl [dostępny: 2021.02.04]

źródło: Zapałowski Andrzej, „Granica w ogniu”, w: Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Muzeum Historii Ruchu Ludowego, Warszawa 2016, s. 121 — internet: ptg.edu.pl [dostępny: 2021.06.10]

Fragment wspomnień Mariji Maruszko o mordach na Ukraińcach w Nienowicach dokonanych przez żołnierzy Wojska Polskiego:
„Była sobota 22 lipca 1945 r. Zapowiadał się ładny lipcowy dzień  […] Rano nasz ojciec wysłał mnie brać konopie pod Stawisko  […] O późniejszych wydarzeniach w Nienowicach opowiedział mi ojciec. Po nadejściu wojska i zaczęła się dobra strzelanina, kazał bratu biec do domu, brać kobyłę i uciekać z pola, gdzie właśnie kosili, aby się ukrył. Jeszcze trochę kosili, ale kule tak świstały, że kosić dalej nie było można. Położyli się do bruzdy  […] , ale koszący za niewielkim jarem Babinką jakieś 300 metrów dalej Klufasowie tego nie zrobili. Hołowaczycha powiedziała nawet, że to są uparci ludzie, bo koszą, chociaż kule tak świszczą. I kule ich skosiły. Upadli obok siebie Petro i Marija Klufasowie  […]
Nastała niedziela 23 lipca 1945 r  […] Około 9 godziny przyjechało wojsko dopalać wieś i znowu rabować. Przyjechali z nimi cywilni Polacy. Nie chciałam patrzeć, jak będą palić nasz dom i poszłam z Paulinką do sadu  […]
Powietrze było ciężkie od smrodu, wszystko się dopalało  […] Ci, którzy wracała na popielisko, strasznie rozpaczali, ale każdy mówił:
— «Będzie jeszcze dom, dobrze, że myśmy cali i zdrowi».
Jednak dużo było zamordowanych, wrzuconych do ognia. Zginęły starsze osoby: Jewa Drewko, Stepan Łażowski, Matwij Ożibko, Mychajło Slipota, Kateryna Szot, Mychajło Zajlo, Petro i Marta Klufasy  […]
Wrócę teraz do wydarzeń po naszym powrocie z Bołonia do domu  […] Zabili Tchirychę pochodzącą z Zaleskiej Woli — zabili ją pod jej domem zostawili, jej ciało się spaliło  […]
Natomiast w sąsiedztwie było tak: żona  […] Petra Rożaka wyszła ze stodoły z dzbankiem mleka. Posypały się w nią strzały i została ciężko ranna za to, że jakoby niosła mleko banderowcom. Po kilku godzinach zmarła od ran. Nasz ojciec po odejściu wojska ze wsi zrobił jej trumnę, ale ludzie mówili, że zostały do niej złożone fragmenty spalonego ciała  […]
Noc i następny dzień minęły spokojnie, ale to była cisza przed tragedią  […] Po północy usłyszeliśmy straszne szczekanie psów, a nasz pies to wprost wył  […] W końcu tato powiedział mamie, aby otworzyła [drzwi do domu]. Weszło ich wielu. Zabronili zaświecić lampę. Major zwrócił się do mamy:
— «Gdzie jest twój mąż?».
Mama wskazała na łóżko, a major podszedł i powiedział:
— «Wstań, gospodarzu, pokaż nam drogę, bo my zbłądzili».
Ojciec wstał, westchnął i poszedł z wojskowymi  […]
Nie spaliśmy, a czekaliśmy na ojca  […] [W końcu] jeden mężczyzna zapytał się, jak się mama nazywa, a gdy usłyszał, odkrył straszną prawdę:
— «Waszego męża zabili tu, w Chotyńcu. On prosił, aby przekazać żonie i dzieciom, że ‹Nazywam się Iwan Ciż i tu byłem›».
Mama poszła do gospodarza o nazwisku Buszko. Tam powiedziano jej, gdzie leży ciało ojca. Rozstrzelali ojca niedaleko za wsią, za domami na skraju, w bruździe”.

źródło: „Spohad Mariji Maruszko (diwocze prizwyszcze Ciż) narodżenoji 1929 roku w Ninowyczach Jarosławśkoho powitu”; w: Huk Bogdan (red.), „1947 Propamiatna Knyha”, w: Warszawa 1997, s. 420, 423, 436—427

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]

13 sierpnia 1945, m.p. — Fragment protokołu referenta politycznego Okręgu II Kraju Zakerzońskiego Dymitra Dzioby 'Chłopa' o mordzie Wojska Polskiego we wsi Nienowice:
„Dnia 28 lipca 1945 r. w sile jednego pułku przeprowadziło akcję na wieś Nienowice  […] Polacy trzema grupami atakowali wieś, a po opanowaniu go zaczęli palić. Cerkiew, mogącą się spalić, Polacy ratowali. Tymczasem zamordowali Polacy 8 osób cywilnych”.

źródło: „Informacija pro antyukrajinśki akcii w sełach Niniwyczi, Barycz ta skład na Jarosławszczyni”; w: Wiatrowycz W. (red.), „Polśko-ukrajinśki stosunky w 1942—1947 rr. u dokumentach OUN ta UPA”, w: Lwów 2011, t. 2, s. 874—875, w: oryg. ukraiński

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]

Miejscowi Ukraińcy z SKW zamordowali 6 żołnierzy z 26 po 9 DP. Ich grób znajduje się w Jarosławiu na cmentarzu komunalnym.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – lipiec 1945”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

Tłumaczenie na język polski informacji Myrona Łozowskiego o mordzie na Ukraińcach we wsi Łazy, zamieszczonej w zbiorze „Jarosławszczyzna i Zasiannia” z 1986 r.:
„Rejestru młodych ofiar zbrodniczych akcji z okolic Łazów jest bardzo długi  […] :
Wspomnę tu tylko tych młodych ludzi i moich przyjaciół, którzy polegli w okolicach moich rodzinnych Łazów. Byli to:  […]
Andrij Fil s. Stefana — zabity przez Polaków we wsi Nienowice w 1946 r.”

źródło: „Łazy”; w: Siwicki M., „Dzieje konfliktów polsko-ukraińskich”, w: Warszawa 1994, t. III, s. 233—236

źródło: „Mordy na ludności ukraińskiej 1944-1947”; w: Huk Bogdan z gronem przyjaciół, portal: Apokryf Ruski — internet: www.apokryfruski.org [dostępny: 2021.09.30]

We wsi Nienowice pow. Jarosław w walce z UPA został ciężko ranny i zmarł po kilku dniach Jan Jędrejko, ur. w 1924 r., milicjant ze wsi Ostrów.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – czerwiec 1946”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.06.10]